Oeen van mijn vele schuldige genoegens ligt op de loer op de Facebook-groep van mijn voormalige huis. Het appartementencomplex in New York, waar de bevolking van een kleine stad woont, is geclassificeerd als een natuurlijke pensioengemeenschap, wat betekent dat er veel mensen in de groep zijn die de tijd en energie hebben om zich te wijden aan kleine ruzies. De roddels zijn ongeëvenaard en vaak een beetje ongelijkmatig. Op een gegeven moment was er een verhit debat over de geboortebeperking van duiven, wat ertoe leidde dat ten minste één persoon werd verboden.
Onlangs werd de groep gegrepen door een soort manie. Een invloedrijke buurman hoorde te laat van de deurbelvideo. Toen hij er een kocht, zorgde hij ervoor dat een hele reeks andere mensen de apparaten kochten – en hield ze obsessief in de gaten om te controleren op pakketdieven. Elk ander Facebook-bericht ziet er nu uit als een foto van een ongelukkige vreemdeling, vastgelegd door een videodeurbel met een paniekerig bijschrift in de stijl van ‘vreemdelingsgevaar’.
“Deze persoon met een enorme tas stond enkele minuten voor mijn deur!!!” lees één bericht. “KIJK UIT!!!” Een paar uur later kwam iemand tussenbeide om uit te leggen dat de verdachte indringer geen kwade bedoelingen had; hij was gewoon een bezorger die verdwaald was. Crisis afgewend.
“Pas op voor deze man!” een ander bericht wordt geadviseerd, naast een close-up van iemands gezicht. ‘Hij controleerde elke deur op mijn verdieping!’ Later maakte de persoon in kwestie – een beschaamde bewoner van het gebouw – duidelijk dat ze niemand probeerden te beroven, maar alleen probeerden te achterhalen waar het vervelende geluid vandaan kwam. Een nieuwe crisis werd afgewend.
Ik veroordeel niemand. Videodeurbellen zijn niet alleen een ethische mijnenveld- en surveillance-nachtmerrie, maar ze kunnen je ook snel gek maken. Video Doorbell Disorder Syndrome (waarvan de symptomen paranoia, angstgevoelens en de drang om bij je buren te neuzen) zijn, is een alarmerend gemakkelijke aandoening om te ontwikkelen. Daarmee beschreef ik mezelf ook. Ik merkte dat ik ooit een forensische analyse van mijn videobestanden deed om te zien welke buurman op de vuilnisdag zijn afval voor mijn huis dumpte. Dus hoewel videodeurbellen nuttig zijn om Jehovah’s Getuigen te vermijden, denk ik dat ze voor de vogels zijn. Wat trouwens waarschijnlijk niet over anticonceptie zou moeten gaan.