Europa streeft naar een klein wonder terwijl de VS de voorsprong in de Solheim Cup behouden | Solheim-beker

Op zaterdagavond in Medina in 2012 ontdekten Europese golfers hun hartslag. Een schijnbaar onaantastbare 10-4 achterstand werd tegen het einde van de wedstrijd 10-6. Iedereen weet wat er daarna gebeurde, toen Europa de rollen omdraaide op een epische zondag tegen de VS.

Voor Sergio Garcia, Luke Donald, Ian Poulter en Rory McIlroy, lees Carlotta Ciganda, Emily Pedersen, Charlie Hall en Georgia Hall. Overwinningen in de twee Europese vierpuntsparen boden een vage hoop op het behouden van de Solheim Cup in Virginia. De VS hebben vier en een half individuele punten nodig om te winnen. De geest van Medina betekent dat Stacy Lewis en haar thuisploeg het nog niet zullen vieren.

De 19e Solheim Cup is al zo lang lelijk geworden. Het was lelijk voor het Europese team. In één hilarische zaterdagmiddagaflevering was het voor iedere televisiekijker lelijk.

Alison Lee had nog 86 meter te gaan met haar naderingsschot op de tweede hole. Lee en Megan Khang stonden tegenover de Europeanen Anna Nordqvist en Madelene Sagstrom. Lee’s putt draaide in het gat voor twee adelaars, wat begrijpelijkerwijs tot wilde feesten leidde. Twee Amerikaanse caddies, die duidelijk van plan waren dit allemaal over hen te laten draaien, lieten hun shirts vallen en raakten midden op de fairway met hun buik. Als blikken konden doden; Sagstrom, die nog moest spelen, leek begrijpelijkerwijs woedend. De Solheim Cup heeft veel te bieden zonder zulke momenten van aandachtzoekende vulgariteit. Wat nu? Tandvleeswang op de 18e green?

Het probleem voor Europa was dat ze in de game weinig reactie hadden op de bravoure van Amerika, tot een late golf van Hull en co. Hun ster van de recente Solheim Cups, Leona Maguire, raakte de bal zaterdag niet. De Ierse golfster keert terug naar het enkelspel met slechts één wedstrijd minder, wat een opmerkelijke situatie is gezien haar eerdere optredens op het evenement.

Khang’s 6 meter lange putt op de 11e leek zeker van de grond te blijven totdat hij na een paar seconden wachten in het gat viel. Dit soort onderbrekingen overkwam de thuisploeg talloze keren. Het bunkerschot van Andre Lee op de 13e was op weg naar North Carolina voordat het de vlaggenmast raakte en in de beker stuiterde. Andrea Lee en Rose Zhang versloegen Linn Grant en Celine Boutier met 6&4. Alison Lee en Khang leken vanaf dat chaotische moment in de tweede minuut voorbestemd voor de overwinning. “Het was een van de beste momenten van mijn leven”, zei Lee. “We hebben het gevierd zoals we dat wilden.” Lieve God. Nordqvist en Sagstrom stonden nooit voorop in dit duel. De handdruk vond plaats op de 15e green en de VS bereikten nu een score van 10 punten die ze niet konden toevoegen. Pedersen’s schitterende aanpak op de 17e zorgde voor een 2&1 overwinning voor de Deen en Ciganda tegen Ally Ewing en Lexi Thompson. De laatste act van de dag ging naar Hull en Hall, die een stevige uitdaging van Allisen Corpuz en Lilia Vu afhielden om het 18e punt te claimen.

Een 2-2 gelijkspel in de viertallen van de ochtend vertegenwoordigde de vooruitgang van Europa na twee nederlagen in de 3-1-sessie op vrijdag. Nelly Korda, van wie Lewis de luxe had om vier ballen te rusten, versloeg samen met Corpuz Pedersen en Ciganda 1. Europa reageerde via Esther Henseleit en Hull, die Ewing en Jennifer Kupcho met hetzelfde resultaat versloegen. De laatste twee wedstrijden waren comfortabeler voor de winnaars. Thompson en Lauren Coughlin voegden nog een Amerikaans punt toe met een 4&3 overwinning op Maja Stark en Hall. Het Europese 4&3-succes ging naar Nordqvist en Boutier, die Lilia Vu en Sarah Schmelzel versloegen. De Verenigde Staten hadden tijdens de lunch een 8-4 voorsprong, waardoor de eerste tee van de Europese aanvoerder Suzann Pettersen danste toen de teams meer dan een beetje bizar terugkeerden naar de baan.

De tweede dag werd geopend met een mea culpa van Mollie Marcoux Samaan, hoofd van de LPGA Tour. Door ernstige problemen met de shuttlebussen misten duizenden fans vrijdag de eerste wedstrijden, waarbij sommigen drie uur in de rij moesten staan ​​voordat ze naar Solheim werden vervoerd.

“Er waren misrekeningen en er was niet genoeg planning voor de dag”, zei ze. “Het enige wat je in het leven kunt doen, is ervoor zorgen dat je het oplost en beter wordt, en ervoor zorgen dat het nooit meer gebeurt.”