Terri Krejci, 60, uit Huntsville, Alabama, werkte in 2014 als nachtmanager bij CVS toen ze ontdekte dat ze borstkanker had. Ze kreeg zes maanden chemotherapie en daarna een operatie. Het medische team waarschuwde haar dat ze haar haar zou kunnen verliezen en dat ze zich misselijk zou voelen. Ze had geen idee dat ze haar vingerafdrukken zou kunnen verliezen.
“Het was vlak na mijn tweede chemotherapieronde, en ik had een Samsung-telefoon met Touch ID, en die bleef maar zeggen ‘vingerafdruk niet gedetecteerd'”, zegt Krejci, die nu met pensioen is. ‘Toen zei een van de verpleegsters:’ Oh ja, ik denk dat we vergeten zijn je daarover te vertellen. Dat zal gebeuren.’ Ze zeiden dat het lang kon duren voordat ik die vingerafdrukken weer zou zien terugkomen.”
Dat veroorzaakte een bijzonder probleem, omdat Krejci een vingerafdruk-ID moest gebruiken om de kankerafdeling binnen te komen. Elke keer moest iemand haar het centrum binnenlaten, totdat ze het uiteindelijk opgaven en haar de code gaven. Tien jaar later zijn haar handen grotendeels weer normaal, zegt ze, maar moet ze de vingerafdrukscanner van haar telefoon nog steeds regelmatig resetten.
Langenburg, de forensisch wetenschapper, zegt dat de problemen met vingerafdrukken niet snel zullen verdwijnen. Hij voorspelt dat de trend zal zijn om meer biometrie te gebruiken om potentiële problemen met vingerafdrukken te compenseren – netvliesscans of gezichts-ID En een vingerafdruk bijvoorbeeld.
Hij zegt dat er voor mensen die weten dat ze problemen hebben met vingerafdrukken – bouwvakkers, klimmers – manieren zijn om hun handen beter leesbaar te maken. Zorg ervoor dat u onmiddellijk vóór het scannen hydrateert en een handdesinfecterend middel of handlotion gebruikt. In Minnesota en Wisconsin gebruiken professionals op het gebied van vingerafdrukken ‘uierbalsem’, die vaak bij koeien wordt gebruikt, omdat het de vingers enigszins plakkerig maakt, wat helpt bij het nemen van vingerafdrukken.
Natuurlijk zijn er mensen die Ik wil hun vingerafdrukken moeten wazig zijn, vooral die van criminelen. “Ze betalen vaak grote sommen geld om te proberen hun vingerafdrukken te verbergen met zuur of een operatie of wat dan ook”, zegt Thomas Busey, hoogleraar psychologische en hersenwetenschappen aan de Universiteit van Indiana, die het gebruik van vingerafdrukken en de nauwkeurigheid van vingerafdrukken bestudeert. analyse.
Maar Langenburg zegt dat het doorlopen van die uitgebreide procedures vaak averechts werkt, waardoor een unieker pad ontstaat. Hij wijst naar de Amerikaanse gangster John Dillinger, die zijn vingers afsneed en er vervolgens zuur in goot, waardoor het midden van zijn vingers littekens kreeg, maar alle toppen, knokkels en zijkanten herkenbaar bleven. “Zodra we zulke waarschuwingssignalen zien, weten we meteen dat deze persoon zijn identiteit probeert te verbergen.” Dat is het soort onzin dat al honderd jaar aan de gang is en dat niet werkt”, zegt Langenburg.
Busey vindt het vreemd dat we ons uiteindelijk hebben geconcentreerd op het gebruik van vingerafdrukken voor biometrische identificatie. Bij het nemen van criminele vingerafdrukken worden meestal alle tien de vingers en de handpalmen vastgelegd, waardoor een enorme hoeveelheid details wordt vastgelegd, terwijl zoiets als een telefoon of een computer of een luchthavenscanner slechts één vinger of slechts een deel van die vinger kan gebruiken. Het is een zeer beperkte identificatie als er iets misgaat, en ook iets waar omheen kan worden gewerkt.
“Je hebt waarschijnlijk een wachtwoord voor je computer en je hebt waarschijnlijk niet de gewoonte om je wachtwoord met andere mensen te delen”, zegt Busey. “Maar als je vingerafdruk je wachtwoord is, laat je letterlijk je wachtwoord achter op elk voorwerp dat je aanraakt.”