India’s wapenvrije schutter schiet goud op de Paralympische Spelen

Boogschutter Sheetal Devi heft haar boog op, laadt een pijl en richt zorgvuldig op haar doel, ongeveer 50 meter verderop, met een onmetelijke blik op haar gezicht.

Net als haar tegenstander, die met haar traint op een trainingsacademie in India.

Het verschil is dat Devi op een stoel zit. Hij tilt de boog op met zijn rechterbeen, trekt aan het touw met zijn rechterschouder en laat de pijl los met de kracht van zijn kaak.

Wat tijdens dit proces nooit verandert, is Devi’s kalme houding.

De 17-jarige uit het Jammu-district werd geboren met focomelie, een zeldzame aangeboren aandoening, waardoor ze de eerste – en enige actieve – vrouwelijke boogschutter ter wereld was die zonder wapens concurreerde.

De gouden medaillewinnaar van de Aziatische Para Games bereidt zich nu voor op de Paralympische Spelen, die op 28 augustus in Parijs beginnen.

“Ik ben geïnspireerd om goud te winnen”, zei Devi. “Elke keer als ik de medailles zie die ik heb gewonnen [until now]Ik voel me geïnspireerd om meer te winnen. Ik ben nog maar net begonnen.”

Ongeveer 4.400 atleten van over de hele wereld zullen dit jaar deelnemen aan 22 sporten op de Paralympische Spelen.

Boogschieten is al sinds de eerste editie in 1960 onderdeel van de Spelen. Terwijl landen als Groot-Brittannië, de VS en Zuid-Korea het medailleklassement domineerden, won India in 17 edities een eenzame bronzen medaille.

Para-boogschutters zijn gegroepeerd in categorieën, afhankelijk van de ernst van hun beperking.

De afstanden die ze moeten schieten verschillen ook op basis van het classificatiesysteem, dat vervolgens bepaalt of de boogschutter hulpmiddelen zoals rolstoelen en ontgrendelingshulpmiddelen kan gebruiken.

Boogschutters die meedoen in de W1-categorie zijn rolstoelgebruikers met een beperking van ten minste drie van de vier ledematen met een duidelijk verlies aan spierkracht, coördinatie of bewegingsbereik.

Degenen die meedoen in de open categorie hebben een beperking van de bovenste of onderste helft of één kant van het lichaam en gebruiken een rolstoel, of hebben een evenwichtsstoornis en schieten staand of rustend op een stoel. Deelnemers gebruiken recurve- of compoundbogen, afhankelijk van het evenement.

Devi is momenteel nummer één van de wereld in de outdoorcategorie dames.

In 2023 won ze zilver op de Wereldkampioenschappen paraboogschieten, waardoor ze zich kwalificeerde voor de Spelen van Parijs.

In Parijs krijgt ze te maken met zware concurrentie van tegenstanders, waaronder de nummer drie van de wereld Jane Karla Gogel en de huidige Wereldkampioenschapswinnaar Oznur Cure.

Maar degenen die haar kennen, zeggen dat het de bedoeling was dat ze de sport beoefende en won.

“Blad [Devi] hij koos niet voor boogschieten, boogschieten koos voor Sheetal”, zegt Abhilasha Chaudhary, een van Devi’s twee bondscoaches.

Devi werd geboren in een klein dorp in een boerenfamilie en zag pas op haar vijftiende een pijl en boog.

Het keerpunt kwam in 2022 toen ze op aanbeveling van een kennis het Shri Mata Vaishno Devi Shrine Board Sports Complex in Katra in Jammu bezocht, ongeveer 200 km van huis.

Daar ontmoette ze Chaudhary en haar andere coach, Kuldeep Vedwan, die haar kennis lieten maken met de wereld van het boogschieten. Ze verhuisde al snel naar een trainingskamp in de stad Katra.

De coaches zeiden dat ze gefascineerd waren door Dev’s kracht.

De uitdaging was enorm, maar hun visie – om de kracht in Devi’s benen en bovenlichaam te maximaliseren – won uiteindelijk.

Devi zei dat de kracht voortkwam uit het jarenlang gebruiken van haar voeten voor de meeste activiteiten, waaronder schrijven en in bomen klimmen met haar vrienden.

Haar beslissing om een ​​carrière in de schietsport na te streven kwam echter niet zonder twijfel.

‘Ik voelde dat dit onmogelijk was’, zei ze. “Mijn benen deden veel pijn, maar op de een of andere manier heb ik het toch gedaan.”

Op haar slechte momenten liet Devi zich inspireren door de Amerikaanse boogschutter Matt Stutzmandie op beroemde wijze in zijn voeten schiet met een op maat gemaakt apparaat.

Devi’s familie kon zich een soortgelijke machine niet veroorloven, dus nam haar trainer Vedwan de taak op zich een buiging voor haar te maken.

Hij gebruikte lokale materialen en paste deze in een plaatselijke smederij aan haar behoeften aan.

De uitrusting omvat een bovenlichaamsriem gemaakt van materialen die worden gebruikt voor tassenriemen en een klein instrument dat Devi in ​​haar mond houdt om de pijl te helpen loslaten.

De echte uitdaging was echter om erachter te komen hoe je meer dan alleen je benen kunt gebruiken om een ​​goed afgeronde, duurzame techniek te vormen.

“We moesten erin slagen de kracht in haar benen in evenwicht te brengen, aan te passen en technisch te gebruiken”, legt Chaudhary uit. “Devi heeft sterke benen, maar we moesten uitzoeken hoe we haar rug konden gebruiken om te schieten.”

Het trio voerde vervolgens een afgemeten trainingsroutine uit, die begon met Devi die een rubberen band, of TheraBand, gebruikte in plaats van een boog, om te schieten op doelen die zich op slechts 5 meter afstand bevonden.

Naarmate haar zelfvertrouwen groeide, groeide ook de moeilijkheidsgraad, en binnen slechts vier maanden na de start gebruikte ze een goede boog en raakte ze doelen op 50 meter, de wedstrijdnorm voor de complexe open categorie.

Binnen slechts twee jaar ging Devi van het leren schieten van een eenvoudige pijl op korte afstanden naar het slaan van zes tienen op rij in de enkelvoudige compoundfinale voor dames op de Aziatische Para Games van 2023 en het winnen van een gouden medaille.

Ter context: 10 is het maximale aantal punten dat een speler in één schot kan scoren door het doel in het doel te raken.

“Zelfs als ik een negen schiet, denk ik er alleen maar over na hoe ik er bij de volgende opname een 10 van kan maken”, zei Devi.

Het gaat niet alleen om hard werken; er zijn onderweg ook offers gebracht.

Devi zei dat ze nog geen één keer naar huis is gegaan sinds ze twee jaar geleden naar Katra verhuisde om te trainen.

Ze is nu van plan om pas na de Paralympische Spelen terug te keren, ‘hopelijk met een medaille.’

Hoe dan ook, ze is vastbesloten haar best te doen.

“Ik geloof dat niemand een limiet heeft, je wilt gewoon iets genoeg en werkt zo hard als je kunt”, zei ze.

“Als ik het kan, kan iemand anders het.”