Odorigui is een soort Japanse keuken waarbij mensen levende zeevruchten eten terwijl deze nog in beweging zijn, waardoor de beweging onderdeel wordt van de ervaring. Misschien heb je hier bepaalde gevoelens over (dat heb ik zeker), maar vanuit onderzoeksperspectief is het niet erg praktisch om uit te zoeken wat die gevoelens zijn en wat ze betekenen. Dit op een gecontroleerde manier doen zou zowel moreel als technisch ingewikkeld zijn. Daarom zijn Japanse onderzoekers begonnen met het ontwikkelen van eetbare robots die bewegen en in je mond kronkelen terwijl je ze verslindt. Welkom bij HERI: mens-eetbare robotinteractie.
Die vrolijke kleine robot waarvan het hoofd werd afgerukt door een hongerige man (die, we moeten zeggen, er buitengewoon vriendelijk over was) is voornamelijk gemaakt van gelatine, samen met suiker en appelsap voor de smaak. Nadat alle ingrediënten waren gemengd, werd het in een vorm gegoten en 12 uur in de koelkast bewaard om op te stijven, en de resulterende textuur kreeg de vorm van een taai, kleverig snoepje. De mal integreerde verschillende luchtkamers in de structuur van de robot, die waren verbonden met pneumatiek die de robot aandreef om heen en weer te bewegen.
Zestien studenten van de Universiteit van Osaka kregen de kans om een van deze kronkelige kleine robots op te eten. Het proces was om je mond rond de robot te plaatsen, de robot daar 10 seconden te laten bewegen voor de volledige ervaring, hem vervolgens af te bijten, erop te kauwen en door te slikken. De Japanners werden deels geselecteerd omdat dit onderzoek in Japan werd gedaan, maar ook omdat, zoals het artikel stelt, “culturele invloeden hebben op het gebruik van onomatopee termen”. In het Japans zijn er uitdrukkingen die nuttig zijn bij het communiceren van specifieke soorten texturen die niet gemakkelijk kunnen worden gekwantificeerd.
Aan de deelnemers werd een reeks vragen gesteld over hun ervaringen, waaronder enkele lastige vragen:
- Dacht je dat wat je net at leven had?
- Voelde je een emotie bij wat je net gegeten hebt?
- Dacht je dat wat je net at intelligentie bezat?
- Voelde u zich schuldig over wat u net gegeten had?
Uhm.
Vergeleken met een controlegroep studenten die de robot aten toen die er was Nee in beweging zijn, studenten die gegeten hebben het beweegt de robot zal het eerder interpreteren als een “bliksem-bliksem” of “zachte” textuur, wat aantoont dat beweging de eetervaring kan beïnvloeden. Uit analyse van de antwoorden op de vragen bleek dat de bewegende robot er ook voor zorgde dat mensen hem als emotioneel en intelligent gingen beschouwen, en meer schuldgevoelens veroorzaakten als hij werd geconsumeerd. Het artikel vat het vrij goed samen: “In de stationaire toestand zagen de deelnemers de robot als ‘voedsel’, terwijl ze hem in de bewegende toestand als een ‘wezen’ zagen.”
Het goede nieuws hier is dat, omdat deze robots meer op levende wezens lijken dan op niet-robots, ze in een onderzoekscontext mogelijk het voedsel van levende wezens zouden kunnen vervangen, zeggen de onderzoekers: “Door eetbare robots te gebruiken in deze studie konden we de effecten onderzoeken van subtiele bewegingsvariaties in het voedingsgedrag van mensen onder gecontroleerde omstandigheden, een taak die met echte organismen een uitdaging zou zijn om te volbrengen.” Er is nog werk aan de winkel om de robots meer op bepaalde levende wezens te laten lijken, maar dat is het plan voor de toekomst:
Ons voorgestelde eetbare robotontwerp bootst niet specifiek een bepaalde biologische vorm na. Om deze beperkingen aan te pakken, zullen we ons op het veld concentreren door eetbare robots te ontwerpen die vormen nabootsen die relevant zijn voor de voortdurende discussies over voedselschaarste en culturele delicatessen. Concreet zullen we in toekomstige studies wezens nabootsen die worden geconsumeerd in contexten zoals op insecten gebaseerde diëten, die worden gezien als een oplossing voor problemen met voedseltekorten, en traditionele Japanse gerechten zoals ‘Odorigui’ of ‘Ikizukuri (levende vissashimi)’. verwacht dat deze imitaties diepgaand inzicht zullen verschaffen in de psychologische en cognitieve reacties die optreden bij het consumeren van mobiele robots, waarbij technologie wordt gecombineerd met benodigdheden en culinaire traditie.
Onderzoek naar de eetervaring van een pneumatisch aangedreven eetbare robot: perceptie, smaak en textuur, door Yoshihiro NakataI, Midori Ban, Ren Yamaki, Kazuya Horibe, Hideyuki Takahashi en Hiroshi Ishiguro van de University of Electro-Communications en Osaka University, is gepubliceerd in PLOS One.