Wwelkom bij de nieuwste sensationele productie-innovatie van de Premier League: het rechtszaaldrama, de degradatiestrijd. Twee dingen lijken zeker na het besluit om Nottingham Forest vier punten te ontnemen wegens het overtreden van de regels voor winstgevendheid en duurzaamheid. Ten eerste is dit nog lang niet voorbij.
Bereid je voor op echt geweldige juridische inhoud de komende maanden, terwijl Forest, Everton en minstens vier andere clubs net als Indiana Jones op een instortende touwbrug blijven hangen voor een ranglijst die klaar is voor schuifelen en rekruteren bij elke nieuwe hoorzitting van het tribunaal en speciale beroepsomstandigheden .
En ten tweede, nu supporters van alle kanten zich afvragen wat schuld en schuld zijn, lijkt het in een sport die steeds kwetsbaarder wordt voor complottheorieën en verkeerde informatie zeker dat er genoeg mensen zullen zijn die op zoek zullen gaan naar iemand die de schuld kan geven; terwijl de meest voor de hand liggende kandidaten worden genegeerd.
Op dat moment is het de moeite waard om enkele basisbegrippen opnieuw te definiëren. Clubs zijn misschien niet blij met de regels die ze hebben ondertekend. Zij kunnen op legitieme wijze bezwaar maken tegen de reikwijdte van de sanctie. Maar dit proces kan niet corrupt of oneerlijk zijn als de concurrentieregels transparant en ongewijzigd zijn en onderhevig zijn aan waarschuwingen telkens wanneer u ze bijna overtreedt.
Het kan geen complot zijn als je een van de twintig partijen bent die deze regels elk jaar ondertekenen. Dit is eigenlijk het tegenovergestelde van een complot. Het is het voorgeschreven proces in actie. En hoewel het gevoel van incompetentie en dubbelhartigheid dat sommige Forest-fans zullen voelen volkomen gerechtvaardigd is, zou het veel logischer zijn als die gevoelens gericht zouden zijn op het eigendom van hun club.
Wie is hier werkelijk de schuldige? Reglement? Of de CEO van de club die het een goed idee vond om te veel geld uit te geven aan 29 nieuwe spelers terwijl hij, als je de iconografie mag geloven, door deze verraderlijke wateren wordt geleid door de toen 23-jarige zoon van de eigenaar? Hm. Moeilijke. Hoe dan ook, de loonsom van £ 6 miljoen voor Jesse Lingard was absoluut goed van inhoud.
Het is de moeite waard om er nog eens doorheen te lopen om te zien hoe het gebeurde. Forest en Everton werden op dezelfde dag, 15 januari, beschuldigd van het overtreden van de regels, terwijl Everton in april de resultaten van een (tweede) hoorzitting zou ontvangen.
Volgens de regels mogen clubs uit de Premier League over een periode van drie jaar een maximaal verlies lijden. Er wordt aangenomen dat het een bos is. Ze kunnen nu in beroep gaan tegen de straf met een reservedatum voor een beslissing vijf dagen na het einde van het seizoen.
Een verder beroep (in “uitzonderlijke omstandigheden”) zou het hele proces tot 8 juni kunnen duren, waarbij de laatste oproep over wie daadwerkelijk zal degraderen mogelijk tot dat moment wordt uitgesteld.
Er zijn twee belangrijke bezwaren tegen de straf van Forest. Het gaat er ook niet om of de club daadwerkelijk de regels heeft overtreden, maar om het niet leuk vinden van de regels. Het meest plausibele argument is dat het in de Engelse voetbalcompetitie al jaren oneerlijk is om onderworpen te zijn aan EFL-bestedingslimieten, terwijl deze in plaats daarvan achteraf zouden kunnen worden uitgerust met veel aantrekkelijkere bestedingslimieten op Premier League-niveau.
Omdat twee van de betreffende jaren in het kampioenschap werden doorgebracht, kreeg Forest slechts £ 61 miljoen om mee te spelen, in plaats van de volledige £ 105 miljoen. Als ze een volledige kans hadden gekregen in de Premier League, ook al zaten ze er niet in, zouden ze binnen de perken zijn gebleven.
Het heeft een aantal duidelijke voordelen als systeemaanpassing, een manier om gepromoveerde clubs te helpen concurreren. Het argument daartegen is dat de regels bedoeld zijn om clubs te ontmoedigen om morgen op de jam te gokken. Dit kan het tegenovergestelde effect hebben. Wat dit moment betreft, en wat Forest’s huidige geval betreft, zijn regels geen uitwisselbare dingen. De EFL-regels voor die periode zouden met terugwerkende kracht moeten worden afgeschaft. Het is een moeilijke weg naar beneden. Anderen volgden de regels. Je kunt geen alternatieve versie voorstellen alleen maar omdat je wist wat goed was en besloot te doen wat verkeerd was. Waarom te hoge uitgaven belonen met een ‘Verlaat de gevangenis zonder kaart’? En krijgt iedereen er één?
Het tweede punt heeft betrekking op de timing van de verkoop van Brennan Johnson, die volgens de club had moeten worden uitgesteld om de vergoeding van de speler te maximaliseren, waardoor hij uit de relevante boekhoudperiode werd verwijderd. Forest zegt dat het doel van de regel is om ons inkomen te maximaliseren.
na het promoten van de nieuwsbrief
Maar dit is bewust de plank misslaan. Het corrigeren van voortdurend te hoge uitgaven terwijl een enkele speler in brand wordt verkocht, is het soort konijn-uit-de-hoed-ding dat de regels moeten ontmoedigen.
Het probleem is dat je in één jaar 29 spelers koopt, wat meer is dan elk jaar in je hele clubgeschiedenis bij elkaar, meer dan Barcelona, Real Madrid en Paris Saint-Germain. Het niet maken van een noodstop omdat je buiten de berg rijdt, is eigenlijk een probleem in een carrière buiten de berg. Voetbal volgt de markt. Als Johnson voor meer clubs waardevoller was geweest, was hij misschien op tijd voor het juiste bedrag verkocht. Het is niet. Betalen dus.
Het zal nog steeds moeilijk lijken om het feit te verteren dat Forest gestraft is, terwijl de beschuldigingen van Manchester City onbeantwoord blijven en Chelsea op de een of andere manier een miljard heeft uitgegeven, blijkbaar zonder sancties. De stad is onderworpen aan 115 aanklachten, die allemaal zijn afgewezen, waarvan er vele betrekking hebben op de complexe kwestie van goede trouw en openbaarmaking. Dit is voetbal Jarndyce en Jarndyce. Chelsea profiteerde van het gat. Mogelijk komt de man nog.
En dit alles betekent niet dat regels niet kunnen werken met vernieuwen. Er moeten meer details zijn. Wat zijn de echte regels voor clubs als Everton die in hetzelfde seizoen twee keer geschorst worden? Ik weet het niet. laten we eens kijken. Het niveau van de (half) toegestane schuld is sinds 2013 vastgesteld op £105 miljoen. Tel daar de “voetbalinflatie” bij op en deze zou nu op £200 miljoen kunnen liggen. Er zijn goede argumenten om dit te verhogen.
Ondertussen zijn er mensen die de regulering helemaal willen afschaffen, een lijn die samenvalt met de belangen van stammen in een club met bodemloze zakken, vaak ondersteund door geruchten over een soort samenzwering van de heersende hogere klasse om de kleine (extreem rijke) man te verpletteren. . Maar de meeste industrieën zijn gereguleerd. Uitgeven wat je verdient is nauwelijks een revolutionair idee. In termen van vrijheid en laissez-faire economie zijn buitensporige uitgaven ter ondersteuning van een propagandaproject, of om de egomanie van de eigen oligarch-showman te bevredigen, nauwelijks een voorbeeld van een goed functionerende markt.
Voorlopig is de moraal van dit verhaal duidelijk genoeg. Bosliefhebbers houden van Evangelos Marinakis omdat hij vastberaden en charismatisch is, omdat hij zich gedraagt en eruit ziet als een keizerlijke commandant van een intergalactische piratenvloot, en vooral omdat hij succes brengt. Maar het feit blijft dat dit nog steeds een kwestie is van het innemen van uw geneesmiddel.
Een jaar na hun megashow, een periode waarin het aantal spelers op Marinakis Jr.’s Instagram om de paar dagen daalde, liet Forest 33 spelers vrij en nam Nuno Espírito Santo aan, de zevende manager van het huidige tijdperk. Iedereen die hier op zoek is naar schuld, naar een flagrante fout, naar verkeerde afslagen onderweg, zou waarschijnlijk naar de op maat gemaakte gecapitonneerde troon in de regisseursbox moeten kijken.