Volgens die definitie zijn er sinds 2004, toen het systeem werd ingevoerd, twee hongersnoden geweest. In 2011 riep het IPC de hongersnood uit in delen van Somalië, waar tientallen jaren van conflict heersten. Jarenlange droogte heeft de landbouwsector en de economie verwoest, waardoor veel mensen gedwongen zijn hun huizen te verlaten op zoek naar voedsel. Tegelijkertijd verhinderde een islamitische rebellengroep de vlucht van uitgehongerde mensen en verdreef westerse hulporganisaties. In totaal stierven ongeveer 250.000 mensen.
Zes jaar later werd in delen van Zuid-Soedan hongersnood uitgeroepen. Het land lijdt al jaren onder droogte, maar de VN heeft gezegd dat de hongersnood door de mens wordt veroorzaakt. Miljoenen mensen zijn de burgeroorlog ontvlucht, waardoor de economie van het land is verwoest, en rebellen en regeringssoldaten hebben de hulp geblokkeerd en voedselwagens gekaapt. Tienduizenden stierven.
Gaza is klein en grotendeels stedelijk, dus hulp is nabij.
Gaza is slechts 40 kilometer lang en grotendeels stedelijk, en aan de andere kant van de grens, met Israël en Egypte, is er geen tekort aan voedsel.
Het is echter moeilijk voor humanitaire organisaties om hun werk uit te voeren. Tijdens de zes maanden van oorlog kwamen veel hulpverleners om het leven, waaronder zeven van World Central Kitchen, een humanitaire groep opgericht door chef-kok José Andrés. Deze werknemers kwamen op 1 april om het leven bij een Israëlische drone-aanval nadat ze tonnen voedsel hadden afgeleverd bij het magazijn.
In Gaza bestaat er een scherp meningsverschil tussen de VN en de Israëlische regering over de hoeveelheid hulp die elke dag Gaza binnenkomt, maar hulporganisaties zeggen dat ze betere toegang nodig hebben, vooral tot het noorden van Gaza. De Israëlische autoriteiten hebben herhaaldelijk toestemming geweigerd voor hulpkonvooien om Gaza binnen te trekken, zeggen ze.
Arif Husain, hoofdeconoom van het Wereldvoedselprogramma, zei dat wat de situatie in Gaza zo schokkend maakte, de omvang en ernst van de crisis was en de snelheid waarmee deze zich ontwikkelde.
Israël beweert dat het geen beperkingen heeft gesteld aan de hulp. Critici zijn het daar niet mee eens.
Critici van Israëls aanpak van de oorlog zeggen dat de hongercrisis grotendeels voortkomt uit Israëls beperkingen op de toegang van vrachtwagens en het moeizame inspectieproces. Sommigen hebben Israël beschuldigd van het vertragen van de hulp om de Gazanen te straffen voor de aanval van 7 oktober.
Israëlische functionarissen zeggen dat ze geen grenzen hebben gesteld aan de hoeveelheid hulp die Gaza kan bereiken. Zij verwijten de VN, en vooral de UNRWA, de belangrijkste instantie die de Palestijnen helpt, dat zij er niet in zijn geslaagd de hulp effectief te verdelen.
COGAT, het Israëlische agentschap dat verantwoordelijk is voor de coördinatie van hulpleveringen aan Gaza, zegt dat het de leveringen de afgelopen dagen heeft “opgevoerd” en een extra toegangspunt in het noorden van Gaza opent. Meer in het algemeen houdt de Israëlische regering Hamas verantwoordelijk voor alle burgerslachtoffers in Gaza. (UNRWA zei vorige maand dat Israël de groep de toegang tot Noord-Gaza had ontzegd, hoewel Israël de claim ontkende.)
Regeringen over de hele wereld riepen Israël op om de crisis snel op te lossen. President Biden waarschuwde vorige week dat de Verenigde Staten hun steun aan Israël zouden kunnen inhouden als het land niet zorgt voor adequate hulpverlening en bescherming van burgers. Biden zei woensdag dat de stappen die Israël sindsdien heeft gezet ‘niet genoeg zijn’.
Adam Sella bijgedragen aan de berichtgeving.