Eerder deze week heeft de Amerikaanse Senaat de zogenaamde ADVANCE Act aangenomen, om de inzet van diverse, geavanceerde kernenergie voor schone energie te versnellen. Naast een aantal andere veranderingen zou het wetsvoorstel proberen de licentieverlening voor nieuwere reactortechnologie te stroomlijnen en financiële prikkels te bieden aan beginnende bedrijven die nieuwe fabrieken bouwen die afhankelijk zijn van een van verschillende technologieën. Het genoot brede steun van beide partijen in zowel het Huis van Afgevaardigden als de Senaat en gaat nu naar president Biden voor zijn handtekening.
Gezien Biden’s neiging om zijn tweeledige overtuigingen te promoten, zal het wetsvoorstel waarschijnlijk worden ondertekend. Maar de grootste hindernissen waarmee kernenergie wordt geconfronteerd, zijn allemaal van economische aard en niet van regelgevende aard, en het wetsvoorstel voorziet in zeer weinig directe financiering om deze hindernissen te helpen overwinnen.
Stimulansen
Om redenen die alleen voor stafmedewerkers van het Congres duidelijk zullen zijn, werd de Senaatsversie van het wetsvoorstel toegevoegd aan een amendement op de Federal Fire Prevention and Control Act. Toch ging het met een marge van 88-2 voorbij, wat wijst op brede (en mogelijk vetobestendige) steun. Omdat het al door het Huis is aangenomen, blijft er niets anders over dan de handtekening van de president.
De formulering van het wetsvoorstel richt zich op de Nuclear Regulatory Commission (NRC) en haar rol bij het verlenen van licenties voor kernreactortechnologie. De NRC is gefocust op het produceren van verschillende rapporten voor het Congres – zoveel rapporten, gericht op alles, van kernafval tot fusie-energie – die mogelijk toekomstige wetgeving zouden kunnen informeren. Het grootste deel van het wetsvoorstel heeft echter twee verschillende aandachtspunten: het vereenvoudigen van de regelgeving en het bieden van enkele prikkels voor nieuwe technologie.
Prikkels zijn een van de interessantere kenmerken van de wet. Ze zijn in de eerste plaats gericht op geavanceerde nucleaire technologie, die in het eerdere statuut extreem breed werd gedefinieerd als een van de volgende zaken:
-
- (A) aanvullende inherente beveiligingskenmerken
- (B) aanzienlijk lagere genivelleerde elektriciteitskosten
- (C) lagere afvalopbrengsten
- (D) hoger brandstofverbruik
- (E) verbeterde betrouwbaarheid
- (F) verhoogde weerstand tegen proliferatie
- (G) verhoogde thermische efficiëntie
- (H) vermogen om te integreren in elektrische en niet-elektrische toepassingen
Normaal gesproken wordt het werk van de NRC op het gebied van licentieverlening gedekt door de aanvraagkosten die worden betaald door het bedrijf dat de licentie aanvraagt. Maar de NRC heeft de opdracht gekregen om de licentiekosten te verlagen voor iedereen die geavanceerde nucleaire technologieën ontwikkelt. En er is een premie-stimulans waarbij het eerste bedrijf dat de grens overschrijdt met een van de verschillende specifieke technologieën al deze kosten terugbetaald krijgt.
De winnaars worden beloond als ze aan een van de volgende vereisten voldoen: het eerste geavanceerde reactorontwerp dat een licentie van de NRC ontvangt; de eerste die van brandstof wordt voorzien voor werk; de eerste die isotopen gebruikt die zijn verkregen uit verbruikte splijtstof; de eerste die een fabriek bouwde waarin een reactor is geïntegreerd in een systeem dat energie opslaat; de eerste die een fabriek bouwde waar een reactor elektriciteit produceert of warmte verwerkt voor industrieel gebruik.
De eerste prijs gaat waarschijnlijk naar NuScale, dat een klein, modulair reactorontwerp ontwikkelt en al behoorlijk ver is in het licentieproces. De eerste geplande installatie werd echter geannuleerd vanwege stijgende kosten, dus er is geen garantie dat het bedrijf de eerste zal zijn die de reactorbrandstof zal gebruiken. TerraPower, een bedrijf gesteund door Bill Gates, is behoorlijk ver gevorderd in het ontwerp van een rectorfaciliteit die zal worden geleverd met geïntegreerde opslag, dus het kan op dat gebied als een leider worden beschouwd.
Voor de overige twee prijzen zijn er om heel verschillende redenen geen favorieten. Bijna elk bedrijf dat kleine modulaire kernreactoren bouwt, promoot deze als een potentiële bron van proceswarmte. Daarentegen is de opwerking van verbruikte splijtstof onbetaalbaar geweest in elk land waar dit is geprobeerd, dus het is onwaarschijnlijk dat de onderscheiding ooit zal worden toegekend.