De juridische beoordeling door het Britse ministerie van Buitenlandse Zaken van de vraag of Israël het internationale humanitaire recht in Gaza schendt, riskeert het onderwerp te worden van conservatieve conflicten over de loyaliteit van de partij aan het land, evenals rivaliserende oordelen over de schade aan de Britse belangen in het bredere Midden-Oosten als Groot-Brittannië dat wel doet. men ziet niet dat het zich distantieert van de Israëlische methoden.
Afgaande op de laatste Tory-leiderschapswedstrijd, waarin Liz Truss stemmen probeerde te werven door te beloven de Britse ambassade naar Jeruzalem te verplaatsen, is de kans groot dat Israël een rol zal spelen in elk leiderschapsdebat na de voorspelde nederlaag bij de algemene verkiezingen dit jaar.
Wekenlang heerst er wrevel onder pro-Israëlische conservatieve parlementsleden, soms geuit in besloten ontmoetingen met de minister van Buitenlandse Zaken, Lord Cameron, dat hij zijn kritiek op Israël moet intrekken en moet accepteren dat als het in het strategische belang van Groot-Brittannië is dat Hamas wordt verslagen , kunnen er levens verloren gaan als gevolg van de oorlog.
Het helpt niet dat veel van Israëls sterkste aanhangers van de Conservatieven aan de rechterkant van de partij staan, en Cameron wordt gezien als een centrist in een partij die met zijn aftreden in 2016 een einde maakte aan de modernisering.
Israël wordt al jaren gezien als een gevoelig onderwerp, ook al gaat het niet zo ver als voormalig minister van Buitenlandse Zaken Alan Duncan donderdag tegen LBC zei: “De tijd is gekomen om deze extremisten uit en rond onze eigen parlementaire politiek te krijgen. , van wie sommigen tot de top van de regering behoorden of behoorden.
“De journalisten hebben hen nooit ter verantwoording geroepen en gevraagd: ‘Bent u het met uw partij eens en veroordeelt u illegale nederzettingen?’
Hij voegde eraan toe: “Conservatieve vrienden van Israël doen wat Benjamin Netanyahu wil door alle passende overheidsprocessen in gang te zetten om ongepaste invloed uit te oefenen aan de top van de regering.” Een hoge Tory-functionaris zei vervolgens dat Duncan zou worden onderzocht vanwege de opmerkingen in het kader van het disciplinaire proces van de partij, en Joodse groepen beschuldigden hem ervan antisemitische stijlfiguren te gebruiken.
De instinctieve pro-Israëlische stemming in de Tory-banken kwam tot uiting tijdens de laatste verklaring van minister van Buitenlandse Zaken Andrew Mitchell van het Lagerhuis aan de parlementsleden over Gaza op 26 maart. Veel Tories hebben hun bezorgdheid geuit over het feit dat Britse diplomaten een resolutie van de VN-Veiligheidsraad steunden, die volgens hen de link tussen het staakt-het-vuren en de vrijlating van Israëlische gijzelaars onnodig verbrak. Mitchell heeft zijn best gedaan om hen gunstig te stemmen en is van mening dat het zwaartepunt binnen zijn partij mogelijk verschuift van het beleid van de Likud-partij van Benjamin Netanyahu.
Tekenen dat de kwestie onderdeel zou kunnen worden van een debat over de toekomstige richting van de Tory-partij kwamen toen voormalig minister van Binnenlandse Zaken Suella Braverman, die net is teruggekeerd van een bezoek aan Israël, in het BBC-programma Today vertelde dat Israël “absoluut niet” internationaal bezig was met het doorbreken van de internationale politiek. humanitair recht, het recht, de basis waarop beslissingen over wapenexportcontrole zouden worden genomen.
Ze zei: “De suggestie alleen al is absurd en, eerlijk gezegd, een belediging voor Israël, dat verder gaat dan de noodzakelijke vereisten om ervoor te zorgen dat het aantal burgerslachtoffers beperkt blijft, om ervoor te zorgen dat hulp wordt ontvangen en gedistribueerd naar de Gazastrook.
“Ik heb zelf bewijs gezien, in de vorm van zeer actueel fotografisch bewijs, van een overvloed aan voedselpakketten en vrachtwagenladingen met voedsel, water en medicijnen die de mensen in Gaza bereiken.”
Haar beoordeling staat in schril contrast met wat Cameron publiekelijk heeft gezegd over de distributie van hulp en wat Sunak naar verluidt deze week heeft gezegd in een privégesprek met Benjamin Netanyahu. Cameron was met name terughoudend om zich tijdens de bijeenkomst van de NAVO-ministers van Buitenlandse Zaken over de Gaza-kwestie te buigen.
Ooit getipt als kandidaat voor het Tory-leiderschap, werd Braverman onlangs aangeprezen als ondersteuner van een mogelijk bod door een andere voormalige minister van Buitenlandse Zaken, Priti Patel.
Patel werd in 2017 door de toenmalige premier Theresa May ontslagen als minister van Internationale Ontwikkeling, nadat ze ervan werd beschuldigd een parallel buitenlands beleid ten aanzien van Israël te proberen te voeren en niet helemaal eerlijk te zijn over de omvang van haar ongeoorloofde ontmoetingen met Israëlische functionarissen.
Een van Patels belangrijkste rivalen voor het Tory-leiderschap is waarschijnlijk Kemi Badenoch, de zakensecretaris en de vrouw die via haar kantoor uiteindelijk formeel beslist of wapenexportvergunningen moeten worden opgeschort. Ook zij is een sterke verdediger van Israël en onderhandelt momenteel over vrijhandel met het land. Ze zei in november tegen Sky: “We hebben altijd gezegd dat Israël zich aan het internationaal recht moet houden, en het lijkt erop dat ze dat ook hebben gedaan.”
Badenoch sprak vorig jaar op een evenement ter gelegenheid van het 75-jarig jubileum van Israël in Londen, waar ze beloofde dat overheidsinstanties verboden zouden worden om te desinvesteren in Israël, wat de wet is die momenteel bij de Heer ligt. Het idee was grotendeels het geesteskind van Michael Gove, die waarschijnlijk Badenoch zal steunen als leider, ondanks een recente ruzie over de niet-politieke kwestie.
Eén ding dat de afgelopen zes maanden in Gaza hebben aangetoond, is dat beide partijen de neiging hebben om bewijsmateriaal te vinden dat bij hun ideologie past.
Ook binnen de PvdA bestaat er beleid op dit gebied. Keir Starmer, een tegenstander van de Irak-oorlog van 2003 en destijds advocaat bij Doughty Street Chambers, steunde verzoeken om vrijheid van informatie om volledig juridisch advies vrij te geven van procureur-generaal Lord Goldsmith over de vraag of een tweede VN-resolutie nodig was voordat er oorlog zou worden gevoerd.
Het advies werd uiteindelijk in 2005 volledig gepubliceerd op de website van Downing Street. Starmers rol bij het veiligstellen van publicatie verklaart zijn huidige drang naar het ministerie van Buitenlandse Zaken om juridisch advies te publiceren over de Israëlische wapenexport. De gewoonte en praktijk dat dergelijke adviezen privé waren voor ministers, had bij hem niet de overhand, zolang de zaak maar voldoende belangrijk was.
Starmers oproep om het advies te publiceren fungeert ook als een handig verenigend standpunt voor zijn verdeelde partij, omdat het hem in staat stelt af te zien van een definitief oordeel over de vraag of Israël zelf het internationaal recht heeft geschonden.