NPR’s Mary Louise Kelly praat met Sam McAllister, die prins Andrew ervan overtuigde om zijn vriendschap met de veroordeelde zedendelinquent Jeffrey Epstein openbaar te maken. Dat is het onderwerp van een nieuwe film: Scoop.
MARY LOUISE KELLY, GASTHEER:
Grote winst. In mediataal betekent dit een interview met de persoon die centraal staat in een groot verhaal. Denk aan Monica Lewinsky na haar affaire met de toenmalige president Clinton, of acteur Alec Baldwin nadat een cameraman werd neergeschoten op de set van zijn film, of de Britse prins Andrew nadat zijn vriend Jeffrey Epstein werd gearresteerd op beschuldiging van sekshandel. Nu kunnen dit soort interviews maanden van onderhandelingen, telefoontjes, e-mails en vergaderingen met zich meebrengen om die persoon te overtuigen om het op de plaat te zetten. Dat is wat er gebeurde in 2019, toen BBC-verslaggever Emily Maitlis met prins Andrew, hertog van York, in Buckingham Palace zat. Sam McAlister, destijds de ‘Newsnight’-boeker van de BBC, sprak bijna een jaar lang met de privésecretaris van prins Andrew en de prins zelf. Haar inspanningen en het daaruit voortvloeiende interview worden gedramatiseerd in de nieuwe Netflix-film ‘Scoop’.
(FILMGELUID, “SCOOP”)
RUFUS SEWELL: (Als Prins Andrew) Veel mensen vertellen me dat het een vergissing is, zelfs nu ik in deze kamer ben.
BILLIE PIPER: (Als Sam McAlister) En toch ben je daar. En ik kan je één ding beloven. Je kunt het niet omdraaien door te zwijgen.
KELLY: Dat is actrice Billie Piper die Sam McAlister speelt. Nu komt de echte Sam McAlister bij ons. Hallo.
SAM MCALISTER: Hallo. Het is heel doelgericht. Eerlijk gezegd weet ik niet meer zeker wie echt is en wie Billy is. Bedankt dat je mij hebt.
KELLY: Jouw taak was dus niet alleen om het interview af te nemen, om het paleis te overtuigen, om de prins te overtuigen om het te doen, maar ook om hen over te halen een serieus nieuwsinterview te houden waarbij ze de vragen op geen enkele manier konden verifiëren of controleren. Neem ons mee door het argument dat hen overtuigde. Wat zei je?
MCALISTER: Nou, er is een dubbel argument, nietwaar? Hier was een man die feitelijk een nationale held in Groot-Brittannië was. Hij was, weet je, de geliefde zoon van de koningin, haar favoriete zoon in alle opzichten, een oorlogsheld. En nu was hij eigenlijk op zijn best een onrustige prins. En dan, op een meer pretentieus niveau, was er natuurlijk Prins Andrews kijk op hem en zijn gedrag en de beschuldigingen tegen hem, die hij uiteraard heftig ontkent. Maar het was een dubbele kans: een menselijke kans om terug te keren naar het leven dat hij had en een koninklijke kans om zijn reputatie op de een of andere manier te herstellen. Dus ik heb het gevoel dat deze twee dingen dit echt een droomkans voor hem maakten, althans op papier.
KELLY: Was er een moment tijdens de onderhandelingen waarop je kon zien dat ik hem had? Alsof het gewoon viel. Hij zal het doen.
MCALISTER: Er was een moment waarop ik dacht dat we er misschien een zouden hebben. De laatste onderhandelingen staan oog in oog met Prins Andrija…
(FILMGELUID, “SCOOP”)
SEWELL: (Als Prins Andrew) Hallo allemaal. Ik hoop dat je het niet erg vindt. Ik heb iemand meegenomen.
CHARITY WAKEFIELD: (Als prinses Beatrice) Hallo.
SEWELL: (Als Prins Andrew) Je kent mijn dochter Beatrice.
MCALLISTER: …En een verrassende gast, zijn dochter prinses Beatrice op Buckingham Palace. Ik bedoel, je kunt je voorstellen hoe verschrikkelijk dat was. Het duurde ongeveer twee uur. Ik voelde dat we een relatie hadden. Emily, de presentator, was er ook en Stuart McLean, adjunct-hoofdredacteur. En op dat moment van een relatie is er een moment van gevaar, en er is een moment van toeval. En ik zei iets heel brutaals. Ik vertelde hem de waarheid, wat altijd mijn stijl was, dat hij bekend stond als Randy Andy.
(FILMGELUID, “SCOOP”)
PIPER: (Als Sam McAlister) Je weet hoe mensen je zien; Is het niet?
SEWELL: (Als Prins Andrew) Waarom spel je het niet?
PIPER: (Als Sam McAlister) Randy Andy, Air Miles Andy. Dit is seks en meisjes en vliegtuigen en privé-eilanden en geld. En met respect ziet het publiek deze verhalen. En ze denken: ja, dat kunnen ze wel geloven.
MCALLISTER: En dat moment zal je echt aan het lachen maken. En hij weet dat we integriteit en vertrouwen hebben en dat we eerlijk tegen hem zijn, anders slaat hij de deur voor ons dicht. Gelukkig was dat de eerste. Maar je weet nooit of iemand ja zal zeggen totdat je dat laatste telefoontje krijgt.
(FILMGELUID, “SCOOP”)
PIPER: (Als Sam McAlister) Dit is niet slecht voor je merk. Dit is jouw merk.
SEWELL: (Als Prins Andrew) Met vriendelijke groet (gelach). Nou, je hebt een beetje gelijk.
KELLY: Dus je snapt het. Het interview is bezig. De antwoorden van de prins klinken steeds gedempter. Laat me het zo zeggen. En je ziet de acteurs jou en de secretaris van de prins spelen, gewoon naar elkaar kijkend. Het is diep ongemakkelijk. Laten we luisteren.
(FILMGELUID, “SCOOP”)
GILLIAN ANDERSON: (Als Emily Maitlis) Ze was heel specifiek over die avond. Ze beschreef dat ze met je danste en hevig zweette.
SEWELL: (Als Prins Andrew) Er is een beetje een zweetprobleem omdat ik een ongebruikelijke aandoening heb, namelijk dat ik niet zweet. Om precies te zijn, ik zweette toen niet.
KELLY: Sam McAlister, breng me naar die kamer. Waar ben je en wat gaat er door je hoofd?
MCALISTER: Oh, mijn God. Ik sta dus ongeveer 15 meter achter hem. En ik was strafrechtadvocaat en vertegenwoordigde mensen die van verschillende dingen werden beschuldigd. En een van de grootste vaardigheden van die wereld is pokerface. En godzijdank voor het pokerface – 4,5 meter achter die ongelooflijke reacties, in een poging geen enkele emotie te tonen, in een poging geen paniek, angst of ontsteltenis over te brengen. En het enige dat ik zie is de achterkant van zijn hoofd. Dus ik zag hem voor het eerst voor de deur toen hij een paar dagen later naar buiten kwam. Maar het was echt een masterclass over het geven van vreselijke antwoorden en, vanuit mijn kleine perspectief, een kleine, persoonlijke masterclass over het tonen van een uur lang geen emotie op je gezicht – ik zou zeggen een van de langste uren in de televisiegeschiedenis.
KELLY: Ik bedoel, was er een moment waarop je dacht: oh mijn God, dit is gewoon totaal ontspoord?
MCALISTER: Ik denk dat het bijna elk moment was. Het leek op bouwen. En na het eerste antwoord, wat zijn mildste antwoord was, was elke regel nieuws.
(FILMGELUID, “SCOOP”)
ANDERSON: (Als Emily Maitlis) Maar je logeerde in het huis van een veroordeelde zedendelinquent.
SEWELL: (Als Prins Andrew) Het was een leuke plek om te zijn.
MCALISTER: Ik zie ze steeds maar weer op elkaar stapelen.
(FILMGELUID, “SCOOP”)
SEWELL: (Als Prins Andrew) Ik denk niet dat er toen iets aan de hand was. Ik kan me helemaal niet herinneren dat ik haar heb ontmoet. Ik kan me niet herinneren dat er een foto is gemaakt. Heb ik er spijt van dat hij zich blijkbaar ongepast heeft gedragen?
ANDERSON: (Als Emily Maitlis) Onbeleefd? Hij was een zedendelinquent.
SEWELL: (Als Prins Andrew) Ja. Het spijt me. Ik was beleefd. Ik bedoel…
MCALISTER: Het was echt een journalistiek hoogtepunt van mijn carrière en een behoorlijk opmerkelijke ervaring.
KELLY: Nou, de gevolgen van dit interview waren vrijwel onmiddellijk. Slechts enkele dagen daarna legde prins Andrew zijn koninklijke taken neer. Had u tijdens het interview het gevoel dat dit alleen maar buitengewone gevolgen zou hebben?
MCALISTER: Ik wist dat het enorm was. Ik zal niet liegen. Ik wist hoe belangrijk het in theorie was. Maar het idee dat het een lid van de koninklijke familie zou afzetten, die eigenlijk, weet je, ontslagen was door zijn eigen moeder, en dat we er nog steeds over zouden praten, laat staan dat ik de kans zou krijgen om dit ongelooflijke te maken film – dat zou klinken alsof ik dronken ben als jij dat zei. Dus ik wist dat het een maat was, maar ik wist gewoon niet dat het een bal was.
KELLY: Als je nog steeds die baan had, wie zou dan de grote overwinning zijn die je vandaag op het spel zou willen zetten?
MCALISTER: Poetin 100%. Er is een ander soort journalistiek waar de BBC blij mee is, en dat is zonder angst en zonder gunst. En ik denk dat deze film een eerbetoon is aan dat soort journalistiek en het soort mensen dat dat soort journalistiek doet. En weet je, ik denk dat als we de kans zouden krijgen om president Poetin te interviewen, hij precies hetzelfde zou worden behandeld als iedereen die we hebben geïnterviewd – zonder angst en zonder gunst. En dat is zeldzaam, en daarom is journalistiek zo belangrijk.
KELLY: Nou, ik zal het delen. Deze week nog heb ik mijn verzoek om een interview met president Poetin herhaald en ik kan u, president Poetin en collega’s in het Kremlin, verzekeren dat u, als u luistert, zeer professioneel behandeld zou worden. En ik ben het volledig, 100% met je eens. Dat is een grote overwinning. Sam McAlister, dit was een genoegen. Hartelijk dank.
MCALISTER: Het was mij een genoegen. Zorg voor jezelf.
KELLY: Sam McAlister. Ze overtuigde Prins Andrew om met miljoenen naar buiten te treden over zijn vriendschap met de veroordeelde zedendelinquent Jeffrey Epstein. Haar werk aan dat interview is het onderwerp van het nieuwe Netflix-drama ‘Scoop’.
(GELUID VAN DAME, “Maak je klaar”)
Copyright © 2024 NPR. Alle rechten voorbehouden. Bezoek onze pagina’s met gebruiksvoorwaarden en licenties op www.npr.org voor aanvullende informatie.
NPR-transcripties worden direct gemaakt door NPR-artiesten. Deze tekst heeft mogelijk nog niet de definitieve vorm en kan in de toekomst worden bijgewerkt of herzien. Nauwkeurigheid en beschikbaarheid kunnen variëren. Het gezaghebbende record van de programmering van NPR is de audio.