Een zonsverduistering op Mars verandert de zon in een gigantisch, schattig oog

De volgende zonsverduistering die Noord-Amerika zal doorkruisen nadert snel, maar op Mars heeft de Rode Planeet dit jaar al een van zijn hemelschaduwen ervaren.

Op 8 februari trok de Marsmaan Phobos ter grootte van een asteroïde voor de zon de Jezero-krater over – het gebied waar NASA’s Perseverance-rover zich toevallig bevindt. Terwijl Phobos door de lucht trok, draaide Percy’s linker Mastcam-Z-camera zich van het gebruikelijke landschapsonderwerp naar de satelliet en maakte enkele tientallen foto’s voor projectcoördinatoren van NASA’s Jet Propulsion Laboratory (JPL).

Phobos zonsverduistering thumbnail galerij
Krediet: NASA/JPL/ASU

De afbeeldingen laten een aanzienlijk andere totale maansverduistering zien dan de maansverduisteringen die de aarde elke 2,5 jaar krijgt. Gezien de grootte en vorm van Phobos bedekt de maan de zon niet volledig. In plaats daarvan blokkeert het vervormde stuk rots van 37,5 x 30,5 kilometer slechts een klein deel van de ster terwijl deze zijn weg vervolgt. Het resultaat lijkt misschien meer op een googly eye dan op een ontzagwekkende kosmische kalenderverschijning, maar het is nog steeds een behoorlijk indrukwekkend uitkijkpunt.

Phobos en zijn kleinere broer en maan Deimos werden in 1877 ontdekt door de Amerikaanse astronoom Asaph Hall en zijn vernoemd naar de Griekse woorden voor “angst” en “angst”. De oorsprong van beide satellieten is nog niet helemaal duidelijk, hoewel astronomen theoretiseren dat het óf asteroïden zijn óf puin dat overblijft na de vorming van het zonnestelsel, die ongeveer 4,5 miljard jaar geleden plaatsvond.

[Related: The Mars Express just got up close and personal with Phobos.]

Terwijl de maan van de aarde met een snelheid van ongeveer 4,5 cm per jaar van haar planetaire aantrekkingskracht af blijft bewegen, wordt Phobos feitelijk volgens Mars – elke eeuw ongeveer twee meter dichterbij. Hoewel dit zorgt voor een relatief langzame afdaling, betekent het nog steeds dat de maan uiteindelijk óf tegen Mars zal botsen, óf de maan in duizenden fragmenten zal opbreken om een ​​planetaire ring te vormen zoals die van Saturnus. U hoeft zich echter geen zorgen te maken, want die grote finale wordt pas over 50 miljoen jaar verwacht. Ondertussen zal Phobos drie keer per dag om Mars blijven cirkelen, terwijl de langzamere Deimos zijn reis elke 30 uur voltooit.

De opname van de maansverduistering door Perseverance is op zichzelf al verbazingwekkend, maar slaagt er uiteraard niet in om veel details op het maanoppervlak vast te leggen. Gelukkig heeft de Mars Express van de European Space Agency in 2022 een kijkje van dichterbij genomen, toen de satelliet tot op slechts 80 kilometer van de maan kwam om zijn eigen foto’s te maken.