RMI, een non-profit onderzoeksgroep die zich richt op schone energie, voorspelt dat alle EV-voorzieningen binnen de IRA, waaronder ook subsidies voor nieuwe laadstations, de verkoop van nog eens 37 miljoen elektrische auto’s en vrachtwagens tegen 2032 zullen stimuleren. EV-verkoop ongeveer 80% van nieuwe aankopen van personenauto’s. Deze voertuigen zouden op hun beurt tegen 2040 2,4 miljard ton transportemissies kunnen elimineren.
TESLA
Wiskunde
De IRA biedt twee belastingkredieten die kunnen worden toegepast op EV-kopers. De eerste is een krediet van $3.750 voor degenen die voertuigen kopen met batterijen die een aanzienlijk deel van de cruciale mineralen bevatten die zijn gewonnen of verwerkt in de VS, of in een land waarmee de VS een vrijhandelsovereenkomst heeft. Het vereiste aandeel bedraagt 50% in 2024, maar stijgt vanaf 2027 naar 80%. Ook auto’s en vrachtwagens kunnen in aanmerking komen als de materialen afkomstig zijn uit recycling in Noord-Amerika.
Kopers kunnen ook een afzonderlijk tegoed van $ 3.750 verdienen als een bepaald onderdeel van de batterijcomponenten van het voertuig in Noord-Amerika wordt vervaardigd of geassembleerd. Dit en volgend jaar bedraagt het aandeel 60%, maar zal in 2029 de 100% bereiken.
Grote weddenschap
Er blijven vragen bestaan over hoeveel projecten, aangespoord door het nieuwe groene industriebeleid van het land, uiteindelijk zullen worden gerealiseerd – en wat de VS zullen krijgen voor al het geld dat zij opgeven.
De tientallen miljarden dollars aan belastingkredieten die in de nikkeltoeleveringsketen van Talon tot Tesla aan de consument zouden kunnen worden verleend, zijn immers geld dat niet naar de federale overheid gaat en geen diensten voor de Amerikaanse belastingbetalers financiert.
De impact van de IRA op de belastingkas zal zeker onder de loep worden genomen naarmate programma’s worden opgeschaald, de dollarcijfers stijgen, projecten in de problemen komen en bedrijven of leidinggevenden die hiervan profiteren zich met twijfelachtige praktijken bezighouden. Dat is tenslotte precies wat er gebeurde na de eerste grote groene industriebeleidsinspanningen van het land tien jaar geleden, toen de spraakmakende mislukkingen van Solyndro, Fisker en andere door de overheid gesteunde ondernemingen op het gebied van schone energie de woede van conservatieve critici opwekten.
Toch benadrukt Tom Moerenhout, onderzoeker aan het Center for Global Energy Policy van Columbia University, dat het een vergissing is om deze belastingkredieten te beschouwen als verloren federale inkomsten.
In veel gevallen zouden projecten die subsidies zouden krijgen voor 10% van hun exploitatiekosten anders helemaal niet bestaan, omdat die verwerkingsfabrieken en productiefabrieken in andere, goedkopere landen zouden worden gebouwd. “Ze zouden gewoon naar China gaan”, zegt hij.