IHet is tijd voor een digitale detox voor filmmaker Alex Lykos, terwijl hij dertig dagen lang op zijn telefoon en andere apparaten probeert te ontspannen voor deze documentaire die behoort tot het low-budget subgenre van films over persoonlijke uitdagingen; eerdere inzendingen zijn onder meer Super Size Me (een man eet veel fastfood) en America Unchained (een man probeert door Amerika te reizen zonder geld te geven aan multinationale bedrijven).
Lykos begint zijn offline odyssee met een leuke geschiedenis van de mobiele telefoon, te beginnen met een model uit 1973 dat meer dan een pak melk van vier liter weegt. (Deze nevenschikking wordt geïllustreerd door Lykos die bij het oor loopt en dat pak melk vasthoudt.) De film is het sterkst in deze lichtere delen, die vertrouwen op Lykos’ natuurlijk optimistische sfeer van natuurkundeleraren op de middelbare school. Deze handige pop-quiz-uitleggers staan boordevol statistieken over smartphonegebruik – er zijn tegenwoordig acht miljard smartphones, blijkbaar raken we ze 2600 keer per dag aan, en Lykos zelf besteedt gemiddeld zes uur per dag aan het gebruik van de zijne.
De film begeeft zich op een lastiger terrein als hij zich op complexe gebieden begeeft waar een beetje meer nauwgezetheid rond bronnen, attributie en citaten versus geciteerde statistieken zou helpen feiten van speculatie te scheiden. Er wordt ons verteld dat hoe meer schermtijd peuters ervaren, hoe slechter hun resultaten in de latere kindertijd zijn. Dit kan wel of niet het geval zijn, maar er staat niets over hoe de geciteerde onderzoeken zijn uitgevoerd; methodologie is hier belangrijk, vanwege het enorme potentieel voor sociale vooringenomenheid. Misschien vernietigt schermtijd de hersenen van kinderen? Of worden ouders die hun kinderen zes uur per dag achter een iPad willen of moeten houden misschien ook op andere gebieden geconfronteerd met uitdagingen, vergeleken met ouders die lezen en met hun kinderen omgaan? Kijken we naar een effect dat gebaseerd is op directe causaliteit of iets dat deel uitmaakt van bredere sociale omstandigheden?
Het zou geweldig zijn om dat te weten, maar dat krijg je niet als je deze film kijkt. Toch lijkt het een op gezond verstand gebaseerde bewering dat het terugdringen van smartphoneverslaving een goede zaak zou zijn. Met zulke brede termen geeft Lykos een vriendelijk en persoonlijk overzicht van de verschillende problemen die gepaard gaan met smartphonegebruik, van zelfwaardering tot aandachtsspanne. Maar hij is gewoon te discreet voor zijn eigen bestwil; hij zegt bijvoorbeeld dat het ontbreken van een telefoon zijn relatie met zijn vrouw onder druk zette, maar daar zien we niet veel van. Meer dan dit zou zijn film interessanter hebben gemaakt.