IIn theorie beloofde internet onder meer een oplossing voor de eeuwenoude puzzel van het vinden van data. Als je een romantisch partnerschap wilt, kun je eHarmony eens bekijken. Probeer Tinder voor plezier en flirten. Als je de potentiële reikwijdte wilde beperken, waren er onder andere Farmers Only en Christian Mingle, naast andere demografisch-specifieke sites. En als u getrouwd was en een geheime affaire wilde hebben, kunt u een Ashley Madison-account aanmaken.
Dat was tenminste de toonhoogte. Vanaf de oprichting in 2002 tot de zomer van 2015 heeft Ashley Madison, vernoemd naar twee van de meest populaire meisjesnamen, zichzelf bestempeld als de nummer één plaats voor overspeligen: geen oordeel, geen risico, geen verplichtingen behalve de betalingen die nodig zijn om zorg voor voldoende “tegoed” om met andere gebruikers te kunnen praten. Het in Toronto gevestigde bedrijf, opgericht door Darren Morgenstern op basis van de statistiek dat 30% van de mensen op bestaande datingsites al getrouwd is, beloofde een bepaalde fantasie, specifiek gericht op mannen: een lijst met vrouwen die bereid zijn een relatie te hebben; in het geheim plezier hebben buiten je partnerschap; zelfbenoemde uitgebreide veiligheidsmaatregelen om te voorkomen dat iemands gezinsleven wordt getorpedeerd. De CEO van het bedrijf, een Canadese zakenman genaamd Noel Biderman, is met zijn vrouw in nieuwsprogramma’s en talkshows overdag verschenen en heeft de site aangeprezen als een manier om een partnerschap nieuw leven in te blazen door heimelijk aan buitenechtelijke behoeften te voldoen, terwijl hij opschept over zijn eigen monogame huwelijk. De slogan van de site was eenvoudig en brutaal: “Het leven is kort.” Een affaire hebben.” En het was populair: in 2015 was het bedrijf in 40 landen gelanceerd en had het meer dan 37 miljoen gebruikers.
Zoals verteld in Ashley Madison: Sex, Lies & Scandal, een nieuwe Netflix-documentaire over de opkomst en ondergang van de site, was niets bij Ashley Madison zo schoon. “Het hele verhaal gaat eigenlijk over fantasie en realiteit”, zegt Toby Paton, regisseur van de show. ‘Er bestaat een soort fantasie dat mensen in hun huwelijk leven als ze niet eerlijk zijn tegen hun partners. En dan heb je de fantasie die de jongens van Ashley Madison heel bewust creëren op deze site, waar je iemand anders kunt ontmoeten, en het kan volkomen discreet zijn, en je kunt deze affaire hebben die je huwelijk zal redden.
Die fantasie werd in juli 2015 aan diggelen geslagen, toen een nog steeds anonieme hacker genaamd ‘The Impact Team’ dreigde de gedupeerde gebruikers van de site en het ‘zwendelbedrijf’ dat hen in staat stelde te ontmaskeren. Na het bedrijf enkele weken gegijzeld te hebben, gaf de hacker de persoonlijke informatie van meer dan 30 miljoen gebruikers vrij – namen, adressen, seksuele voorkeuren en fantasieën, creditcardgegevens en -berichten, evenals de persoonlijke e-mails van Biderman, waaruit bleek dat hij herhaaldelijk had gezocht jonge escorts. . (Biderman en Ruby Life, eigenaren van Ashley Madison, weigerden deel te nemen aan de serie.)
Het blijkt dat het bedrijf niet bijzonder cyberveilig was en nooit gebruikersinformatie heeft verwijderd, ondanks het feit dat mensen extra geld in rekening werden gebracht om hun profiel “volledig te verwijderen”. “De belofte van veiligheid, anonimiteit en veiligheid was gewoon iets wat we zeiden. Het was niet iets dat we deden”, zegt Evan Back, Bidermans jeugdvriend en voormalig vice-president verkoop van het bedrijf, in de eerste van drie afleveringen. “Het leek op gokken.”
De gok bleek verwoestend voor miljoenen mensen, naast publieke figuren die betrokken waren bij de lekken en de daaropvolgende media-razernij, waaronder reality-tv-ster Josh Duggar, echtgenote van Real Housewives Of New York-ster Kristen Taekman en, in een eerder schandaal, politicus Eliot Spitzer. De serie bevat een handvol ex-gebruikers en hun dierbaren die geschokt zijn door de onthullingen en klaar zijn om zich uit te spreken. Iedereen die in de show verscheen, moest dit “open en eerlijk doen, onverholen, geen maskers, geen silhouetten, geen kunstmatige intelligentie om hun identiteit te maskeren”, zei Patton. ‘Iedereen die er aan mee zou doen, moest bereid zijn er net zo openlijk over te doen als nu en zijn verhaal te vertellen. Het was heel moeilijk om mensen te vinden die daartoe bereid waren, en ik denk dat dit iets doet aan het stigma rond ontrouw en bedrog.” In de loop van enkele maanden sprak Pattons team met tientallen mensen, van wie de meesten niet bereid waren verder te gaan dan de anonimiteit. “Er waren zoveel mensen in hun leven die misschien niet de volledige waarheid wisten van wat er aan de hand was”, zei Patton. “Ze vonden het niet prettig om dat te ontdekken.”
Onder degenen die zich hebben uitgesproken, bevinden zich de populaire christelijke vloggers Sam en Nia, die individueel praten over het verraad en de publieke vernedering van Sams ontrouw, zowel binnen als buiten Ashley Madison. Christi Gibson herinnert zich de laatste momenten met haar man John, een predikant en professor aan het New Orleans Baptist Theological Seminary, voordat hij zelfmoord pleegde; Eerder op de dag werd John, die al lang tegen een seksverslaving heeft gevochten, ontslagen vanwege zijn betrokkenheid bij het Ashley Madison-lek. Hij liet een bericht achter waarin hij zijn diepe wroeging en schaamte uitdrukte omdat hij in de gegevens van de site was opgenomen.
Gibson kwam naar voren, zegt ze, om de menselijke tol van schaamte en oordeel te laten zien, inclusief degenen die de lekken met kwaadwilligheid hebben opgestapeld, van anonieme Twitter-gebruikers tot nachtelijke monologen tot een Australisch radioprogramma waarin de echtgenoten van bellers om informatie over de ether werd gevraagd. . De Netflix-serie probeert ook de juiste mensen te vinden te midden van de spin-off van het bedrijf (een daaropvolgend onderzoek bracht ordinaire bots aan het licht die zich voordoen als vrouwen) en het officiële politieonderzoek naar de hack, dat onopgelost blijft. “We wilden niet dat dit een veroordelende serie zou worden”, zei Patton. “We wilden geen show maken over hoe slecht Ashley Madison is en hoe erg het is om je partners te bedriegen, omdat we dat allemaal weten.” De serie is meer geïnteresseerd in “waarom mensen vals spelen, wat er gebeurt in relaties, wat enkele van de moeilijkheden zijn waarmee mensen worden geconfronteerd in relaties die ertoe leiden dat ze vals spelen. Waarom hebben mensen toegang gekregen tot Ashley Madison?
Patton ontdekte dat fraude de “echte moordenaar” was. En de serie onthult dat de Ashley Madison-saga zijn eigen feilbare piramide is, van overspelige echtgenoten tot een website die de veiligheid en de menselijkheid van zijn gebruikers overschreed, tot een mysterieuze hacker die de morele hoge grond claimde bij het onthullen van privé-informatie. ‘Er wordt beweerd dat de echte slechterik degene is die de hack heeft uitgevoerd en die namen heeft vrijgegeven,’ zei Patton, ‘vanwege de hoeveelheid verwoesting die is aangericht in huwelijken over de hele wereld en in de levens van mensen. Mensen hebben letterlijk hun leven verloren als gevolg van de blootstelling aan die hack.”
Ondanks de bedoelingen van het Impact-team heeft de hack het overspel zeker niet gestopt, noch heeft het Ashley Madison voor altijd beëindigd, hoewel het Biderman wel dwong af te treden als CEO. Het bedrijf werd geherstructureerd en vernieuwd; In 2017 schikte het een class action-rechtszaak ter waarde van $576 miljoen van voormalige klanten voor $11,2 miljoen, ook al staan hun gegevens nog steeds online. Bidermans opvolger, Rob Segal, beloofde onder meer vernieuwde beveiligings- en veiligheidsmaatregelen. Volgens de serie beweert de site nu meer dan 70 miljoen gebruikers te hebben. De marketing ervan is veel minder bekend dan onder Biderman, maar “het verbaast mij niet dat het vandaag de dag nog steeds bestaat”, zegt Back in de serie. “Ik zeg altijd dat zolang mannen penissen hebben, Ashley Madison altijd zaken zal blijven doen.”