LOp het bastion van mannelijke heteroseksualiteit is de Formule 1 een sport die al jaren positief geniet van alles wat daarbij hoort. Chauffeurs die een glamoureus leven leidden met mooie vrouwen, werden zo verkocht dat ze intrinsiek verbonden raakten met het imago van de F1. Er zijn veranderingen ten goede aan het plaatsvinden, maar zoals sommige betrokkenen in de sport opmerken, heeft dit lang op zich laten wachten.
Toen voormalig coureur Ralf Schumacher zondag aankondigde dat hij een relatie van hetzelfde geslacht had, werd hij pas de derde F1-coureur die dit deed sinds het kampioenschap in 1950 begon. tussen 1997 en 2007 en was 14 jaar getrouwd met Cora Schumacher, een voormalig model, voordat ze in 2015 uit elkaar gingen. De geruchten over zijn persoonlijke leven gingen echter door tijdens zijn tijd in de F1 en daarbuiten.
De Formule 1 is altijd op de markt gebracht als gladiatorenkarakters, de snelle race- en feestvariant, waarbij dit laatste uiteraard wordt verwacht met mooie vrouwen. Hoe duidelijk dit ook was bij de inmiddels ter ziele gegane gridgirls, de geseksualiseerde normaliteit van schaars geklede modellen die gridboards vasthielden, stond decennialang buiten kijf. Eentje die eigenlijk deel uitmaakte van de F1-fantasie, zelfs van het ambitieuze idee dat de sport promootte.
Dit moet natuurlijk even onderdrukkend zijn geweest voor iedereen die niet in dit bekrompen heteroseksuele stereotype paste. Maar zelfs toen de wereld veranderde, heeft de F1 zich misschien langzamer ontwikkeld dan de meeste andere.
Matt Bishop is voormalig redacteur van het tijdschrift F1 Racing en trad in 2007 in dienst bij McLaren als communicatiedirecteur. Hij trad in 2021 in dienst bij Aston Martin als Chief Communications Officer en leidt nu zijn eigen PR-bureau, Diagonal Communications, waarin hij leiding gaf aan vier verschillende wereldkampioenen: Lewis Hamilton, Jenson Button, Fernando Alonso en Sebastian Vettel.
Hij was de eerste openlijk homoseksuele man in de Formule 1-paddock, onbeschaamd voor zijn seksualiteit zoals hij zijn hele leven was geweest. Toen ik hem vorig jaar interviewde voor mijn boek F1 Racing Confidential, herinnerde hij zich een opmerkelijke gebeurtenis die plaatsvond in de jaren kort nadat hij bij McLaren begon.
“Ik kreeg wel wat homofobie, waarvan het grootste deel achter mijn rug om, maar er was één coureur die ik niet zal noemen, die me gewoonlijk in mijn gezicht een ‘dikke flikker’ noemde”, zei hij.
Eén keer deed de bestuurder in kwestie dat door scheldwoorden over het hek te schreeuwen. Bisschop negeerde het, maar chauffeur Alex Wurz confronteerde de man en vertelde hem dat er geen twijfel over bestond. Wurz en Bishop zijn nu goede vrienden, en Wurz is voorzitter van de Grand Prix Drivers Association.
Onder dergelijk direct leiderschap heeft de Formule 1 de afgelopen jaren een gezamenlijke inspanning geleverd om de gelijkheid, diversiteit en inclusiviteit te verbeteren en deze stappen, gedreven sinds de overname door Liberty Media, zijn voelbaar. Wat Bishop heeft meegemaakt is nu onvoorstelbaar en er is nog een lange weg te gaan, maar de houding is fundamenteel veranderd.
Bishop was ook een van de oprichters van Racing Pride, een organisatie die LGBTQ+-inclusiviteit in alle autosporten promoot. Zijn F1-doelen en inspanningen worden zeer luid en publiekelijk gesteund door coureurs als Hamilton en Vettel, maar ook door de teams en de FIA.
na het promoten van de nieuwsbrief
Zij maakten het verschil. Er werken nu veel LHBTQ+-medewerkers in de Formule 1 en vanuit het perspectief van de coureur is het veel minder logisch dat een uit de kast komen vandaag de schadelijke impact zou hebben die het ooit had.
In het verleden was dit absoluut een groot probleem. De meest prominente racer die vroeg uit de kast kwam, was Hurley Haywood, die een enorm succesvolle sportwagencarrière had, waaronder het driemaal winnen van de 24 uur van Le Mans en vijf keer de 24 uur van Daytona. Gedurende zijn hele carrière werd Haywood onvermijdelijk naast vrouwelijke modellen afgebeeld, maar toch was hij homo en was het een publiek geheim in de paddock. Maar zoals hij toegaf, bleef hij bang om het publiekelijk te zeggen, uit angst dat hij zijn fans en zijn carrière zou verliezen.
De 76-jarige ging in 2012 met pensioen en kwam in 2018 uit de kast nadat een jonge fan hem vertelde dat hij zijn hele leven gepest was omdat hij homo was en dat hij zich ‘waardeloos’ voelde. Haywood zei dat hij zichzelf moest zijn. ‘Ik zei tegen hem: het is niet wat je bent, het is wie je bent. Het is WHO dat mensen zich herinneren’, zei hij. Jaren later bedankte de moeder van de jongen Haywood en zei dat hij het leven van haar zoon had gered. Dit gaf Haywood de aanmoediging die hij nodig had om naar de beurs te gaan in de hoop de levens van meer mensen te veranderen.
Het besluit van Schumacher om op een vergelijkbare manier naar de beurs te gaan, zal hopelijk een soortgelijk effect hebben op autocoureurs en degenen die eraan deelnemen. Zoals Haywood in 2019 opmerkte: er komt op geen enkele manier verandering, maar het komt wel. “Het racen evolueert”, zei hij. “Ik denk dat de barrières die in de weg staan geleidelijk aan worden afgebroken.”