Donderdag publiceerde Consumer Reports de loodconcentraties die het vond in 36 gemalen kaneelproducten, wat aanleiding gaf tot een reeks verrassende krantenkoppen. De tests zijn bijzonder verontrustend omdat ze nauw aansluiten bij de tragische vergiftiging van minstens 519 kinderen in de VS, die werden blootgesteld aan extreem hoge niveaus van lood uit opzettelijk besmette kaneel in zakjes appelsnacks.
Met die gruwelijke gebeurtenis in gedachten zijn ouders waarschijnlijk bereid om gealarmeerd te worden door andere bevindingen van lood in kaneel. Dus hoe zorgwekkend zijn de concentraties die in Consumer Reports worden aangetroffen? En moet men zich strikt houden aan de door de organisatie aanbevolen limieten? Volgens mijn berekeningen niet echt en waarschijnlijk ook niet. Het is niet echt een alarmerend rapport.
Net als bij de chocoladetests ervoor lagen de loodconcentraties in de kaneel grotendeels binnen de standaardwaarden. Over het geheel genomen herinnert het rapport er meer aan dat sporen van zware metalen aanwezig zijn in een verscheidenheid aan gewone voedingsmiddelen. En dergelijke toezichtstesten kunnen een sleutelrol spelen bij het beschermen van consumenten, vooral bij toezichthouders met onvoldoende middelen.
Voordat ik op de gegevens inga, zal ik meteen iets zeggen over mijn belangenverstrengeling: ik hou ongeveer net zoveel van kaneel als van chocolade, dat wil zeggen: heel veel. Ik kan me de herfst of de feestdagen niet voorstellen zonder rijke kaneellekkernijen. En als je denkt dat kaneel geen werkwoord is, heb je het mis (althans in mijn boek). Mijn liefde voor dit boomschorskruid zou echter zeker beïnvloed kunnen worden door mijn gezonde afkeer van neurotoxische dingen, vooral nu een peuter thuis mijn gebak opslokt. Dus ik heb me erin gegraven en de berekeningen gemaakt – en ik ben blij om met mijn werk te kunnen pronken.
Gereguleerde concentraties
Dus wat heeft Consumer Reports (CR vanaf hier) gevonden? Het bedrijf verzamelde drie monsters van elk van de 36 producten bij supermarkten, speciaalzaken/internationale voedingswinkels en online retailers. Vervolgens stuurden ze ze naar een commercieel laboratorium om te testen en rapporteerden de gemiddelde loodconcentraties in delen per miljoen (ppm), wat overeenkomt met milligram per kilogram (mg/kg).
CR beoordeelde de resultaten aan de hand van een drempelwaarde van 1 ppm, de concentratie waarbij de staat New York een terugroepactie voor het kruid zal uitvaardigen (momenteel hebben ze tenminste voorgesteld om het te verminderen). Het is belangrijk op te merken dat New York, zelfs bij de huidige drempel van 1 ppm, een uitschieter is. Zoals CR opmerkt, is New York de enige staat met een dergelijke drempel. De Food and Drug Administration heeft geen duidelijke limiet, maar de recente waarschuwingen van het agentschap verwezen naar producten met een loodconcentratie van meer dan 2 ppm, en niet van 1 ppm. De FDA merkt ook op dat de internationale instantie voor het vaststellen van voedselnormen, de Codex Alimentarius Commissie, een limiet voor schorskruiden heeft vastgesteld op 2,5 ppm. Bovendien heeft de Europese Unie de maximaal toegestane concentratie lood voor specerijen in de bast vastgesteld op 2 ppm, volgens de regelgeving die in 2021 is vastgesteld (pdf).
Ondanks de ongewoon lage drempel belichtte CR twaalf producten – veelal ongebruikelijke merken – die de Big Apple niet zouden halen. Hiervan lagen slechts drie producten boven de drempel van 2 ppm die de aandacht van de toezichthouders van de FDA en de Europese Unie zou hebben getrokken. De twee merken achter de twee hoogste waarden (Paras met 3,52 ppm en EGN met 2,91 ppm) hebben tegenover CR aangegeven dat zij hun producten vrijwillig zullen terugroepen. Het tweede product dat boven de 2 ppm zat, was Mimi’s Products kaneel, met een gemiddelde van 2,03 ppm. Uit de CR-gegevens blijkt dat slechts één van de drie monsters boven de 2 ppm zat (met waarden van 1,97 ppm, 2,16 ppm en 1,97 ppm).
Concentratiedrempels voor het terugroepen van regelgeving zijn echter één ding. Andere zaken – die waarschijnlijk veel relevanter zijn voor consumenten – zijn hoeveel kaneel mensen daadwerkelijk eten en wat de maximaal veilige hoeveelheid lood is. Dus wat is het?