IHet was niet precies waar de Ieren van droomden na het maximale aantal punten uit de eerste drie ronden, maar door opeenvolgende kampioenschappen behoort dit Ierse team tot een kleine elite van Six Nations-kampioenen. Ze werden het zesde team dat dit deed en, interessant genoeg, pas het derde, na Wales in 2012-2013 en Engeland in 2016-2017, dat volgde op de Grand Slam-titel. Het is alsof teams je echt willen verslaan als je een Grand Slam-kampioen bent.
Peter O’Mahony zag er een tevreden man uit. Twaalf jaar na zijn debuut in Ierland was dit zijn eerste volledige campagne als aanvoerder. Er werd hem op harde wijze erop gewezen dat hij in vijftien jaar als aanvoerder nooit iets had gewonnen (Munster en af en toe Ierland) en nu twee keer in tien maanden tijd (Munster won in mei het United Rugby Championship).
“Het is absoluut moeilijk om te winnen”, zei hij. “Er zijn dagen zoals vandaag waar je niet eens van zou durven dromen.” Ik heb genoeg verliezen gehad met Munster. Zelfs op [Six Nations] wedstrijd met het kampioenschap op het spel op bezoek bij Frankrijk in de laatste ronde [in 2020]. Ik denk dat dit spel ons heel lang zal bijblijven. Het deed meer dan ooit pijn, maar hebben we er veel lessen uit getrokken? Dat zijn we grotendeels, en dat valt waarschijnlijk op.”
De dominantie van Ierland na de derde ronde – 15 matchpunten uit 15, zes van het veld – was zo groot dat de laatste twee rondes een beetje anticlimax aanvoelden. Hun nederlaag tegen Engeland bij Twickenham was een schok. Ze waren niet op hun best, maar het is de moeite waard om te bedenken dat ze in de laatste wedstrijd toch alleen door een doelpunt werden verslagen.
In de thuiswedstrijd tegen Schotland werd daar een reactie op verwacht, maar Ierland heeft de vorm uit eerdere speelrondes nooit meer gevonden. Ze waren dankbaar dat ze konden ontsnappen met enig resultaat in wat Andy Farrell terecht omschreef als “een echte testwedstrijd”. Helaas, in deze opwindende tijden van adembenemend rugby dient een ‘echte testwedstrijd’ te vaak als eufemisme voor een kleine teleurstelling.
Een belangrijke ontwikkeling is de intensiteit van de concurrentie. Vergeleken met nog maar tien jaar geleden is de kwaliteit van rugby in de Six Nations van een andere klasse. Farrell zinspeelde hierop toen hem werd gevraagd het Ierse kampioenschap in het algemeen te beoordelen. “Het eerste spel [a bonus-point win against France in Marseille] is duidelijk waar mensen het over zullen hebben.
“Iedereen wist wat een geweldige start van de competitie het was. Maar ik kijk eigenlijk naar de wedstrijd van Italië [a 36-0 win at home]. Kijk eens wat er sindsdien met Italië is gebeurd. De personeelswisseling die we hadden en hoe we aan het bonuspunt kwamen. Dat zegt veel over de groep.”
Ierland reist in juli mee met wereldkampioen Zuid-Afrika voor twee tests. Voor velen die op het zuidelijk halfrond spelen, wordt dit Ierse team geprezen als het beste ter wereld. Farrell heeft dat idee te snel terzijde geschoven. “Moeilijker of spannender dan dat wordt het niet. Het enige wat je wilt is een kans om het op te nemen tegen de besten, en Zuid-Afrika is 100% de beste.”
De eeuwenoude vraag of team A slecht speelde of team B hen gewoon goed liet spelen, is altijd relevant en dat was ook in de wedstrijd tegen Schotland het geval. In Dublin is Schotland de laatste tijd maar al te vaak ten prooi gevallen aan Ierse agressie, maar in dit geval leek Ierland, of moest het er over grote afstanden uit zien, een beetje voetgangersgebied.
Uiteraard werd de Schotse verdediging toegeschreven aan de coaches van beide teams. De 233 caps die ze behaalden waren de meeste in het kampioenschap – en staan in de top 10 van caps in de geschiedenis van Six Nations (zevende om precies te zijn), waarvan er negen tegen Ierland kwamen.
na het promoten van de nieuwsbrief
Schotland eindigde als vierde, met twee overwinningen uit vijf. Ze hadden echter zo gemakkelijk zelf naar de Grand Slam kunnen gaan. “Frustratie zou het belangrijkste gevoel zijn”, zei hun hoofdcoach Gregor Townsend.
“We hebben niet gewonnen van Frankrijk, wat gedeeltelijk het geval was [TMO] beslissing, deels achter in de laatste minuten, maar we zijn allemaal gefrustreerd over de prestatie tegen Italië in dat derde kwartaal. We speelden vijf wedstrijden en wonnen of scoorden. We waren gefrustreerd dat we niet voor de titel speelden.”
Weg van de duizelingwekkende hoogten van het opnemen tegen de wereldkampioenen, begint Schotland aan een rondreis door Amerika, met tests tegen de VS, Canada, Chili en Uruguay.