Arif Kamal, MD, hoofdpatiëntenfunctionaris van de American Cancer Society, vertelde Jenny McQueen
Een diagnose van kanker is een levensveranderende gebeurtenis, ongeacht de uitkomst.
Maar een niet-operabele kankerdiagnose kan betekenen dat u in minder tijd worstelt dan u had verwacht. Het kan thema’s als hoop, kracht, erfenis en onzekerheid met zich meebrengen.
U kunt zich overweldigd voelen, vooral als u uw reis zonder veel steun tegemoet gaat.
Uit één onderzoek bleek dat een groot deel van de emotionele worsteling met inoperabele longkanker onzekerheid is. Het wachten tussen diagnose, behandeling en resultaten kan een spiraal van gedachten, angst en angst zijn die uw kwaliteit van leven kan beïnvloeden zonder een specifiek plan of operatie.
Bij inoperabele longkanker is er ruimte voor hoop. Er is reden voor die hoop gezien nieuwe behandelingen zoals gerichte therapieën. Ze worden met succes gebruikt als alternatief voor chemotherapie en de ernstige bijwerkingen ervan.
Onderzoek toont aan dat het onder controle houden van de symptomen u kan helpen geestelijk gezond te blijven.
Veel aspecten van de geestelijke gezondheid
Uw geestelijke gezondheid kan op een aantal manieren worden beïnvloed, van anticiperend verdriet (rouwen om een verlies voordat het gebeurt), aanpassingsstoornis (een ongezonde reactie op een stressvolle gebeurtenis) tot daadwerkelijke depressieve stoornis (MDD).
Als u met een dergelijke diagnose wordt geconfronteerd, is het belangrijk om met uw klinische team te praten over hoe u ermee omgaat. Vraag om hulp als je die nodig hebt: Heb je ondersteuning? Heeft u ondersteuning nodig?
Wanneer bij u de diagnose van deze ziekte wordt gesteld, moet u waarschijnlijk met veel emoties omgaan. Als u zich angstig, boos, verdrietig en zelfs hoopvol voelt, kan uw stress toenemen. Deze soms tegenstrijdige emoties kunnen moeilijk uit te leggen zijn aan uw dierbaren.
Het is normaal dat u zich schuldig voelt over zaken als:
- Volg uw symptomen niet snel
- Een last zijn voor de mensen om je heen
- Vrij nemen van het werk
Deze gevoelens zijn normaal. Maar voel je niet hopeloos of overdreven schuldig. ‘Als het maar’-gedachten kunnen zijn, kunnen je humeur verslechteren. Als u deze heeft, heeft u mogelijk professionele hulp nodig.
Zoek steun
Als u kanker heeft, zorg er dan voor dat u regelmatig wordt beoordeeld op uw geestelijke gezondheid, coping-strategieën en veerkracht. De meeste kankercentra kunnen u en uw verzorger doorverwijzen naar een psycholoog, therapeut of specialist in palliatieve zorg om problemen te bespreken en soms medicijnen voor te schrijven. Soms kan stress zich manifesteren in de vorm van andere symptomen, zoals slechte eetlust, oncontroleerbare pijn of slaapproblemen.
Ondanks de algemene opvatting is palliatieve zorg niet alleen bedoeld voor situaties rond het levenseinde – wanneer een zaak voorbij is, zoals in een hospice (hoewel palliatieve zorg ook een hospice omvat).
U kunt op elk moment palliatieve zorg krijgen. Begin eigenlijk eerder – In de eerste week na uw diagnose – kan uw resultaten verbeteren.
Andere manieren om ondersteuning te vinden zijn onder meer:
- Mensen om u heen, inclusief uw familie, vrienden en verzorgers. Weiger geen aanbiedingen om te helpen; veel mensen willen dat heel graag. Vraag hulp bij taken die je niet leuk vindt of die je fysiek en/of mentaal uitputtend vindt. Gebruik extra tijd en energie om te genezen.
- Neem contact op met anderen die getroffen zijn door kanker. Je kunt ze persoonlijk of online ontmoeten, in ondersteunings- of chatgroepen. Als u zich minder alleen voelt en erachter komt wat anderen doen, kunt u uw hoop vergroten en uw gevoelens van eenzaamheid beteugelen.
Verander het verhaal
Zelfs met de middelen en faciliteiten om hulp te krijgen, zijn veel mensen met kanker niet bereid contact op te nemen. Ik denk dat vanwege dit ‘oorlogsverhaal’ dat we vaak gebruiken bij kanker – mensen met kanker ‘vechten’, ze zijn ‘krijgers’, ze voeren een ‘strijd’.
Sommigen vinden deze militaire taal inspirerend – maar velen niet.
De uitdaging met dergelijke taal is dat er niet veel ruimte is om te erkennen dat de reis moeilijk kan zijn, met ups en downs, hoogte- en dieptepunten. Het kan je het gevoel geven dat je niet hard genoeg werkt.
Hoe meer we de stress, complexiteit en onzekerheid van het kankertraject normaliseren, en hoe emotioneel overweldigend het soms kan zijn, hoe comfortabeler u zich zult voelen om om hulp te vragen.