In Portland bieden Vox’s Swifts een show aan terwijl ze naar het zuiden migreren: NPR

D Vox’s Swift Een kleine vogel – sommige mensen noemen het een “gevleugelde sigaar”. Maar elke herfst maken deze kleine vogels een lange reis van hun zomerbroedgebieden in de Pacific Northwest naar hun winterverblijven in Midden- en Zuid-Amerika. Onderweg leven velen van hen als grote kudden in schoorstenen langs de westkust. En hun gemompel in de lucht – en tegelijkertijd in de schoorsteen duiken – is zo spectaculair dat ze menigten trekken.

Er was een wachtfeest Los AngelesEn Eugène – en in Portland zijn er de afgelopen weken nacht na nacht mensenmassa’s toegestroomd om deze kleine vogels naar bed te zien gaan. Het maakt deel uit van een jaarlijkse traditie die plaatselijk bekend staat als “Snel horloge“

Een vogel die niet neerstrijkt

De gierzwaluwen van Vox zijn ongeveer zo groot als een mus, maar hun naaste verwanten zijn eigenlijk kolibries.

“Ze zijn zo aerodynamisch en ze hebben naar achteren gebogen vleugels, een soort luxe militaire straaljagers”, zegt Joe Leibezeit, assistent-conservatiedirecteur van de Bird Alliance of Oregon.

Deze slanke vogels doen alles op de vleugel: eten, drinken en zelfs paren. En, zegt Liebezeit, ze hebben zich aangepast aan het leven in de lucht. Ze zijn niet bekend Lopen, springen of zitten “Het is een ander soort vogel dan een neerstrijkende vogel”, legt Liebezeit in een tak uit. “Ze hebben niet dezelfde spierstructuur als een zangvogel, om veilig op een tak te landen en deze vast te pakken.”

‘s Nachts als ze stoppen met vliegen. Tijdens de zomer verblijven gierzwaluwen in kleine schoorstenen in woningen of af en toe in hun eigen nesten in holle bomen. Maar tijdens de herfstmigratie vormen ze kuddes van duizenden en verzamelen zich in grote schoorstenen om lichaamswarmte te delen.

Hoewel hun scherpe kleine tenen niet geweldig zijn om zich om een ​​tak te wikkelen, zijn ze wel perfect om de ruwe stenen van een schoorsteen vast te pakken. En ze hebben kleine weerhaken op hun korte, stompe staarten ontwikkeld om te helpen. “Een beetje zoals een statief”, zegt Liebezit lachend.

Schoorsteen ketting

Historisch gezien leefden de gierzwaluwen van Vox tijdens hun migratie in holle bomen. Maar Larry Sweeters – een gepensioneerde wetenschapsleraar die een website beheert genaamd Vox-gebeurtenis – zeiden dat ze van schoorstenen zijn gaan houden, omdat metselwerk de hitte van de dag absorbeert.

“Swifts zijn niet goed in het isoleren van zichzelf”, legt Schwitters uit. “Dus drukken ze zichzelf tegen de steen die warmte afgeeft. En in een schoorsteen kan het wel 25 graden zijn.”

Op de Vox Happenings-website verzamelt Schwitters snelle tellingen van vogelgroepen en burgerwetenschappers langs de westkust. In totaal zijn dat duizenden vogels, die op een tiental grote locaties leven, afgezien van een vliegdag van ongeveer een dag.

Zodra de gierzwaluwen de ene locatie bezoeken, blijven ze een dag of twee eten voordat ze naar de volgende gaan, zei Joe Liebezit.

“Ze slaan energie op, ze slaan vet op in hun lichaam omdat ze honderden kilometers moeten overbrengen naar het volgende tussenstoppunt.”

Hoewel mensen deze gezellige bakstenen hotels voor de Swifts verzorgden, verliep de relatie niet altijd vlekkeloos. Sommige oude zijn wazig Ingestort vanwege ontwikkeling. Sommige oude schoorstenen zijn afgedekt, omdat mensen niet met vogels (en hun uitwerpselen) willen omgaan. En nieuwe schoorstenen hebben metalen voeringen, waar vogels zich niet aan kunnen vastklampen.

Een zwerm vogels, een zwerm mensen

In Portland heeft Chapman Elementary School een schoorsteen Gehost door een zwerm gierzwaluwen Sinds 1980. De tellingen van Portland Swift bereiken hun hoogtepunt midden september – dit jaar was de eerste vogeltelling op 26 augustus en het hoogste aantal op 2 september (meer dan 5.000).

Als het spitsuur is, pakken Portlanders picknickdekens en tuinstoelen en zoeken ze snelle kijkplekken uit op de grasvelden rondom de school. Teams delen afhaal- en potluck-picknicks, terwijl kinderen op kartonnen vellen van heuvels glijden.

“Het is typisch Portland, waar honderden mensen samenkomen op het grasveld van een school om vogels door de schoorsteen te zien vliegen”, grapte Jeremy Louis, terwijl hij ging zitten kijken. (De Bird Alliance in Oregon telde daar die avond 1.500 mensen.)

Ongeveer een uur voor zonsondergang beginnen de vogels zich in de lucht te verzamelen, en de menigte hapt naar adem en klapt terwijl de formatie rondbeweegt.

Suzy Asmus, die haar verjaardag viert, zei: “Ik vind het geweldig als iedereen samen begint te oohen en aahen – het voelt gewoon als een gemeenschapsevenement.”

Eén van de Asmus vijf Op deze bijzondere septemberavond vieren mensen een verjaardag. Maar eigenlijk lijkt iedereen een feestje te vieren. Mensen die vrienden tegenkomen, pizza delen met vreemden, honden en kinderen bewonderen.

Dylan Winkler zegt: “De sfeer en de gezinsgerichtheid van dit alles zijn heel lief. “Mensen komen urenlang op de heuvel zitten om naar de vogels te kijken gezond“

Maar deze gezonde nacht is niet zonder drama. Op een gegeven moment vliegt een jonge Coopers havik naar de schoorsteen om voedsel van de kudde op te halen. De menigte juicht collectief terwijl de havik zijn prooi vangt. Cameron Trost, een vrijwilliger bij de Bird Alliance of Oregon, is niet een van hen. Hij zegt dat de havik “inheems is in het gebied, dus we steunen zijn inspanningen.”

Kort na zonsondergang begonnen de kringen van kudden steeds dichter naar de schoorsteen te zinken, waarbij hun losse wervelingen trechters werden, en de opwinding van de menigte groeide. De hoeveelheid tijd die de gierzwaluwen nodig hebben om daadwerkelijk de schoorsteen binnen te dringen, kan variëren – afhankelijk van de grootte van de kudde, of ze worden onderbroken door een havik of dat ze het in één keer doen. Maar die nacht stroomde een zwerm van ongeveer tweeduizend vogels non-stop de schoorsteen in met tussenpozen van ongeveer een minuut. Het is als een goocheltruc. En het publiek juicht.

“Er is een geweldige verbinding tussen mensen die samenkomen op een grasveld”, zegt Joe Liebezit, “en dan is er nog een zwerm vogels die in allerlei soorten synchroniciteit rondvliegt, kletsend… en het is een geweldige verbinding tussen de twee soorten.”