Een jonge vrouw met een zware rugzak die tussen perron 6 en 7 staat, weegt duidelijk haar opties af. Terwijl hij recht voor het scherm staat waarop de volgende vertrekken vanaf het centraal station van Keulen staan vermeld, kijkt hij naar zijn telefoon en weer terug naar het scherm. Eindelijk heeft ze een beslissing genomen en heeft ze een paar minuten om met DW te praten.
Alice, 25, met een grote rugzak, woont in Parijs en probeert een vriend in Berlijn te bezoeken. Haar bond werd opgezegd nadat GDL, de Duitse machinistenvakbond, haar leden had opgeroepen tot staking.
“Ik ben deze reis al maanden aan het plannen en nu moet ik alles reorganiseren”, zegt ze.
Ze weet niet waarvoor de staking dient.
“Als ik thuis was, zou ik er misschien achter staan, maar niet als passagier”, zegt Alice.
Dan arriveert er een regionale sneltrein, waarvan ze hoopt dat ze een andere trein naar de hoofdstad kan nemen. “Ik heb tien minuten om over te stappen en ik ben bang dat het niet gaat lukken”, zegt ze.
Staking voor 35 uur per week
Deutsche Bahn, het Duitse staatsspoorwegbedrijf, maakte bekend dat tussen woensdag en vrijdag wellicht slechts 20 procent van de intercitytreinen zal rijden. GDL roept op tot een beter loon en een verlaging van de wekelijkse arbeidsduur van 38 naar 35 jaar. DB, veruit de grootste spoorwegmaatschappij van Duitsland, biedt momenteel alleen de mogelijkheid van arbeidstijdverkorting tegen een lager loon aan.
Eind vorig jaar voerde GDL al twee waarschuwingsstakingen uit. DB faalde in haar laatste pogingen om de huidige staking met een gerechtelijk bevel te voorkomen. Als gevolg hiervan verlieten woensdag nauwelijks treinen het centraal station van Keulen, anders een van de drukste spoorknooppunten van Duitsland.
Op Perron 2 is een man van middelbare leeftijd die alleen wil worden geïdentificeerd aan de hand van zijn achternaam, Blum, niet onder de indruk van de staking.
“Als we in dit land luier en luier worden, hoe kan er dan vooruitgang zijn?”, vraagt Blum zich af. “Ik woon in Engeland, daar kun je zien waar het allemaal naartoe gaat. Het land is het land binnengelopen omdat iedereen alleen maar eisen stelt.”
Blum is zojuist met de Eurostar in Keulen aangekomen en zal met een particuliere regionale trein verder reizen. In theorie tenminste. De op het bord aangegeven vertrektijd is al verstreken, maar er rijdt geen trein.
“De DB zou dit soort informatie op zijn minst moeten actualiseren”, zegt Blum, die het gebrek aan digitalisering betreurt. ‘Geen wonder dat er geen geld is voor een werkweek van 35 uur.’
DB moet nieuwe chauffeurs aantrekken, waarschuwt de spits
Direct buiten het station staan tientallen mannen en vrouwen in groene jassen die het niet met Blum eens zouden zijn. In het groene paviljoen richtte de GDL hun pikethoofdkwartier op, compleet met een verwarming om de januarikou af te weren. Aanvallers kunnen zich aanmelden bij klaptafels.
Onder de stakers bevindt zich Raymond Geisler, die sinds het voltooien van zijn opleiding in 2015 voor DB in de omgeving van Keulen werkt. Er zijn dringend nieuwe machinisten nodig, zei hij tegen DW.
“We kunnen het bestaande personeel niet zomaar tot het uiterste blijven pushen, we hebben intelligente oplossingen nodig om deze leemte op de lange termijn op te vullen”, zegt Geisler. “Het werkt alleen als we deze banen aantrekkelijk maken.”
Geen van de ideeën van DB heeft tot nu toe gewerkt, zegt Geisler. Daarom is hij voorstander van een geleidelijke overgang naar een 35-urige werkweek.
Hij betreurt echter dat de stakingen gevolgen hebben voor de passagiers. Vooral omdat Duitse boeren die protesteren tegen de bezuinigingen op dieselsubsidies deze week ook grote schade hebben aangericht aan het verkeer, waarbij het wegverkeer met konvooien tractoren werd geblokkeerd.
“We willen klanten geen pijn doen, dat is niet ons doel”, zegt Geisler. “Maar we hebben geen andere manier om onze eisen te stellen.”
Berusting, hoofdschudden – en misschien een comfortabelere reis
Terug op het station lijken de meeste mensen de situatie te hebben geaccepteerd. Er is vrijwel geen activiteit bij de informatiebalie. DB heeft vooraf een gratis hotline opgezet en een goodwillbeleid aangekondigd voor het retourneren van reeds gekochte tickets. Op de displays worden alleen treinen weergegeven die daadwerkelijk rijden.
De vrouw, die alleen haar achternaam Reschke noemt en wier witte haar onder een warme fleecemuts uitsteekt, lijkt niet erg van streek als ze met DW praat: “De S-Bahn rijdt één keer per uur, dus ik hebben geen tekorten door de staking van vandaag.” “
Hoewel Reschke GDL het stakingsrecht niet wil ontzeggen, is ze toch een beetje sceptisch.
“Het belangrijkste waar ze om vragen, het verkorten van de werkuren, zou alleen werken als er genoeg mensen zijn om het te doen”, zegt ze. “Maar er is een tekort aan personeel! Dat slaat nergens op!”
Op een nabijgelegen perron zegt een man van midden vijftig dat hij over het algemeen voorstander is van de eis van de GDL voor een vierdaagse werkweek, maar dat de oproep daartoe mensen die dat echt nodig hebben er niet van mag weerhouden om met de trein te reizen. Zijn trein naar Düsseldorf rijdt echter. En dankzij de staking wacht hem een comfortabele reis.
‘Er is hier bijna niemand’, zegt hij. “Er zal voldoende ruimte zijn in de trein. Dat is prettig.”
Deze tekst is oorspronkelijk gepubliceerd in Duitsland.