Houthi-drone viel Tel Aviv aan: hoe belangrijk is de aanval? | Nieuws over het Israëlisch-Palestijnse conflict

by

De Jemenitische Houthi-groep heeft gisteravond de verantwoordelijkheid opgeëist voor een drone-aanval in Tel Aviv, Israël, waarbij één persoon om het leven kwam en acht gewond raakten.

Israëlische media identificeerden de dode man als de 50-jarige Yevgeny Ferder, die aan het begin van de Russisch-Oekraïense oorlog vanuit Wit-Rusland naar Israël verhuisde.

De aanval van gisteravond is uniek: het is bekend dat de groep voor het eerst Tel Aviv heeft getroffen, hoewel de Houthi’s een aanhoudende campagne hebben gevoerd tegen doelen die volgens hen verband houden met Israël sinds de aanhoudende verwoestende Gaza-oorlog in oktober uitbrak.

Wat is er gebeurd?

Een drone trof vrijdagochtend vroeg het centrum van Tel Aviv. Er wordt aangenomen dat de locatie zelf in de buurt van een aantal hotels ligt, waarvan er vele ontheemden van de noordelijke grens van Israël met Libanon huisvesten. Het kantoor van de Amerikaanse ambassade bevindt zich ook vlakbij de plaats van de aanval.

“Uit het eerste onderzoek blijkt dat de explosie in Tel Aviv werd veroorzaakt door de val van een luchtdoel, en dat de sirenes niet waren geactiveerd. Het incident wordt grondig onderzocht”, aldus het Israëlische leger in een verklaring, waarbij het zijn onvermogen om de drone te detecteren toeschrijft aan menselijke fouten in plaats van aan een systeemfout.

De Israëlische militaire woordvoerder Daniel Hagari zei in een video die vrijdagavond werd vrijgegeven dat het vliegtuig een woongebouw raakte. Hij zei dat de drone een Samad-3 was, een vliegtuig van Iraanse makelij dat was aangepast om het bereik te vergroten. Iran heeft nog geen commentaar gegeven op de aanval, noch op de Israëlische beschuldigingen.

Volgens Houthi-woordvoerder Yahya Saree was het toestel een nieuw type drone, een zogenaamde “Jaffa”, die in staat was onopgemerkt door de uitgebreide luchtverdedigingssystemen van Israël te vliegen.

Hoe ongebruikelijk is dit?

Hoewel Tel Aviv slechts 80 km van Gaza verwijderd is, is het grotendeels onaangetast gebleven door het bloedbad dat sinds oktober in de enclave heeft plaatsgevonden. Meer dan 38.000 Palestijnen zijn gedood in de meedogenloze oorlog van Israël tegen Gaza.

De drone-aanval in Tel Aviv, het centrum voor de meeste diplomatieke functies van Israël, wijst op het toenemende bereik van het arsenaal van de Houthi’s, zeggen analisten.

De Houthi-groep heeft tijdens haar laatste campagne uitgebreid gebruik gemaakt van drones. Bijna alle raketten en drones die tegen Israël werden gelanceerd, werden echter onderschept. Van niemand is bekend dat ze Tel Aviv hebben bereikt.

“De Houthi’s hebben in het verleden de verantwoordelijkheid opgeëist voor veel aanvallen op Israël, maar er is weinig bewijs dat erop wijst dat de meeste van hen dicht bij de aanval waren, zeker niet met moorden en verwondingen zoals deze”, vertelde de onafhankelijke Jemenitische analist Nick Brumfield aan Al Jazeera. “Opmerkelijk genoeg is dit de eerste publiekelijk bevestigde aanval door de Houthi’s in de Middellandse Zee, niet in de Rode Zee of de Golf van Aden.” Langs deze vitale zeeroutes hebben de Houthi’s talloze schepen aangevallen waarvan zij zeggen dat ze banden hebben met Israël.

Bovendien “hebben ze aanvallen op Haifa gerapporteerd in samenwerking met door Iran gesteunde groepen in Irak, maar tot nu toe leken dit vooral tribunes te zijn”, zei Brumfield. “Dit is groot.”

Is dit iets nieuws?

Niet echt. De Houthi’s maken al geruime tijd uitgebreid gebruik van oorlogsvoering met drones, inclusief lucht- en waterscooters.

Houthi-drones zijn ook vaak het doelwit geweest van westerse aanvallen, waarbij de Britse, Franse en Amerikaanse legers melden dat ze onbemande doelen hebben vernietigd voordat ze door de vijand konden worden gebruikt.

“Ik geloof dat de aanval van gisteravond deel uitmaakt van een voortdurende escalatie door de Houthi’s”, zegt Maysaa Shuja al-Deen van het Jemenitische Centrum voor Strategische Studies in Sana’a, wat suggereert dat herhaalde incidenten waarbij Houthi-drones verre doelen raken vaker zullen voorkomen. “Wat interessant is, is het doelwit en de lange afstand”, vertelde ze aan Al Jazeera.

Zou dit een escalatie in de hele regio kunnen veroorzaken?

Op de korte termijn is dat onwaarschijnlijk.

Sinds het conflict tussen Iran en Israël in april hebben de twee naties en hun bondgenoten laten zien dat zij zich terdege bewust zijn van de risico’s dat de oorlog van Israël tegen Gaza overslaat naar het bredere Midden-Oosten.

De Israëlische minister van Defensie Yoav Gallant heeft echter al met wraak gedreigd. Naast het versterken van het defensiesysteem van het land, zei hij dat hij “wraak zou nemen op iedereen die de staat Israël schade toebrengt of terreur daartegen richt”.

“Israël zal zich hoogstwaarschijnlijk gedwongen voelen om iets te doen omdat er iemand is vermoord”, zei Brumfield, verwijzend naar eerdere gevallen van geïsoleerde, zij het ongevraagde, Israëlische aanvallen in Jemen. “Je zou Israël nu zoiets kunnen zien doen.”

Het is moeilijk te zeggen of Israël “hardere represailles zal lanceren, zoals het vermoorden van Houthi-commandanten, zoals we de Israëli’s hebben zien doen met Hezbollah in Libanon”, zei hij. Dit is te wijten aan “de onduidelijke status van de Israëlische inlichtingencapaciteiten in Jemen”, zei Brumfield.

Zijn de Houthi’s werkelijk een Iraanse ‘proxy’-macht?

Het is bekend dat de Houthi’s banden hebben met Iran. Dit betekent echter niet dat Iran opdracht heeft gegeven tot de aanval van gisteravond.

Weinigen twijfelen er echter aan dat de steun van Teheran aan de groep zich uitstrekt tot wapens en hun componenten.

Hoe precies de controle van Teheran over de opstandelingengroep, die consequent onvoorspelbaar is gebleken, is echter op zijn best onzeker.

“Iran hanteert al lang deze strategie om niet-statelijke bondgenoten toe te staan ​​hun eigen raketten te bouwen. Er zijn ook sterke aanwijzingen dat de Hutu’s zeer waarschijnlijk over de capaciteit beschikken voor binnenlandse productie”, zegt Fabian Hinz van het International Institute for Strategic Studies.