Als de plannen van NASA en andere ruimtevaartorganisaties tegen 2030 werkelijkheid worden, zullen astronauten en occasionele reisgroepen de maan regelmatig bezoeken. Niet lang daarna zullen ze voor langere tijd op maanposten kunnen leven, vergelijkbaar met de manier waarop astronauten tegenwoordig op ruimtestations werken. Tegen de jaren 2040 of 2050 kunnen reizigers naar Mars ook gemeengoed worden.
Maar hoe zal het leven er eigenlijk uitzien voor deze onverschrokken ruimteverkenners? (Of domme proefkonijnen, afhankelijk van je perspectief.) Kelly en Zach Weinersmith stellen zich de toekomst voor van ruimtenederzettingen in Een stad op Mars, hun nieuwe boek dat dinsdag is uitgebracht. Het getrouwde duo duikt in de details en praktische uitdagingen, waaronder de water- en voedselvoorziening, het gezond houden van mensen, strijden om het meest gewilde territorium, het opvoeden van kinderen en zelfs juridische kwesties in de ruimte. Ze stellen zich gevechten voor over bijvoorbeeld onroerend goed en arbeidsrechten.
Kelly Weinersmith is ecoloog en universitair hoofddocent aan de Rice University, en Zach Weinersmith is illustrator Zaterdagochtend ontbijtgranen webcomic. Ze schreven al eerder samen Binnenkort beschikbaar over nieuwe technologieën. Nu zetten ze hun wetenschappelijke communicatie- en tekenvaardigheden in op vraagstukken van ruimtekolonisatie, terwijl ze ook misvattingen ontkrachten over hoe het leven in een Mars-beschaving eruit zou kunnen zien.
Het duo bekritiseert bijvoorbeeld de opschepperige beweringen van NASA-chefs en leidinggevenden in de commerciële ruimtevaart over een winstgevende maaneconomie en een Gold Rush-achtige race om water. ‘Er is gewoon niet zo veel water. Het is moeilijk te verkrijgen en wordt op een klein aantal plaatsen aangetroffen. We hebben een ruwe schatting gemaakt van het totale wateroppervlak, en dat is ongeveer zo groot als een bescheiden herenboerderij”, zegt Zach Weinersmith.
Hoewel hij graag grapjes maakt over zijn kunstwerken, mikte hij in dit boek op meer dan dat. “Illustraties zijn er niet alleen voor zingers; ze zijn er om op de tekst te reageren en voor verlichting te zorgen”, zegt hij.
