In een tijd waarin elk denkbaar stukje informatie met één druk op de knop beschikbaar is, zijn de details van popgroep United Colors of Sound indrukwekkend dun gezaaid.
Een ongelooflijk lage resolutie foto van de band die zich in de verre uithoeken van het internet bevindt, lijkt 10 leden te hebben; in een korrelig YouTube-fragment waarin ze samen met UB40 het officiële Rugby World Cup-lied van 2003 in Twickenham ten gehore brengen, lijken er maar vijf van hen te zijn. Maar geen van de vijf is Carrie Grant, radiopresentator en tv-talentenjachtzangcoach, die ooit zeker deel uitmaakte van de groep. Of was zij dat?
De antwoorden op zulke vragen zijn ondergeschikt, althans voor de doeleinden van The Spin deze week, aan het mysterie hoe op 8 mei 2003 in een Londense rooftopbar twee van de zoveelste leden van United Colors of Sound hun handen op de ongelooflijke schouders van John Crawley en Chris Adams, terwijl een ander met een goedkope knuppel zwaaide in het bijzijn van de koninklijke familie.
Voeg daar de belachelijk slechte ‘looks’ van Elvis Presley en Austin Powers aan toe – een verkeerde benaming van epische proporties – en het is een foto die de tand des tijds niet heeft doorstaan vijf minuten nadat de fotograaf voor het eerst de ontspanknop had ingedrukt. nu, 21 jaar na het promoten van de eerste ECB Twenty20 Cup-campagne.
“Ik weet nog dat ik in paniek raakte toen het uitkwam”, zegt Adams. “We zijn gewend om ongebruikelijke foto’s te maken voor sponsors, maar dit was raar.”
Dat was toen nog niet zo, maar te midden van zo’n berucht muzikaal gezelschap zou cricket voor altijd veranderen.
In de stoffige directiekamers van de Engelse en Wales Cricket Board bestaat al een tijdje de wens om het product te moderniseren. Het naderende einde van de tabakssponsoring in de Britse sport betekende een excuus om de langlopende Benson and Hedges Cup te schrappen en te vervangen door iets dat aantrekkelijker was voor de massa.
Gewapend met een onderzoeksbudget van £ 250.000, gefinancierd door Channel 4, destijds de belangrijkste cricketzender, hield het bestuursorgaan meer dan 30 focusgroepen en ondervroeg 4.500 mensen van alle leeftijden, achtergronden en demografische gegevens om te begrijpen wat ze wilden van de binnenlandse cricket in Engeland. . . Het vonnis was iets betaalbaarder, zowel qua levering als qua tijdsbestek.
Voortbouwend op het format dat clubcricketspelers generaties lang op doordeweekse avonden hadden gespeeld, werd het idee van een 20-over-toernooi ontwikkeld en werden de wielen in beweging gezet voor een spelvorm die het hele weefsel van de sport zou overnemen. binnen twee decennia.
De nieuwe competitie werd doorgedrukt door een stemming van 18 eersteklas provincies met 11 stemmen tegen zeven (Glamorgan, Middlesex, Northamptonshire, Somerset, Sussex, Warwickshire en Yorkshire waren aanvankelijk niet enthousiast, voor het geval je het je afvroeg) en de vooraanstaande cricketjournalisten van de dag werden meegenomen naar het vakantiehuis van de toenmalige ECB-voorzitter Lord MacLaurin in Valderrama, Spanje, om hen het idee te verkopen. In een groepsgesprek met journalisten verscheen de naam Twenty20 voor het eerst.
In mei 2003 stond het eerste seizoen van professionele T20-actie voor de deur toen Stuart Robinson, de marketingmanager van de ECB, de media uitnodigde in de weelderige Kensington Roof Gardens in centraal Londen om een lancering te filmen die als berucht zou kunnen worden omschreven als dat niet zo was. absurd om te vergeten.
“Mijn God, ik weet niet waarom we bij die entertainers terecht zijn gekomen”, lacht Robinson. ‘We hebben het beste gedaan wat we konden met het budget dat we hadden. Ik herinner me dat ik ging winkelen om een Twenty20 Cup-trofee te kopen en ongeveer £ 1.500 te besteden had, of misschien niet eens zoveel. Er was niets. Ik ging naar een plaatselijke sporttrofeewinkel en vroeg hen om de grootste trofee die ik voor dat bedrag kon krijgen.
na het promoten van de nieuwsbrief
Een eigenaardigheid die niet onopgemerkt bleef door de pers die het evenement bijwoonde, was dat de topmensen van de ECB hun stropdassen achterwege lieten voor de presentatie. Er is inderdaad een nieuw tijdperk aangebroken.
Sussex-aanvoerder Adams en Hampshire-tegenhanger Crawley hebben een toppositie gekregen voor fotografen, aangezien hun aankomende wedstrijd op 13 juni de eerste professionele game ooit zal zijn die in dit format wordt gespeeld. Niet dat alle betrokkenen enig idee hadden hoe ver T20 zou gaan.
“Het was allemaal een beetje leuk”, zegt Adams. “Swing hard en als je een paar wedstrijden wint, dan is dat geweldig. Als dat niet het geval is, hoeft u zich er geen zorgen over te maken, want het zal waarschijnlijk over twee of drie jaar niet meer bestaan. Ik weet nog dat ik eropuit moest om de hattrickbal naar Wasim te brengen [Akram], wat nooit iets is dat je echt wilt doen. Maar het spel was erg leuk.” Adams overleefde die prestatie, maar Sussex verloor met vijf runs toen het nieuwe toernooi floreerde.
De provincies kregen de vrije hand om hun spellen te promoten zoals ze wilden en gebruikten verschillende methoden om nieuw publiek aan te trekken, van springkastelen en bubbelbaden op het veld tot het vastbinden van een rubberen eend aan een op afstand bestuurbare auto en deze het veld op te rijden om te volgen hitters punten.
Vanaf dat moment ontwikkelden de zaken zich snel. De rest van de cricketwereld lanceerde al snel zijn eigen binnenlandse T20-toernooien, met de Indian Premier League aan de top van de mondiale piramide, en de tweejaarlijkse T20 World Cup werd gelanceerd, waarvan de laatste editie begint in West-Indië en de Verenigde Staten. op zondag. Over vier jaar zal T20-cricket zijn opmerkelijke groei voltooien wanneer het een Olympische sport wordt.
Wat zijn de kansen dat United Colors of Sound de openingsceremonie zal spelen?