Kinderen in de VS zijn weer een schooljaar begonnen. Maar wat zijn in het buitenland de uitdagingen voor kinderen die in drie van de meest actieve oorlogsgebieden ter wereld leven: Gaza, Soedan en Oekraïne?
LEILA FADEL, VOORZITTER:
Hier in de VS gaan kinderen al weer naar school. Hoe zit het met de kinderen die leven te midden van geweld en massale ontheemding, Gaza, Oekraïne, Soedan? We hebben drie NPR-correspondenten gevraagd om deze kinderen terug naar school te sturen of buiten de schoolverhalen te blijven.
JOANNA KAKISSIS, BYLINE: Ik ben Joanna Kakissis op een school genaamd Lyceum nr. 153 in Kiev, Oekraïne. En vlak achter mij tekenen kinderen uit het eerste leerjaar recht op het asfalt. Ze tekenen voetballen, Oekraïense vlaggen, bloemen.
Hallo (lacht).
Ongeveer 800 leerlingen van het eerste tot en met het 11e leerjaar bezoeken deze school. Afgelopen zomer raakte het beschadigd toen een Russische raket het kinderziekenhuis aan de overkant van de straat raakte. Veteraan Aleksandar Artemenko (ph) geeft Engelse les. Hij heeft een zigzaglitteken op zijn arm.
ALEXANDAR ARTEMENKO: De Russen vielen aan en ik raakte gewond door een tank.
KAKISSIS: Hij zegt dat de vaders van verschillende studenten in de frontlinie staan.
ARTEMENKO: Het is voor hen heel moeilijk om zich te concentreren. Ze kunnen niet studeren omdat ze zich zorgen maken over hun vader, en ze weten waar ze zijn. Ik denk dat ze een persoon voor me hebben gevonden die het probleem en de problemen die ze hebben kan begrijpen.
(SCHOOLBELGELUIDEN)
KAKISSIS: Tijd voor lessen binnen. Leerlingen uit het vijfde leerjaar volgen een les Engels, gegeven door een leraar die ontheemd is uit Oost-Oekraïne.
ONBEKENDE LERAAR #1: Herhaal mij na: trots.
ONBEKENDE STUDENTEN: Trots.
ONBEKENDE LERAAR #1: Trots.
ONBEKENDE STUDENTEN: Trots.
ONBEKENDE LERAAR #1: Hartelijk dank.
KAKISSIS: De elfjarige Mikita (ph) zegt dat hij hoort dat de Amerikanen de Oekraïners helpen.
MIKITA: Ik wil naar New York omdat dit een hele grote stad is waar McDonald’s is. Ik wil zien hoe hun McDonald’s zijn.
KAKISSIS: In de les wereldgeschiedenis maakt de 16-jarige Elena Tolochina (ph) aantekeningen over de Koreaanse oorlog en wrijft in haar ogen.
ELENA TOLOČINA: We hadden een luchtalarm en er was een drone-aanval. We hebben de hele nacht niet geslapen. En dan moet je naar school, je moet studeren, je lessen volgen, je huiswerk maken. En soms word je erg moe.
KAKISSIS: Casius Torojuc (ph), ook 16, zegt dat luchtalarmsirenes vaak de lessen onderbreken. De studenten moeten naar de ondergrondse schuilplaats rennen.
KAZIJUS TOROJUC: We doen het al drie jaar. Het maakt deel uit van mijn leven. En we hebben geen keus.
(SCHOOLBELGELUIDEN)
KAKISSIS: Hij zegt dat hij geluk heeft dat hij een school heeft. Russische aanvallen hebben bijna 200 Oekraïense scholen verwoest sinds het begin van de grootschalige oorlog.
DANIEL ESTRIN, BYLINE: Ik ben Daniel Estrin, een NPR-correspondent die verslag doet van de oorlog in Gaza. Er zijn nu geen functionerende scholen in Gaza. De meeste werden vernietigd, beschadigd of omgevormd tot schuilplaatsen. Maar er is dit.
ONBEKENDE LERAAR #2: Goedemorgen allemaal.
NIET GEÏDENTIFICEERDE STUDENTEN: (zingend) Hoe gaat het?
ESTRIN: Engelse les in een tent. In tentenkampen voor ontheemden bevinden zich enkele tientallen van dergelijke geïmproviseerde klaslokalen.
YAZAN: Ik ben Yazan (ph). Ik ben 10 jaar oud. Mijn droom is om de oorlog te stoppen en snel weer naar school te gaan.
ESTRIN: NPR-producent Anas Baba ontmoette hem met een notitieboekje in de tent.
ANAS BABA, BYLINE: Dus wat is dit?
YAZAN: Mijn levensverhaal in woorden.
BABA: Jouw levensverhaal in woorden?
YAZAN: Ja.
ESTRIN: Sommige kinderen in deze tent verloren hun ouders in de oorlog. Safa Al Arami (ph) is een van de vrijwillige docenten.
SAFA AL ARAMI: We geven elkaar kracht. En ik hoop dat we het onderwijsproces zullen voortzetten en de toekomst van onze kinderen zullen redden.
ONBEKENDE LERAAR #2: (Spreekt Arabisch).
NIET GEÏDENTIFICEERDE STUDENTEN: (Spreekt Arabisch).
ESTRIN: Gaza heeft ongeveer een miljoen kinderen, de helft van de bevolking van Gaza. Volgens UNICEF volgt 99% van deze kinderen geen van deze geïmproviseerde lessen. Woordvoerder Tess Ingram bezocht dit jaar Gaza.
TESS INGRAM: Er was een jongen die een beetje geschokt zei: ‘Ik kan wel terugkomen, nietwaar?’ En het was verontrustend omdat hij niet eens wist of de school ooit zou worden hervat en of het iets was waar hij op een dag naar terug zou kunnen keren.
ESTRIN: Veel kinderen brengen de dag door met het verzamelen van water en voedsel en zijn vergeten hoe ze moeten lezen en schrijven.
NIET GEÏDENTIFICEERDE STUDENTEN: (zingt in het Arabisch).
ESTRIN: In de ochtend nam onze collega Anas Baba dit gezang op vanuit de klas in de tent. En ‘s middags haastte hij zich naar de plaats van een Israëlische luchtaanval op een school van de Verenigde Naties waar gezinnen waren gehuisvest.
ONBEKENDE PERSOON: (Huilend).
ESTRIN: Het is een gewone scène geworden. Israël zegt dat het zich richt op Hamas-militanten. Er staat dat ze zich steeds vaker verstoppen in schoolopvangcentra. Eerstehulpverleners in Gaza zeggen dat dit de vijfde keer is dat de schoolopvang wordt getroffen.
EMMANUEL AKINWOTU, BYLINE: Ik ben Emmanuel Akinwotu en rapporteer vanuit de oorlogshoofdstad van Soedan, Port Sudan. Ik ben hier op school, maar zoals velen in het hele land is het nu een kamp voor ontheemden. Het wordt gerund door UNICEF en biedt onderdak aan honderden gezinnen. Zij behoren tot de ruim tien miljoen mensen die intern ontheemd zijn geraakt door de oorlog. Na bijna achttien maanden strijd is de ontheemdingscrisis de ergste ter wereld.
(GELUID VAN MUZIEK)
AKINWOTU: In een tent op het schoolterrein hebben hulpverleners tientallen kinderen verzameld, klappend en dansend op popmuziek, terwijl ze aan een groepsoptreden werken. Sinds de opening van het kamp hebben UNICEF-medewerkers gewerkt om kinderen lerend en actief te houden.
(GELUID VAN MUZIEK)
ONBEKENDE MUZIKALE KUNSTENAAR: (Zingt in een niet-Engelse taal).
AKINWOTU: Normaal gesproken zou het schooljaar in Soedan volgende maand beginnen, maar de oorlog heeft dat onwaarschijnlijk gemaakt. Volgens UNICEF hebben 19 miljoen schoolgaande kinderen hier momenteel geen toegang tot formeel onderwijs. Oorlog en het vooruitzicht van hongersnood stopten het leren, niet alleen omdat scholen werden bekeerd, maar ook omdat hun leraren en hun studenten ontheemd raakten. Een nog donkerdere kant van oorlog is het toenemende seksuele geweld tegen kinderen en de inzet van kindsoldaten.
Verschillende kinderen die zijn ingezet om te vechten voor de Rapid Support Forces (RSF), die in oorlog zijn met het Soedanese leger, zijn door het leger gearresteerd. En op weg van Port Sudan naar de hoofdstad Khartoem zag ons NPR-team verschillende jonge mannen, tieners, met geweren in hun handen, bij controleposten staan. Verschillende actoren hebben tijdens de oorlog kinderen uitgebuit.
NIET-GEDENTIFICEERDE STUDENTEN: (zingen in een niet-Engelse taal).
AKINWOTU: In een voormalige school in Port Sudan bieden deze activiteiten een kostbare schijn van normaal leven en vreugde in een verder wanhopige context. Maar dat is niet genoeg om de leemte op te vullen die door zoveel schoolsluitingen is ontstaan. Voor velen in Soedan is de kans op een zorgeloze jeugd in achttien maanden tijd verdwenen.
(GELUIDBITE VAN DE TWILIGHT VAN ARMAND BEK)
FADEL: Dat was Emmanuel Akinwotu van NPR in Soedan. We hoorden ook van Daniel Estrin van NPR, met verslaggeving van NPR-producent Anas Baba uit Gaza en Joanna Kakissis van NPR uit Oekraïne.
(GELUIDBITE VAN DE TWILIGHT VAN ARMAND BEK)
Copyright © 2024 NPR. Alle rechten voorbehouden. Bezoek onze pagina’s met gebruiksvoorwaarden en licenties op www.npr.org voor aanvullende informatie.
NPR-transcripties worden direct gemaakt door NPR-artiesten. Deze tekst heeft mogelijk nog niet de definitieve vorm en kan in de toekomst worden bijgewerkt of herzien. Nauwkeurigheid en beschikbaarheid kunnen variëren. Het gezaghebbende record van de programmering van NPR is de audio.