Zoals Boyd op een conferentie in juni uitlegde, is de belangrijkste vraag voor SCOPE: “Als we iemand op bijvoorbeeld vierjarige leeftijd uit Panama aan de zuidgrens ophalen, en hem dan op zesjarige leeftijd ophalen, gaan we dat dan ook doen? herken je ze? ”
Gezichtsherkenningstechnologie (FRT) wordt van oudsher niet toegepast op kinderen, vooral omdat trainingsdatasets van echte kindergezichten klein en ver tussen zijn, bestaande uit afbeeldingen van lage kwaliteit gedownload van internet of kleine voorbeelden met weinig diversiteit. Dergelijke beperkingen weerspiegelen aanzienlijke privacy- en toestemmingsgevoeligheden waar het minderjarigen betreft.
In de praktijk zou het nieuwe DHS-plan dat probleem effectief kunnen oplossen. Volgens het Transaction Access Clearinghouse (TRAC) van Syracuse University arriveerden in 2022 339.234 kinderen aan de grens tussen de VS en Mexico, het meest recente jaar waarvoor momenteel cijfers beschikbaar zijn. Van deze kinderen waren er 150.000 zonder begeleiding, het hoogste aantal ooit geregistreerd. Als de gezichtsafdrukken van zelfs maar 1% van deze kinderen zouden worden opgenomen in het craniofaciale structurele progressieprogramma van OBIM, zou de resulterende dataset kleiner zijn dan bijna alle bestaande datasets van echte kindergezichten die worden gebruikt voor verouderingsonderzoek.
Het is onduidelijk in hoeverre het plan al is uitgevoerd; Boyd praat MIT-technologierecensie dat het agentschap, voor zover hij weet, nog niet is begonnen met het verzamelen van gegevens binnen het programma, maar hij voegt eraan toe dat hij als “senior uitvoerend directeur” te maken zou krijgen met [his] personeel om te zien.” Hij kon alleen maar bevestigen dat zijn kantoor het ‘financierde’. Ondanks herhaalde verzoeken heeft Boyd geen aanvullende informatie verstrekt.
Boyd zegt dat het plan van OBIM om gezichtsfoto’s van kinderen onder de 14 jaar te verzamelen mogelijk is vanwege recente ‘regelgeving’ in ‘bepaalde DHS-componenten’ of subkantoren, die leeftijdsbeperkingen voor het verzamelen van biometrische gegevens hebben afgeschaft. De Amerikaanse Customs and Border Protection (CBP), de Amerikaanse Transportation Security Administration en de Amerikaanse Immigration and Customs Enforcement weigerden voorafgaand aan de publicatie commentaar te geven. De Amerikaanse Citizenship and Immigration Services (USCIS) reageerde niet op meerdere verzoeken om commentaar. VOIM verzonden MIT-technologierecensie terug naar het hoofdpersbureau van het DHS.
Het DHS heeft niet eerder commentaar gegeven op het programma, maar stuurde na de aankondiging een verklaring per e-mail: “Het Department of Homeland Security gebruikt verschillende vormen van technologie om zijn missie uit te voeren, waaronder enkele biometrische mogelijkheden. DHS zorgt ervoor dat alle technologieën, ongeacht het type, worden gebruikt onder de gevestigde autoriteit en binnen de wet. We zijn toegewijd aan het beschermen van de privacy, burgerrechten en burgerlijke vrijheden van alle individuen die mogelijk onderworpen zijn aan de technologie die we gebruiken om de natie veilig te houden.”
Boyd sprak in juni publiekelijk over het plan op het Federal Identity Forum and Exposition, een jaarlijkse identiteitsbeheerconferentie voor federale werknemers en aannemers. Maar nauwe DHS-waarnemers met wie we spraken – waaronder een voormalige functionaris, vertegenwoordigers van twee invloedrijke wetgevers die zich hebben uitgesproken over het gebruik van surveillancetechnologieën door de federale overheid en organisaties voor immigrantenrechten die nauwlettend toezicht houden op het beleid dat migranten aangaat – waren zich niet bewust van enig nieuw beleid dat de verzameling van biometrische gegevens over kinderen jonger dan 14 jaar.
Dat betekent niet dat iedereen verrast is. “Het is een spoor”, zegt een voormalig CBP-functionaris die verschillende migrantenverwerkingscentra aan de Amerikaans-Mexicaanse grens heeft bezocht en om anonimiteit heeft verzocht om vrijuit te kunnen spreken. Hij zegt dat “elk centrum” dat hij bezocht “biometrische identiteitsverzameling had, en dat ze daar allemaal doorheen gingen”, hoewel hij niet op de hoogte was van een specifiek beleid dat deze praktijk verplichtte. ‘Ik kan me niet herinneren dat ze de kinderen hebben gescheiden’, voegt hij eraan toe.