WIk had live jazzbands die Mario Kart speelden en een volledig orkestoptreden van Sonic. Maar er is een heel subgenre van videogamemuziekartiesten die hun geluid met plezier als nog nerder zouden omschrijven. “Nerdcore bestaat 25 jaar. Het is hiphop met een nerdthema, voornamelijk videogames”, zegt Nick Box, 41, uit Blackpool. Box zat in allerlei “rare stomme bands” zoals de elektronische horrorpunkband Hot Pink Sewage, waar “het enige wat ik deed was me verkleden als een gimp en het spel op de achtergrondtrack duwen”. Nu treedt hij solo op als Cliff Glitchard en het is nog vreemder dan je denkt.
“Het speelt zich allemaal af tegen de achtergrond van een ZX Spectrum waarop een AI-kloon van tv-presentator Noel Edmonds uit de jaren 90 draait”, legt hij uit. “De show begint met een Spectrum-laadscherm, waarna een gepixelde Edmonds het publiek vertelt dat hij verantwoordelijk is voor elke sterfgeval van beroemdheden, politieke beslissingen en grote rampen van de afgelopen 40 jaar. Ik ren rond en schreeuw over waardeloze beroemdheden en uiteindelijk zoen ik met meneer Blobby op het podium.
Box vertelt me dat het uit Sunderland afkomstige BType uit de jaren 2000 zijn belangrijkste inspiratiebron is, “waarschijnlijk de grootste geek-rapband in Groot-Brittannië op dit moment”.
“Het begin van de 20e eeuw zag een explosie van soundscapes van videogames, gekruist met punkrock, hiphop en rap”, zegt de 39-jarige Steve Brunton, ook wel bekend als BType. “De eerste game die mensen echt enthousiast maakte over haar muziek was Final Fantasy VII, wat leidde tot remixen en covers.”
BType heeft betrekking op Pokémon, Final Fantasy, Mortal Kombat en Cannon Fodder. “Elk nummer is een liefdesbrief aan het bronmateriaal”, voegt hij eraan toe. De band treedt op met behulp van een gehackte Game Boy en een live beatboxer. “Ik zou ons geluid omschrijven als de Beastie Boys die voor Nintendo werken”, zegt hij. De optredens trekken een breed scala aan fans, van ‘metalheads’ tot nerds en nerds die je kunt herkennen aan hun t-shirts. Toen we begonnen, was het een groot ongebruikt reservoir. Nu identificeren veel mensen zich als fans omdat ze allemaal videogames spelen.”
“Je moet met Mega Ran praten”, adviseert hij. “Hij is een voormalige leraar Engels uit de VS die begon te rappen over Final Fantasy VII en Mega Man, en hij staat op het punt te openen voor Wheatus tijdens hun Britse tournee. Hij is er absoluut blij mee.”
“Ik beleefde begin jaren ’90 de tweede gouden eeuw van de hiphop toen Snoop Dogg, Nas en de Wu-Tang Clan hun toprecords lieten vallen”, legt de 45-jarige in Philly geboren Raheem Jarbo, ook bekend als Mega Ran, uit via Zoom van LAX Airport terwijl hij wachtte op zijn vertraagde vlucht naar Londen. “Een groep van ons zei: ‘Laten we gewoon een liedje schrijven.’ Maar wij waren niet de coole kinderen. Dus schreven we gewoon over ons leven tijdens het spelen van videogames.
Mega Ran bracht zijn eerste album uit in 2006. Hij stopte met lesgeven in 2011 toen Capcom hem een optreden aanbood om muziek te schrijven voor Mortal Kombat, Street Fighter en Teenage Mutant Ninja Turtles: Shredder’s Revenge. “De nummers zijn nog steeds nerdy, maar de grens vervaagt. Je kunt Kanye West opzetten en een verwijzing naar een videogame horen. Ik dacht altijd dat niemand mijn Marvel Comics-referenties zou kennen. Nu is Marvel een van de grootste franchises ter wereld.”
Mega Ran ondersteunde Wheatus tijdens hun Britse tournee in juni van dit jaar, en hij betrad het podium met de band om te rappen tijdens Teenage Dirtbag. “Er zijn verwijzingen naar Nintendo Power, AOL, Yahoo, alle dingen die we begin jaren 2000 als kinderen deden”, zegt hij.
‘Heb je gehoord van meneer B [The Gentleman Rhymer] en professor Elementaal?” hij vraagt. “Het zijn geweldige Britse nerdkunstenaars die gevechten complimenteren, waarbij ze elkaar complimenteren in plaats van elkaar niet te respecteren: ‘Je ziet er zo geweldig uit, je fournituren zijn de beste.’ Je zou met ze moeten praten. Zij zijn prachtig.”
“Ik zal vooral blij zijn als ik wat positieve pers krijg”, zegt de 49-jarige Paul Alborough, beter bekend als Professor Elemental, uit Brighton. “Tien jaar geleden zei Michael Gove dat hij mijn muziek leuk vond en het belandde in de Guardian. Ik moest contact opnemen om te zeggen dat als hij naar mijn show zou komen, ik hem met stokken van het publiek zou slaan.
Alborough beschrijft zijn Professor Elemental-personage als “een gekke, optimistische maar volkomen incompetente Britse excentrieke ontdekkingsreiziger en uitvinder”. Hij treedt al meer dan tien jaar op, inclusief dit jaar op Glastonbury, waar je hem aantreft in een regenboogpak en helm, met chimpansees en leeuwen als back-updansers.
Net als Mega Ran heeft Professor Elemental muziek geschreven voor Sega en Nintendo. Als je wilt dat hij een persoonlijk liedje voor je schrijft, kost dat £ 500 per stuk.
Wat vindt hij van zijn nerdy tijdgenoten? “Soms hoor ik iemand bijvoorbeeld een Mr Blobby-rap doen en dan denk ik: ‘Ik kan niet tegen al die nieuwe rap, het is geen echte hiphop.’ Dan herinner ik me wat ik aan het doen ben…’
na het promoten van de nieuwsbrief
Mr Blobby rap brengt ons bij de 39-jarige Dan Buckley, frontman van de Mr Blobby grindcore band BxLxOxBxBxY.
“Ik hou echt van de combinatie van muziek, komedie, surrealisme en goedaardige, gezonde gekheid”, zegt Buckley over zijn twintig jaar in het vak.
BxLxOxBxBxY (uitgesproken als “Blobby”) is een geïmproviseerde show met een gitarist, een drummachine en Buckley in “schraal roze ondergoed, een vlinderdas, van top tot teen Bobby’s kleur geverfd”. Ik heb er de bouw voor”, lacht Buckley, en – laat me zien – een dij-tatoeage van Blobby liggend in een martiniglas, die “viraal ging op TikTok”.
“Ik schreeuw gewoon keer op keer het woord Blobby in de microfoon”, zegt hij. “Het is erg chaotisch, wat de energie van Blobby kanaliseert. Je wilt de grap niet uitputten. Sets duren slechts 10 minuten. Ik vraag waarom meneer Blobby in de mode is. “Ik denk dat de voortschrijdende golf van nostalgie de jaren ’90 net heeft ingehaald”, legt hij uit. (De echte Mr Blobby stond in 2023 bij Self Esteem op het podium van Hammersmith en werd in juni herenigd met Edmonds op Good Morning Britain.)
Buckley organiseerde en verscheen in maart op het alternatieve festival Hoersfest in York. Ook op het programma stonden de ravepunkband Petrol Hoers – ook Buckley, maar gekleed in een paardenmasker – Cliff Glitchard, BType en misschien wel het meest ingewikkelde stukje videogame-nerd ooit: een live lezing van het script uit de pc-game uit 1997. Theme Hospital, door originele actrice Sarah Green.
Trakteer mij op een demonstratie.
“Personeelsmededeling, personeelsmededeling. Een patiënt met een opgeblazen hoofdziekte…’
Hoe kwam ze eraan Dat werk?
“Ik ben opgeleid als acteur en woonde in een huis vol animators, van wie er één in het Themaziekenhuis werkte”, zegt ze. “Ik heb stemmen opgenomen voor reclamespots als ‘Heb je een ongeluk gehad?’. Ik heb mijn haspel opgestuurd en ze hebben mij ingehuurd… Er is maar één stem in het spel en die is de mijne: ik speel de receptioniste die de speler door het spel begeleidt.’
Green speelde haar Theme Hospital-set slechts een paar keer. Sets duren ongeveer 10 minuten. “Niemand zou de hele nacht naar mij willen luisteren”, lacht hij. ‘Het is een nostalgische truc, nietwaar? Mensen waren tieners in de jaren negentig toen Theme Hospital uitkwam. Ze zijn nu in de veertig. Het is lief hoeveel ze genieten van de nostalgie van het horen van mijn stem. Maar je krijgt jongere mensen, omdat hun vader het speelde.”
Wanneer speelde ze voor het laatst Theme Hospital? “Nooit. Ik ben stom in computerspelletjes, ook al hield ik van Wipeout.” Green werd ingehuurd om de moeder in te spreken in het nooit uitgebrachte vervolg, Theme Resort. Ze is nu stemcoach voor studenten aan een plaatselijke universiteit en is ook toneelschrijver, nadat ze een versie van Doctor Faustus en een ander toneelstuk over een jonge, autistische stand-upcomedian heeft voltooid.
Herkennen ze haar voor haar rol in het Themaziekenhuis, vraag ik? “Misschien vraagt iemand mij om een foto of om een verjaardagsboodschap op te nemen”, zegt ze. “Ik zit niet op Tik-Tok, maar de video waarin ik in het Themaziekenhuis werk, is ruim 450.000 keer bekeken. Een paar mensen hebben mij in de Coöp tegengehouden en gezegd: ‘Ben jij de TikTok-dame?’ Dus dat was best grappig.”