Dr Chelsea Polis is een reproductieve gezondheidswetenschapper gevestigd in New York. Een bedrijf in medische hulpmiddelen klaagde haar aan voor een miljoen dollar nadat ze zich had uitgesproken over misleidende marketingclaims die ze had gemaakt over het gebruik van de digitale vruchtbaarheidstracker als anticonceptiemiddel. Na een strijd van twee jaar werd de zaak buiten de rechtbank gegooid. Vorige maand won ze in Londen de John Maddox Early Career Award 2023, een prijs voor degenen die opkomen voor op bewijs gebaseerde wetenschap ondanks vijandigheid. Ze is senior epidemiologiewetenschapper bij het Centrum voor Biomedisch Onderzoek van de Population Council.
U Mei 2020U wordt aangeklaagd voor een miljoen dollar wegens smaad Valley Electronics uit Zürich, Zwitserland, fabrikant Daysy Fertility Monitor en DaysyView-app, om zorgen te uiten over een apparaat dat op de markt wordt gebracht als anticonceptiemiddel. Hoe voelde het als individu om voor een miljoen dollar te worden aangeklaagd?
Schokkend. Angstaanjagend. Totaal verwarrend omdat ik werd aangeklaagd voor iets dat mijn zorgen bevestigde, niet alleen door een wetenschappelijk tijdschrift, maar door een Amerikaans federaal agentschap – de Amerikaanse Food and Drug Administration [FDA]die mijn zorgen serieus nam en een onderzoek startte, waarna het bedrijf zijn marketingtaal veranderde.
Wat het bedrijf beweerde en waar maakte je je zorgen over?
Daysy is een vruchtbaarheidsthermometer die de startdatum van je menstruatiecyclus bijhoudt en die je elke dag gebruikt om je basale lichaamstemperatuur te meten. Wat de thermometer vervolgens probeert te doen, is een schatting maken van de dagen van uw menstruatiecyclus waarop u het meest waarschijnlijk vruchtbaar bent. Wat mij in 2017 opviel, was dat het bedrijf er reclame voor maakte als anticonceptiemethode, met beweringen dat het net zo effectief was als een spiraaltje. [intrauterine device] – een van de meest effectieve methoden die beschikbaar zijn. Ze adverteerden dat het voor meer dan 99% effectief was bij anticonceptie, en die bewering was gebaseerd op een zeer gebrekkig onderzoek en was in strijd met de voorschriften van de Food and Drug Administration over het op de markt brengen van anticonceptie.
Wat was het bewijs van het bedrijf om reclame te maken voor Daysy als anticonceptiemethode? en hoe reageerde je daarop?
Er waren twee belangrijke onderzoeken waarnaar in de loop van de tijd werd verwezen. Eén werd in 1998 uitgebracht op een eerder apparaat genaamd de Lady-Comp. Dat was het onderzoek dat ik oorspronkelijk zag toen ik rechtstreeks contact opnam met het bedrijf om mijn zorgen te uiten, omdat ik zag hoe het feitelijk de effectiviteit van anticonceptie verkeerd had ingeschat. Toen ik vroeg: “Heeft u ooit een prospectief onderzoek naar zwangerschapsmeting gedaan?”, wat nodig zou zijn om de effectiviteit van het apparaat adequaat te kunnen beoordelen, antwoordde ze: “Oh, we zouden graag zo’n onderzoek willen doen, maar de kosten en baten zijn onevenredig.” Dat was voor mij afschuwelijk omdat het zo weinig weegt op de potentiële kosten van een ongewenste zwangerschap die met een hoger risico zou kunnen optreden dan verwacht voor iemand die gelooft dat dit apparaat 99% effectief is in het voorkomen van zwangerschap.
Een paar maanden later werd een nieuwe studie gepubliceerd. Mijn grootste probleem ermee was dat de methoden een ramp waren in termen van de manier waarop de gegevens werden verzameld en geanalyseerd. Ik publiceerde in juni 2018 een commentaar in hetzelfde tijdschrift, Reproductieve gezondheid. Hij legde alle tekortkomingen bloot en vroeg om intrekking van het papier. Een jaar later ontdekte ik dat dat zo was [the journal] Ik kreeg een onafhankelijke deskundige en bevestigde dat mijn bezorgdheid terecht was. Het tijdschrift trok het artikel in en stond de auteurs ook toe een reactie te schrijven.
U hebt ook contact opgenomen met de toezichthouder, de FDA, om dit te vragen om dat te onderzoeken…
Op dezelfde dag dat mijn collegiaal getoetste commentaar werd gepubliceerd, nam ik contact op met de FDA om een dagvaarding in te dienen wegens een overtreding, wat in wezen duidt op een punt van zorg [over potential marketing violations]. Veel van deze beweringen worden gedaan op sociale media, waar je een onevenredig jonger publiek hebt, en jongere mensen een onevenredig groter risico lopen op een ongewenste zwangerschap. Iedereen zou toegang moeten hebben tot nauwkeurige informatie over hun anticonceptiemogelijkheden, maar vooral voor jongeren is het zeer zorgwekkend om te zien dat wat ik dacht dat flagrante verkeerde informatie was, zich werkelijk als een lopend vuurtje verspreidde.
Op welke gronden heeft het bedrijf u aangeklaagd?
Het is niet eenvoudig om een succesvol wetenschappelijk artikel neer te zetten – het genereerde nogal wat media-aandacht, waar ik erg blij mee was, omdat de mensen die het meest waarschijnlijk aan Daysy zullen denken of deze al zullen gebruiken, de nuances van wat er in een bepaalde situatie gebeurt, niet zullen volgen. wetenschappelijk tijdschrift. Dus gaf ik een reeks media-interviews, waarvan ik sommige beschrijvingen gebruikte die volgens het bedrijf lasterlijk waren – en klaagde ik aan voor een miljoen dollar.
Uiteindelijk, Dori Hanswirth en haar team bij advocatenkantoor Arnold & Porter bood u pro bono hulp aan – hoe kwam dat tot stand?
Ik had ongelooflijk veel geluk. Ik vatte de situatie voor hen samen, ze waren geschokt en brachten de volgende twee jaar zeer genereus door, en god weet hoeveel [on my case]. Ik ben een bevoorrechte blanke vrouw die in New York woont en advocaten in mijn familie heeft. Dit was de eerste keer dat ik ooit betrokken was bij het rechtssysteem en via connecties – die niet iedereen heeft – kwam ik in contact met een familievriend die op de hoogte was van verschillende advocatenkantoren en degenen kende die grote pro bono-praktijken hadden. Ze gaf me een lijst met mensen met wie ik contact zou moeten opnemen en adviseerde me een document op te stellen met de details van mijn zaak.
En bij dit alles benadruk ik mijn positionaliteit, want wat dit mij heeft geleerd is dat het een resultaat is van mijn voorrecht; om met zulke mensen geassocieerd te worden, om de tijd en middelen te hebben om een document samen te stellen te midden van andere dingen die gaande zijn. Als een persoon uit een eerdere carrière, of iemand in een minder financieel stabiele positie, of met een minder ondersteunend gezin, of zonder dat soort sociale connecties, of een hele reeks andere dingen… Als ik de privileges zou krijgen die ik had, zouden ze veel minder kansen hebben om de hulp te krijgen die ze hard nodig hebben om de waarheid te kunnen verdedigen.
Wat was de uitkomst van de zaak?
We hebben de motie om het voorstel te verwerpen binnen iets meer dan een jaar gewonnen. We waren heel blij, en niet lang daarna hoorden we dat Valley Electronics in beroep was gegaan bij het Second Circuit Court of Appeals. Dus echt? KANTOOR. Tweede ronde. Deze keer kostte het iets minder tijd om weer uit te werpen.
Ik begrijp dat u nu een actief voorstander bent van het bevorderen van de federale anti-Slapp (strategisch geschil tegen aan het publiek deelname) wetgeving in de VS. Kun je daar iets over zeggen?
Slapp pleit voor een strategisch dispuut tegen publieke participatie. En dit soort rechtszaken worden vaak aangespannen door machtige belangengroepen die proberen degenen het zwijgen op te leggen die zich uitspreken over zorgen die in het algemeen in het algemeen belang zijn. Ze gebeuren overal, maar ze werken overal anders. In de VS heeft u, afhankelijk van waar u woont, mogelijk een zwakkere of sterkere bescherming tegen een Slapp-pak. In veel staten kun je, zelfs als je uiteindelijk volledig in het gelijk wordt gesteld – als blijkt dat je wist dat alles wat je zei waar was – nog steeds verplicht worden om voor je verdediging te betalen, wat honderdduizenden dollars kan kosten.
Ik wist dat vertegenwoordiger Jamie Raskin, het congreslid uit Maryland, federale anti-slapping-wetgeving had ingevoerd. En dus toen we de zaak kregen, kon ik ook ademen… Ik reikte naar zijn kantoor. Uiteindelijk kwam ik in contact met een coalitie die hielp anti-slapping-wetten te bevorderen. Protect the Protest is een van de coalities waarmee ik werk, en het omvat mensen als de Union of Concerned Scientists, Public Citizen en Amnesty International en vele, vele organisaties. Deze groep probeert het bewustzijn te vergroten over de impact van Slapp-rechtszaken op individuen en interviewt milieuactivisten en wetenschappers en allerlei soorten mensen die mogelijk getroffen worden, en we zullen deze federale wet steunen wanneer deze opnieuw wordt ingevoerd.
Je hebt onlangs de John Maddox Early Career Researcher Award gewonnen – hoe voelt dat?
Het is de grootste eer in mijn carrière. Dit is een onderscheiding die ik al vele, vele jaren volg. Het was een van de sites waar ik naartoe ging kort nadat ik werd aangeklaagd op zoek naar verhalen, omdat ik nog nooit had gehoord dat een andere wetenschapper werd aangeklaagd. Dit is een goede zes of zeven jaar van mijn leven. En je moet behoorlijk volhardend zijn om deze dingen te doen. Op een gegeven moment krijg je advies van goedbedoelende collega’s die zeggen: “Waarom zou je je hier druk over maken? Laat het gewoon los” – en je stelt jezelf vragen. Dit is zo’n bevestiging dat het voor iemand belangrijk is. Dat de wetenschappelijke gemeenschap kon herkennen waar je je nek uitstak om het juiste te doen – en iemand merkte het op, en dat was geweldig.