APNibha Kumari, een inwoner van Bihar, de armste deelstaat van India, herinnert zich hoe een fiets haar leven veranderde toen ze 15 werd.
Twee jaar lang, zes dagen per week, fietste ze twee uur per dag van huis naar school en gaf les en terug, op een fiets van de deelstaatoverheid.
“Als ik mijn cyclus niet had gehad, denk ik niet dat ik de middelbare school had kunnen afmaken. Het heeft mijn leven veranderd”, zegt Nibha, nu 27.
Nibha, een boerendochter uit het district Begusarai, werd naar haar tante gestuurd, tien kilometer verderop, om naar een nabijgelegen basisschool te gaan. Mobiliteit was een uitdaging voor de meisjes en het openbaar vervoer was onbetrouwbaar.
Toen Nibha naar huis terugkeerde voor de middelbare school, sprong ze op haar fiets en navigeerde over ruige landweggetjes om haar opleiding voort te zetten.
“De meisjes kregen veel zelfvertrouwen nadat ze de fiets gingen gebruiken om naar school te gaan en te trainen. Steeds meer van hen gaan nu naar school. De meesten van hen hebben gratis fietsen”, zegt Bhuvaneshwari Kumari, een gezondheidswerker in Begusarai.
Getty-afbeeldingenZe heeft gelijk. Nieuw beoordeeld studie gepubliceerd in het tijdschrift ScienceDirect onthult opmerkelijke inzichten over kinderen die naar school gaan en fietsen op het platteland van India.
Uit een onderzoek van Srishti Agrawal, Adit Seth en Rahul Goel is gebleken dat de meest opvallende toename van het fietsen in India heeft plaatsgevonden onder meisjes op het platteland – ruim een verdubbeling van 4,5% in 2007 naar 11% in 2017 – waardoor de genderkloof in activiteit kleiner is geworden.
‘Dit is een stille revolutie. We noemen het een revolutie omdat het fietsniveau onder meisjes is toegenomen in een land met een hoge mate van genderongelijkheid op het gebied van de mobiliteit van vrouwen buitenshuis in het algemeen en fietsen in het bijzonder”, zegt mevrouw Agrawal.
Sinds 2004 zijn de gratis fietsdistributieprogramma’s van de overheid gericht op meisjes, die vaker uitval hadden dan jongens vanwege huishoudelijk werk en vermoeiende lange wandelingen. Deze aanpak is niet uniek voor India; uit gegevens uit landen als Colombia, Kenia, Malawi en Zimbabwe blijkt ook dat fietsen de deelname en het behoud van meisjes op school effectief vergroten. Maar de schaal is hier ongeëvenaard.
Drie onderzoekers – van het Indian Institute of Technology in Delhi en het Narsee Monjee Institute of Management Studies in Mumbai – analyseerden vervoerswijzen voor schoolgaande kinderen van 5 tot 17 jaar op basis van een nationale onderwijsenquête, waarbij ze keken naar de effectiviteit van overheidsprogramma’s die gratis onderwijs bieden. fietsstudenten en testten hun invloed op de fietstarieven.
Getty-afbeeldingenLandelijk is het percentage van alle leerlingen dat op de fiets naar school gaat gestegen van 6,6% in 2007 naar 11,2% in 2017, zo constateren zij.
Het fietsen naar school op het platteland is de afgelopen tien jaar verdubbeld, terwijl het in stedelijke gebieden stabiel is gebleven. De stedelijke wegen in India zijn notoir onveilig, waarbij langzaam fietsen naar school gepaard gaat met een slechte verkeersveiligheid en meer auto’s op de weg.
De Indiase fietsrevolutie is het belangrijkst op het platteland, met staten als Bihar, West-Bengalen, Assam en Chhattisgarh die de groei aanvoeren. Deze landen hebben een bevolking die vergelijkbaar is met enkele van de grootste Europese landen. Uit het onderzoek blijkt dat fietsen vaker voorkomt over langere afstanden op het platteland dan in stedelijke gebieden.
India begon pas voor het eerst met het rapporteren van fietsgedrag tijdens de laatste volkstelling in 2011. Slechts 20% van de pendelaars buitenshuis noemde fietsen als hun belangrijkste vervoermiddel. Maar mensen in dorpen reden meer op de fiets (21%) dan in steden (17%).
Ook kwamen meer werkende mannen (21,7%) dan hun vrouwelijke collega’s (4,7%) met de fiets naar het werk. “Vergeleken met de internationale omgeving behoort deze genderkloof in de wielersport tot de hoogste ter wereld”, zegt mevrouw Agrawal.
Getty-afbeeldingenDe Amerikaanse suffragette Susan B Anthony zei dat de fiets “meer deed voor de emancipatie van vrouwen dan wat dan ook ter wereld. Het geeft vrouwen een gevoel van vrijheid en zelfvertrouwen.”
De onderzoekers vragen zich af of vrouwen minder gaan fietsen naarmate ze ouder worden, vanwege de verminderde kansen op werk en het uitvallen van de beroepsbevolking. Nibha stopte na haar huwelijk met fietsen en verhuisde naar het huis van haar schoonouders. Terwijl ze nog steeds buitenshuis onderweg is tijdens haar opleiding tot onderwijzeres, zegt ze eenvoudigweg: “Ik heb geen fiets meer nodig” als haar wordt gevraagd naar haar woon-werkverkeer.