De Golden State Warriors maakten bekend dat Hall of Famer en Warriors-legende Alvin Attles dinsdag op 87-jarige leeftijd stierf, omringd door zijn familie in zijn huis. Attles bracht elf jaar door in de NBA nadat hij in 1960 in de vijfde ronde was opgeroepen door de Philadelphia Warriors. Hij bracht zijn hele carrière door bij de Warriors, ook toen het team in 1962 van Philadelphia naar San Francisco verhuisde.
Na drie jaar bij North Carolina A&T, waar hij gemiddeld 13,1 punten en 3,3 rebounds scoorde, behaalde Attles gemiddeld 8,9 punten, 3,5 assists en 3,5 rebounds in de profs. Hij was een belangrijk lid van de Warriors-teams die naar de NBA-finale in 1964 en 1967 gingen, samen met Wilt Chamberlain. Op de avond dat Chamberlain in 1962 de beroemde 100 punten scoorde, was Attles de tweede topscorer van het team met 17 punten.
Volgens een verklaring van de Warriors:
“Alvin Attles belichaamde niet alleen wat het betekent om een krijger te zijn – hij was Mr. Warrior. Zijn vasthoudende speelstijl leverde hem de bijnaam ‘The Destroyer’ op op het veld, maar het was zijn zachte ziel, gratie en nederigheid buiten het veld. die ruim zestig jaar lang als leidraad heeft gediend voor de organisatie. Als speler, coach, algemeen directeur, ambassadeur en vooral als persoon heeft Alvin de normen van professionaliteit en klasse bepaald waarmee we er allemaal naar streven om achter hem een diepgaande ontwikkeling te bereiken. erfenis in basketbal en de Bay Area-gemeenschap, maar vooral als familieman en humanitair rouwen we samen met zijn vrouw, Wilhelmina, zoon Alvina en iedereen die hem kende en liefhad om zijn verlies.
Attles werd assistent-coach voor de Warriors terwijl hij nog een speler was in 1968 en werd halverwege het seizoen 1969-1970 benoemd tot spelerscoach. Toen hij aan het einde van het seizoen 1970-1971 met pensioen ging, bleef hij hoofdtrainer van de Warriors, een baan die hij bekleedde tot het einde van het seizoen 1982-1983. Attles was een van de eerste zwarte hoofdcoaches in de NBA, en tijdens zijn veertien seizoenen aan het roer van de Warriors verzamelde hij een record van 557-518 (.518) en haalde hij zes keer het ‘postseason’. Misschien wel de grootste prestatie van Attles als speler en coach kwam in het seizoen 1974-75 toen hij een Warriors-team onder leiding van Hall of Famer Rick Barry naar het tweede kampioenschap van het team coachte met een 4-0 ‘sweep’ van de Washington Bullets.
“Mijn hart is zwaar vandaag vanwege het verlies van een mentor en vriend”, zei Barry in een verklaring aan Attles. “Al was mijn kamergenoot tijdens mijn rookieseizoen in de competitie. Hij leerde me waardevolle lessen in professionaliteit die niet op het veld geleerd konden worden. Later, als onze coach tijdens het kampioenschapsseizoen van 1975, was hij een voorbeeld van leiderschap, saamhorigheid en een gepassioneerd strategisch vermogen dat zij ons in staat heeft gesteld om op het hoogste niveau te slagen. We hebben samen met zijn vrouw Wilhelmina en zijn hele gezin zoveel prachtige en onvergetelijke momenten gedeeld.
Attles werd na het seizoen 1982-1983 de algemeen directeur van de Warriors, een rol die hij drie jaar bekleedde. Tijdens zijn tijd als GM stelde Attles Hall of Famer Chris Mullin op met de zevende algemene keuze in de NBA Draft van 1985. Mullin leidde de Warriors eind jaren ’80 en ’90 en was de eerste bouwsteen van het opwindende, snelle aanvallende trio Mullin, Tim Hardaway en Mitch Richmond, liefkozend bekend als ‘Run TMC’.
“Dit is een moeilijke dag voor mij”, zei Mullin in een verklaring. “Alvin Attles had een enorme, positieve invloed op mij en mijn carrière. Hij heeft mij niet alleen in 1985 opgeroepen en naar de Bay Area gebracht, maar heeft mij ook begeleid tijdens mijn reis als speler en als jongeman, door goede en slechte tijden. Hij was een dierbare vriend, mentor en rolmodel en iemand die ik bewonderde en voor ons allemaal probeerde na te volgen in termen van eerlijkheid en nederigheid, en hij was echt een kampioen zowel op als buiten het veld, nog een Alvin Attles.”
Atlanta’s nummer 16-shirt is teruggetrokken door de Warriors, een van de slechts zes spelers die de onderscheiding behouden. In 2014 ontving hij de John W. Bunn Lifetime Achievement Award, die de Naismith Basketball Hall of Fame gebruikt om de enorme bijdragen van individuen aan het basketbalspel te erkennen. Vervolgens werd hij in 2019 opgenomen in de Naismith Basketball Hall of Fame. Hij bleef een teamambassadeur voor de Warriors, zelfs nadat hij niet langer in de frontoffice werkte. Zijn 60-jarige ambtstermijn bij de Warriors is de langste ambtstermijn van enig individu in de geschiedenis van de NBA.