Klanten van de West Vancouver Memorial Library zijn enthousiast over een leenprogramma van metselaarbijen die hun eigen ‘bungalows’ krijgen.
Het bijenprogramma is een poging om mensen voor te lichten over de noodzaak van bestuivers en hoe gemakkelijk het is om deze gemakkelijke insecten groot te brengen, zegt Taren Urquhart, ontwikkelaar van kunst en speciale evenementen bij de bibliotheek.
Deelnemers moeten eerst een les van 60 minuten volgen om de basisbeginselen van de levenscyclus van de bij te leren en hoe ze voor hun bijenkorven moeten zorgen, zei Urquhart. Daarna kunnen ze een bijenkorf lenen, compleet met slapende jonge bijen, om hun jaar van bijenteelt te beginnen. .
“Ze zijn fascinerend. Als je er eenmaal over begint te leren, ben je verslaafd,’ zei ze. “Ze zijn erg mals en gemakkelijk te kweken in je achtertuin.”
Een bungalow is een ronde buis gemaakt van waterleidingen, ongeveer 10 centimeter in omtrek. Binnenin zitten verschillende buizen rietgras die op dikke rietjes lijken. Bijen vullen de buizen in de lente met hun eieren, samen met nectar en stuifmeel om hun jongen te voeden, voordat hun levenscyclus in juni eindigt, zei Urquhart.
Iedereen met een West Vancouver Memorial Library-kaart kan samen met de bungalow 10 tot 15 metselbijcocons lenen.
De kolonie kan buiten het huis of zelfs op het terras van het appartement worden bevestigd.
Het programma begon drie jaar geleden tijdens de pandemie, en hoewel de inschrijving dit jaar vol is met 27 bijenhuizen in bruikleen, zei Urquhart dat ze graag iedereen die wil deelnemen aan de lijst wil toevoegen.
Het laatste nieuws uit Canada en de rest van de wereld wordt direct in uw e-mail bezorgd.
Het laatste nieuws uit Canada en de rest van de wereld wordt direct in uw e-mail bezorgd.
In tegenstelling tot honingbijen, die door Europese kolonisten naar Noord-Amerika werden gebracht, zijn metselbijen ontstaan in BC. Het zijn solitaire bestuivers, die het liefst alleen werken, maar samen in een kolonie leven.
Ze maken geen honing en ze steken niet. In de dertig jaar dat Urquhart met insecten heeft gewerkt, is ze naar eigen zeggen tweemaal gestoken.
Deze bijen hebben geen gele kleur en kunnen worden aangezien voor huisvliegen omdat hun lichaam glanzend zwart en blauw is.
“Je hebt ze waarschijnlijk in je tuin gezien en wist niet dat het een bij was,” zei Urquhart.
Het zijn harde werkers, zei ze, en merkte op dat terwijl de bijen naar beneden gaan als het regent, de metselaars nog steeds plant voor plant verhuizen.
“Het zijn zeer, zeer efficiënte bestuivers. Sterker nog, het zijn veel betere bestuivers dan bijen”, zegt ze.
Lesley Childs, een medewerker van de bibliotheek, zei dat ze tien jaar geleden met de bijenteelt begon nadat ze een bijenhuis had gekregen dat was gemaakt door Urquharts vader.
“Het eerste jaar dat ik de bijen erin zette, merkte ik dat ik veel meer fruit uit de pruimenboom kreeg. Het was geweldig en ik merkte dat mijn tuin erg productief was”, aldus Childs.
Ze heeft nu drie bijenhokken en zegt dat ze er graag naar kijkt.
Degenen die bijen thuis hebben geleend, worden elk voorjaar uitgenodigd om naar de bibliotheek terug te keren voor een coconwasfeestje, om ervoor te zorgen dat de omgeving schoon is en dat de jongeren een betere overlevingskans hebben.
“We openen alle leidingen, wassen cocons, en we leren van elkaar”, zei Urquhart.
Het programma trok een breed scala aan imkers, van jonge gezinnen met kinderen en senioren die betrokken wilden raken bij de natuur, tot mensen die geen typische ‘insectenmensen’ waren, zei ze.
‘Ze zeggen: ‘Ik weet niet waar ik aan begin’, maar als we erin duiken… wil ik dat ze ze aanraken. Ik wil dat ze nieuwsgierig zijn”, zei ze.
Urquhart zei dat het project niet alleen over de bijenteelt gaat, maar ook over het helpen creëren van een veilige, schone leefomgeving voor de insecten.
“Ik denk dat we als mensen een beetje te snel springen. We zeggen: ‘laten we bijenhuisjes maken’, maar we kijken niet: doen we dit goed? Houden we ze schoon? We vragen hen om in een heel klein, afgesloten gebied te leven, wat niet natuurlijk is. Laten we er dus voor zorgen dat we voor ze zorgen.”
© 2024 De Canadese pers