Bridgetown, Barbados – En toen waren het er twee.
India en Zuid-Afrika hebben de finale van de T20 Wereldbeker bereikt, waarbij elk team ongeslagen is in de groepsfase, de Super Eights en de halve finales.
Beide teams arriveerden donderdagavond in Barbados voorafgaand aan de finale van zaterdag, zo hectisch – zelfs rauw – van de overvolle wedstrijden. Zuid-Afrika wachtte de hele dag op het vliegveld op een vertraagde chartervlucht vanuit Trinidad. India vertrok na hun overwinning in de halve finale op Engeland in Guyana en landde uiteindelijk rond middernacht.
Maar beide teams hebben veel langer gereisd en werden geconfronteerd met grotere obstakels dan alleen logistiek om dit punt in Kensington Oval te bereiken.
India ontmoette en versloeg twee vijanden. Ze verbannen zure herinneringen aan het verlies van vorig jaar tegen Australië in de WK-finale in Ahmedabad. Ze verbaasden Engeland, de titelverdediger die hen uit de T20 World Cup van 2022 sloeg in de halve finales in Adelaide, met een halve finale in Georgetown.
Negen spelers van de eendaagse selectie van 2023 bevinden zich in Barbados – en toch lijkt dit een heel ander Indiaas team. Ze hebben geen duidelijke zwakte en hoewel al hun overwinningen niet gemakkelijk zijn geweest, zag het er nooit naar uit dat ze zouden verliezen.
In de VS en het Caribisch gebied was er niet dezelfde televisie- en printverslaggeving over al hun bewegingen. De drukte en de reizende pers waren vaak schaars vergeleken met degenen die hen vorig jaar in India vergezelden. Dat heeft hen misschien verlost van het spelen van de druk van verwachtingen op hun thuiswereldkampioenschap.
De dag voor de finale was er geen spoor van hen in Kensington Oval. Geen persconferentie, geen training, geen veldinspectie, geen krachten van buitenaf die op hen inwerken.
Rohit belichaamt de Indiase T20 Wereldbeker-inspanning
Hun kapitein belichaamde hun nieuwe mentaliteit. Sharma sloeg moedig en agressief, nooit méér dan in de laatste twee wedstrijden van India tegen Australië en Engeland. Zijn 92 van de 41 in St Lucia was een opmerkelijk vertoon van onbevreesdheid en macht, en zijn halve eeuw in de halve finale zette de toon voor de dominantie van India.
Voorafgaand aan de wedstrijd tegen Engeland sprak hij over de verandering in aanpak die India had geprobeerd, maar pas echt onder de knie kreeg in dit toernooi.
“We hebben de afgelopen twee of drie jaar geprobeerd met een zeer vrije geest te spelen, toen we onze T20-cricket en zelfs onze ODI-cricket speelden”, zei Sharma in Guyana. “Er is dus niet zoveel veranderd. We hebben tijdens dit toernooi gezien dat de omstandigheden hun uitdagingen hebben gehad. En dat willen we doen, we willen een slim cricketteam zijn, we willen oordelen en spelen. Zodra we ons realiseren dat het veld goed is, willen we spelen zoals we spelen.
“Ik heb geprobeerd de dingen heel eenvoudig te houden voor mij persoonlijk, maar ook voor het team, omdat … deze jongens veel cricket hebben gespeeld, veel wedstrijden onder hoge druk. Je moet proberen hen duidelijkheid over de rol te geven, en ik denk dat we dat redelijk goed hebben gedaan. En uiteraard willen we erop vertrouwen dat ze goede beslissingen nemen op het veld.
“Je moet een open geest hebben als je dingen wilt doen, maar wat het team en mijzelf betreft, onze prioriteit was om de zaken heel eenvoudig te houden en hen de vrijheid te geven die jullie allemaal in dit format willen spelen. ”
Hoewel Zuid-Afrika niet dezelfde verwachtingslast van meer dan een miljard mensen draagt, hebben de huidige spelers de molensteen van zich afgeworpen die zelfs de groten uit het verleden zwaar belastte door het eerste herenteam te worden dat een halve finale won.
Van de WK-ploeg van 2023 zijn er elf teruggekeerd voor dit toernooi, met pijnlijke herinneringen aan hun verlies in de halve finale met drie wickets tegen Australië. Maar in tegenstelling tot India is hun albatros intergenerationeel; ze gingen waar AB de Villiers, Dale Steyn, Jacques Kallis en Allen Donald faalden.
Hun weg naar de finale was moeilijker en werd vooral gekenmerkt door krappe finishes en bijna-ongelukken, het soort scenario’s dat betere kanten zag.
Maar volgens hun aanvoerder is het verschil dat dit team de sleutelmomenten won en onder druk kalm bleef.
“Er waren spannende momenten in wedstrijden die waarschijnlijk het resultaat zouden hebben beïnvloed en die momenten hebben we kunnen overwinnen”, zei Aiden Markram op zijn persconferentie voorafgaand aan de wedstrijd. “Door ze tot nu toe twee, drie, misschien vier keer in de competitie te hebben gedaan, heeft het team de overtuiging gekregen dat je vanuit elke positie kunt winnen, wat volgens mij erg belangrijk is voor het team.
“We zijn nu al een paar jaar samen als wittebalteam en de jongens begrijpen eindelijk echt hun rol in het team. Ik denk dat dit ons begint te helpen die kleine marges en scherpe momenten te winnen.
‘Er is een heel sterke wil om te winnen. Ik denk niet dat het op het niveau van wanhoop is, maar het is een extreme honger om cricketwedstrijden te winnen en we hebben idealiter op het wereldtoneel niet bereikt wat we hadden gewild en ik denk dat dat de sappen een beetje op gang brengt voor de jongens om dat eindelijk te bereiken.
“Je hebt het van dichtbij gezien, je hebt waarschijnlijk in bepaalde wedstrijden niet een van onze beste cricket gespeeld, maar die wil om te winnen zorgt ervoor dat je de klus met de hand of met een boef klaart. Dat is waarschijnlijk het enige waardoor ik echt opviel in deze groep.”
Zuid-Afrika krijgt ‘enorme steun’ voorafgaand aan de confrontatie met India
Al deze spelers hebben de pijn in de geschiedenis van Zuid-Afrika gedeeld, als speler of als fan. Markram zei dat zijn ergste herinnering de “hartverscheurende” halve finale van het WK 2015 was, die Nieuw-Zeeland won met één bal over. Voormalige spelers van dat team, evenals anderen vóór hem, deelden hun felicitaties en aanmoedigingen persoonlijk of vanop afstand.
“Er is veel steun geweest van spelers uit het verleden, wat speciaal is voor ons als groep”, zei Markram. “Zij zijn de jongens die ons inspireerden toen we jonger waren, en nu moeten we ze eerst trots maken, maar ook hun steun betekent uiteraard veel voor ons als team.
“De reis heeft ons uiteindelijk hier naar onze eerste finale gebracht, wat een trots en speciaal gevoel is, niet alleen voor mij maar voor iedereen die bij het team betrokken is. Om kans te maken op je eerste trofee moet je in de finale staan. die kans krijgen en er morgen in ieder geval bij betrokken zijn, is een enorme prestatie voor ons.”
Markram sprak in Kensington Oval, waar zes andere Zuid-Afrikaanse spelers waren gearriveerd voor optionele training. Ze klotsten over het veld en lieten zich af en toe op hun handen en knieën vallen om het beter te kunnen bekijken. Namen als Baartman en Coetzee, Maharaj en Hendricks, die nog niet tot het pantheon van Zuid-Afrikaanse grootheden behoren, maar dat zou kunnen veranderen als ze de eerste WK-trofee van Zuid-Afrika mee naar huis nemen.
Om dit te doen, zullen ze de vorm van het teamtoernooi moeten verslaan.
India en Zuid-Afrika werden op weg naar Bridgetown geconfronteerd met en overwonnen hun demonen, uit heden en verleden. Maar er zal er maar één met de ultieme prijs weglopen.