BBCGewonde en ernstig zieke Palestijnen zijn onderweg van Gaza naar de Verenigde Arabische Emiraten voor behandeling, zegt de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO), tijdens de grootste medische evacuatie sinds het begin van de oorlog, na een brute aanval van Hamas op Zuid-Israël in oktober. 7.
Ziekenhuisbronnen in Gaza zeggen dat 150 patiënten in vijf bussen zijn gestapt, maar de WHO heeft het exacte aantal nog niet bevestigd.
De massale Israëlische militaire operaties die daarop volgden, vernietigden het gezondheidszorgsysteem in Gaza.
En de hoofdroute voor medische evacués via de grensovergang bij Rafah in Gaza met Egypte werd gesloten nadat het Israëlische leger daar begin mei de controle overnam.
De WHO zegt dat tot nu toe ongeveer 5.000 inwoners van Gaza een behandeling buiten het grondgebied hebben gekregen, maar dat nog eens 10.000 inwoners het land moeten verlaten.
Deze laatste groep begon zich vanaf zondag te verzamelen bij ophaalpunten voor vervoer naar een centrale locatie voor vertrek.
In de centrale stad Deir al-Balah stond het busstation vol met patiënten en hun families.
“Ik roep de hele wereld op om met mededogen naar ons te kijken”, zei Shaza Abu Selim, die haar dochter Lamis in een rolstoel duwde. Een jong meisje moet een grote operatie ondergaan vanwege scoliose, die nu zes maanden is uitgesteld. Ze kon nauwelijks bewegen, haar gezicht was besmeurd met tranen en uitputting.
“Ik kon het niet geloven toen ze contact met mij opnamen [to say] dat mijn dochter op de lijst staat om voor behandeling buiten Gaza te gaan’, zei haar moeder. ‘Ik weet niet wanneer de oorlog zal eindigen… en moge God iedereen verzachten en genezen.’
Zelfs vóór het conflict kregen sommige inwoners van Gaza zorg buiten hun grondgebied, omdat het gezondheidszorgsysteem niet was toegerust om met complexe medische aandoeningen om te gaan.
Maar Israëlische bombardementen hebben ziekenhuizen gesloten, artsen gedood, medicijnen geblokkeerd en de overige faciliteiten overspoeld met slachtoffers.
Het verhaal van Nasima al-Ajeel vat de ellende en wanhoop samen die dit heeft veroorzaakt.
‘Wij zijn getroffen’, zegt ze. “Mijn oudste zoon werd vermoord, mijn vader werd vermoord, mijn jongste zoon Asser verloor zijn gezichtsvermogen.”
Mevrouw al-Ajeel zit met de kleine Asser in haar armen, een ooglid gesloten over een lege oogkas. Haar been is in verband gewikkeld.
“Zijn linkeroog werd eruit geblazen vanwege de schedelbreuk”, zei ze. “Mijn middelste zoon lijdt aan een beenblessure en beenmisvorming, en ik heb een schedelbreuk, blindheid aan mijn linkeroog en een gebroken schouder en ribben.”
Het Israëlische leger zegt dat het Hamas-strijders en infrastructuur in ziekenhuizen en gezondheidsklinieken heeft ontdekt, wat de militante islamitische beweging, die Gaza vóór de oorlog controleerde, ontkent.
Maar mensenrechtenactivisten hebben Israël ervan beschuldigd medische evacuaties te belemmeren.
Artsen voor de Mensenrechten in Israël en andere groepen dienden begin juni een petitie in bij het Israëlische Hooggerechtshof na de sluiting van de grensovergang bij Rafah.
Sinds Israëlische troepen het grensgebied in beslag namen bij het begin van hun grondoperatie daar twee maanden geleden, heeft Egypte geweigerd de grensovergang te heropenen, de enige weg vanuit Gaza die niet naar Israël leidt en die voorheen het belangrijkste uitgangspunt was voor vluchtende burgers en burgers. het belangrijkste kanaal voor hulp.
Egyptische functionarissen drongen erop aan dat de Gaza-kant van de grensovergang weer onder Palestijnse controle moest komen.
Als gevolg van de rechtszaak heeft de Israëlische regering zich ertoe verbonden een permanent mechanisme in te stellen om reguliere medische evacuaties te vergemakkelijken.
Maar dat is nog niet gebeurd en zondag kondigde het land aan de verwachte evacuatie te annuleren, zonder te zeggen waarom.
De publieke omroep Khan meldde dat premier Benjamin Netanyahu de beslissing zelf heeft genomen, na een dodelijke aanval van Hezbollah op de bezette Israëlische Golanhoogte afgelopen weekend, waarbij twaalf kinderen en tieners omkwamen.
Dat lijkt snel te zijn omgekeerd. Azza Ahmed Kafarneh, een 57-jarige moeder en grootmoeder met kanker, vertelde de BBC dat patiënten zich voorbereidden om naar huis terug te keren nadat ze het nieuws hadden gehoord, maar dat ze moesten blijven omdat “de kans groot was dat ze ermee instemden dat je vertrok”.
Niets is zeker in deze oorlog, en voor degenen die het geluk hadden deze te vermijden, is het afscheid bitterzoet.
Sarah Marzouk, een 12-jarig meisje dat naar eigen zeggen haar voet verloor toen het huis van haar buurman werd gebombardeerd, veegde zondag de tranen weg bij een bushalte.
‘Ik zou willen dat de oorlog zou eindigen en dat alle kinderen zoals ik met mij mee konden komen en kunstledematen konden krijgen en in het buitenland behandeld konden worden’, zei ze. “Ik hoop ook terug te keren om mijn vader in vrede te zien.”
Mevrouw Ahmed Kafarneh zei dat ze niet zou zijn gegaan als ze zich niet zo ziek voelde. Ze had nog nooit gehoord dat medische evacués terugkeerden naar Gaza.
“Ik twijfel tussen het verlaten van mijn familie en het gaan voor behandeling”, zei ze. “En dingen kunnen langer duren en de oorlog kan langer duren en de zaken zullen erger worden. Niemand weet het.”