Marijam, een van de moeders in het kamp, heeft twee meisjes van vijf en vier jaar oud, en haar grootste wens is dat ze onderwijs kunnen volgen. Zelf stopte ze met school in de zesde klas. ‘Lezen en schrijven’, zei ze via een tolk, ‘is het belangrijkste in het leven.’
Focus op veerkracht
Sesam Straat ging in 1969 in première in de Verenigde Staten met een sociale missie die voortkwam uit de burgerrechtenbeweging en de Great Society van president Lyndon Johnson: een gelijk speelveld creëren voor arme kinderen door het leren van jonge kinderen gratis thuis te brengen.
Slechts drie jaar later debuteerde de show met zijn eerste coproducties in andere talen in Brazilië en Mexico; in de loop der jaren zijn er in totaal 42 internationale coproducties geweest. Een meta-analyse van onderzoeken onder meer dan 10.000 kinderen in 15 landen toonde aan dat deze programma’s significante positieve effecten hadden op de beheersing van het lezen en de elementaire wiskundige concepten van kinderen, evenals op hun sociaal-emotionele vaardigheden en houding ten opzichte van outgroups.
De Arabische versie van de show (Iftah Ya Simsim/Open Sesamwaarmee veel hedendaagse ouders in de regio zijn opgegroeid) duurde van 1979 tot 1989. Ahlan Simsim is de eerste productie die opzettelijk is gemaakt voor kinderen die getroffen zijn door crises en conflicten, en dit vereiste een bijzondere gevoeligheid.
Het sociaal-emotionele curriculum voor de show moest van de grond af aan worden ontworpen voor de culturele context en behoeften van deze kinderen, zegt Shanna Kohn, directeur internationaal onderwijs bij Sesame Workshop. “We kwamen binnen met het idee van een show waarin veerkracht centraal staat – een favoriet westers concept. En we brachten het naar dit team van academici en Arabische adviseurs, en er was veel scepsis. Er is niet eens een duidelijke Arabische vertaling”, zegt Kohn.
Dus het team maakte een back-up en begon met de basis. Ze moesten uitzoeken hoe ze verhalen konden presenteren over Jad die het huis verliet en zich anders voelde dan zijn vrienden, zonder situaties of concepten te introduceren die jonge kijkers zouden kunnen triggeren.
RYAN HEFFERNAN/SESAMWORKSHOP
“Boten zijn vaak favoriet bij kleuters”, zegt Scott Cameron, die al 25 jaar bij het bedrijf werkt. “We hebben zulke dingen vermeden, om voor de hand liggende redenen.” Ze vermeden ook harde geluiden, zoals onweer. Ze sloegen voedingslessen over, omdat kinderen die nauwelijks genoeg te eten krijgen, geen herinneringen over groenten en fruit kunnen gebruiken.
Kinderen die getraumatiseerd zijn, reageren vaak met externe gevoelloosheid; het onderzoeksteam ontdekte dat de kinderen slechts twee of drie uitdrukkingen gebruikten – blij, verdrietig, boos – om hun gevoelens te beschrijven. Om hen te helpen deze gevoelens en frustraties te verwerken, definieert de serie Arabische woorden voor negen emoties: zorgen, angst, frustratie, nervositeit, hoop of vastberadenheid, jaloezie, eenzaamheid en verdriet. Jad en Basma modelleren emotionele coping-strategieën: buikademhaling, tot vijf tellen, ‘uitstappen’, ‘uitstappen’, om hulp vragen en een plan maken.