Jim Ratcliffe zet de inzet van United hoog voor de eerste test van de derby van Manchester | Manchester United

Wwelkom in de nieuwe wereld. Wat op het eerste gezicht een beetje lijkt op de oude wereld. Er is misschien een nieuwe en extreem rijke sheriff in de stad. Maar zelfs met een FA Cup-overwinning halverwege de week heeft Manchester United de afgelopen dagen de kans aangegrepen om terug te keren naar een meer bekende staat van wanorde.

Erik ten Haag vertelt over TikTok-video’s met de gemakkelijke beheersing van je Latijnse oom die grime-muziek probeert te begrijpen. De nieuwe Marcus Rashford is ten onder gegaan (thema’s: pijn en verlangen; vermeldingen van hard proberen of de manager steunen: nul).

Een bezoek aan de Etihad, nu ook bekend als The Perch, doemt op een zondagmiddag op, en ondanks alle gedeelde berichten heerst er nog steeds het gevoel van een instituut dat de gewoonte heeft zich te verlustigen in zijn ingewanden.

Op dat moment zal het verleidelijk zijn om weg te kijken van het alledaagse en zich te richten op de toekomst op de middellange termijn. Sir Jim Ratcliffe maakte één ding overduidelijk tijdens zijn reeks onthullingsinterviews vorige week. Hij is in de eerste plaats heel erg goed in het geven van ontdekkingsinterviews. Zo goed dat zijn vaardigheden zich uitstrekken tot het griezelige vermogen om precies hetzelfde te zeggen tegen onzekere mensen in verschillende kamers.

Zo zei de nieuwe minderheidseigenaar van Manchester United tegen de BBC: “Het gaat niet om het veranderen van de lichtschakelaar.” We moeten naar de juiste oplossing gaan en niet naar de verkeerde oplossing rennen.” Later liet Ratcliffe de nationale pers weten dat “het geen lichtschakelaar is. We willen niet naar de verkeerde oplossing rennen in plaats van naar de juiste oplossing te gaan.” Ten slotte kon men hem horen zeggen dat hij een intern mediakanaal, misschien nog steeds in een staat van bezorgdheid over de kwestie, verzekerde dat “het geen lichtschakelaar is, we kunnen niet zomaar een schakelaar omzetten”.

Het script was op alle punten alomvattend, van het letterlijke oorsprongsverhaal van United tot stadionpolitiek over de culturele vooroordelen tussen noord en zuid, dat woordelijk werd herhaald, en natuurlijk het sleutelwoord van deze briefings, de zetelkwestie.

“Er is niets dat ik liever zou willen dan ze allebei van mijn stok te slaan”, volgde de BBC-mix – “Ik wil ze allemaal van mijn stokje slaan” – en de website van de club “Natuurlijk zouden we ze van hun stokje slaan” “.

De boodschappen van Sir Jim Ratcliffe waren duidelijk en consistent bij een club waarvan de communicatie de laatste tijd weinig indrukwekkend was. Foto: Peter Byrne/PA

Dit is op geen enkele manier kritiek. Als u uw rapport bij de bekendmaking van een investering van een miljard pond bekijkt: dit is een goede zaak. Het was ook allemaal stevig zelfgemaakt spul, hot buttons, keynotes, Ferguson-ezelsbruggetjes, Stone Roses-gitaar. Na decennia van stilte en onbetrouwbare officiële communicatie lijken supergladde public relations ook deel uit te maken van de nieuwe deal.

Het laat een spoor achter. Aangezien deze lijnen gepland zijn, vereisen ze dat we ze voor waar aannemen, dat de sjabloon ons iets vertelt. De bedrijfsboodschappen van Sir Jim ontcijferen: Er zijn twee belangrijke aandachtspunten met die derby in gedachten.

Ten eerste: wat vertelt dat vooraf gemodereerde scenario ons eigenlijk over het standpunt van Ten Haag? Geen erg goede dingen, is het voor de hand liggende antwoord. Gevraagd naar zijn oordeel over Ten Haag, gaf Ratcliffe het drieledige antwoord dat het “ongepast” zou zijn om commentaar te geven, wat – stel je eens voor dat je eigen meedogenloos eigenzinnige baas spreekt – vanzelfsprekend lijkt.

Er is niet veel inzicht voor nodig om te zien dat dit een organisatie is waarvan de kernvaardigheid het aantrekken van eigen mensen en het vinden van marges bij het aannemen van personeel is. Dat de selectie van een nieuwe hoofdtrainer de meest voor de hand liggende hefboom is om de prestaties te verbeteren, maakt bijna deel uit van de missie van het bedrijf. Maar Ratcliffe sprak tussen de linies nog steeds over Ten Hag en zette een heel duidelijke structuur uiteen voor behouden of loslaten.

Er zijn herhaaldelijk verwijzingen geweest naar Manchester United dat zich dit seizoen moet kwalificeren voor de Champions League; Voor alle duidelijkheid geplaatst tussen discussies over de noodzaak om de beste mensen aan te nemen. De boodschap is eenvoudig. Haal het in de top vier, als de top vijf het toelaat, en Ten Hag kan zijn baan behouden. Het leek erop dat je faalde, en er werd hard gesproken over het sleutelvermogen om ‘brutale’ beslissingen te nemen.

Het is misschien nog steeds niet genoeg. De stijl van het spel was een belangrijk gespreksonderwerp, samen met het idee: claxon alert! – een lentelamstijl die wordt gespeeld en gegokt als onderdeel van een marketingplan. Ook aan de negatieve kant van het boek was een vage kijk op de recente werkgelegenheid. Was dit de schuld van een manager? “Ik denk er meer over na om in de toekomst op een goede plek gerekruteerd te worden.” Vandaar misschien het geluid van het innemen van defensieve posities, terwijl Ten Hag halverwege de week over de ‘onstuitbare’ Antonio spreekt, een sprong in het diepe die zelfs de onstuitbare Antonio zelf misschien een beetje moeilijk te overwinnen zou kunnen vinden.

sla de nieuwsbriefpromotie over

Erik ten Hag staat onder druk om Spurs en Aston Villa te reviseren om de Champions League te winnen. Foto: MB Media/Getty Images

De boodschap lijkt duidelijk. United moet Tottenham en Aston Villa achtervolgen om hen enige hoop te geven hun huidige coachingopstelling te behouden. Drie van hun laatste twaalf competitieduels waren tegen Manchester City, Liverpool en Arsenal. Een nederlaag in het Etihad zou hen een achterstand van elf punten op de als vierde geplaatste Villa kunnen opleveren.

Niets van dit alles werd gemakkelijker gemaakt door het feit dat het Perch-gedoe vol zat met verrassend krachtig taalgebruik over vijanden, en de slogan – kijk weg, alsjeblieft Eric – “Ik wil ze gewoon kapot slaan op het voetbalveld”.

Opnieuw speelt dit de hits voor de fans, waardoor Glazer’s onverschilligheid wordt opgeruimd. Maar het is bepaald niet de ideale pre-match buzz tegen tegenstanders die United vijf keer hebben verslagen in hun laatste zes (18-7 overall). Pep Guardiola zal voor de aftrap geen videoboodschap van Sir Big Jim aan de muur van de kleedkamer hangen. In plaats daarvan zal hij een zeer gedetailleerde briefing geven, gebaseerd op gegevens uit de halve ruimte. Maar die kloof is zo groot dat zelfs een tijdlijn van drie seizoenen iemand hoopvol maakt.

Natuurlijk is het voetstuk zelf meer een afgelegen plateau, een bergfort van een grenzeloos ambitieus staatsinvesteringsfonds. Is het echt mogelijk? Het kostte Fenway Sports Group acht jaar bij Liverpool om zijn achterstand in te halen, en drie jaar bij Jürgen Klopp, een absoluut perfecte aanstelling, om die sprong te maken. Abu Dhabi deed het in vijf jaar van zware uitgaven, daarna twee jaar met Pep om volledig nucleair te gaan. Het kostte Manchester United zes jaar onder Alex Ferguson, ondersteund door een aanzienlijke omzetstijging.

Aan de positieve kant zijn er plannen om drie zeer voor de hand liggende problemen aan te pakken. De aanwezigheid van matige interne benoemingen op belangrijke posities. Verschrikkelijk transferrecord. En een stadion met slechte resultaten, een essentieel onderdeel van financieel eerlijk spel. Praten over rivaliteit is ook een dekmantel voor een zeer redelijke poging tot imitatie. De harde details van Ratcliffe’s banden suggereren een poging om het City-model na te bootsen, van het deels door de overheid gefinancierde stadion, tot de beste mensen op de juiste banen, tot de speelstijl, tot het stille gepraat over regeneratie.

Er zijn nog meer obstakels. De bekendste is Guardiola zelf, die nog steeds de absolute alfa van het management is en nu opereert in een arena van volledige helderheid. Het venster voor elk ander team in de Premier League blijft hetzelfde: telkens wanneer Guardiola de set verlaat.

Een ander probleem gaat over de reikwijdte. Ratcliffe is de perfecte frontman. Hij bezit ook 27,7% van de club en baseert zijn vermogen om de Glazers mee te nemen op “behoorlijk wat vertrouwen, denk ik, tussen die twee partijen”. Op een van zijn zeldzame momenten zonder script onthulde Ratcliffe dat hij eigenlijk alleen Joel en Avram Glazer had ontmoet. “Zolang we de juiste dingen doen, ben ik er zeker van dat de relatie heel goed zal verlopen.” Verder naar De Baars.