Tot nu toe is dit ‘elektroceutische middel’ slechts op een paar jonge Yorkshire-varkens getest, maar met veelbelovende resultaten. Volgens een nieuw artikel in Science Advances aten zes varkens die de pil kregen, gedurende twee weken 40% minder dan varkens die een placebo kregen. Dat is ongeveer wat het team verwachtte, maar “we waren zeer verrast toen het zo consistent presteerde”, zegt Shriya Srinivasan, een biomedisch ingenieur aan Harvard en een van de auteurs van het onderzoek. De varkens vielen niet af – ze groeiden nog steeds – maar de dieren die de trilcapsule kregen, kwamen niet zoveel aan als de controlegroep.
De capsule, de Vibrating Swallowable Bioelectronic Stimulator (VIBES) genoemd, bootste ook op andere manieren de effecten van een volle maag na. Nadat de pil begon te zoemen, steeg het insulineniveau van de varkens en daalde het niveau van het hongerhormoon ghreline, net zoals dat gebeurt als de maag uitzet na een grote maaltijd.
Carlos Campos, een neurowetenschapper aan de Universiteit van Washington die de signaaltransductie tussen de darmen en de hersenen bestudeert, zegt dat de technologie indrukwekkend is. “Er is veel techniek gestoken in het maken van deze vibrerende pil”, zegt hij. Zo werkt het: wanneer de capsule maagzuur raakt, lost het buitenste gelatineuze membraan op, waardoor een veerbelaste pogo-naald vrijkomt die het elektrische circuit voltooit. Die pin activeert een motor op batterijen die de trillingen op gang brengt, die ongeveer een half uur duren. De trillingen activeren rekreceptoren, die de hersenen een ‘illusoir verzadigingseffect’ geven, zegt Srinivasan. En als u zich vol voelt, eet u mogelijk minder.
Zelfs met nieuwe, effectievere medicijnen voor gewichtsverlies is er volgens Campos nog steeds behoefte aan nieuwe therapieën om de obesitas-epidemie aan te pakken. Wegovy- en Zepbound-injecties zijn duur, en uit onderzoeken blijkt dat mensen ze voor onbepaalde tijd moeten nemen om op gewicht te blijven. “Met mechanische stimulatie kun je beslissen wanneer je het wel en niet gebruikt. Je hebt veel betere controle over hoe de stimulus wordt afgeleverd”, zegt hij.
Maar er is een kanttekening, zegt Campos. Je kunt je hersenen niet eeuwig voor de gek houden. Als het besluit dat deze reksignalen geen betrouwbare indicator zijn van hoeveel voedsel er is geconsumeerd, “dan kunnen de hersenen andere signalen gaan gebruiken om te beslissen hoeveel ze moeten eten”, zegt hij. “We weten niet hoe lang die truc zal werken.”
De onderzoekers voorspellen dat mensen de VIBES-pil ongeveer 20 tot 30 minuten vóór elke maaltijd zouden innemen. Bij de varkens leek de capsule in ieder geval veilig, omdat hij trilde op een niveau dat volgens Srinivasan zachter was dan een elektrische tandenborstel. “We hebben geen misselijkheid, braken of een opgeblazen gevoel gezien, zoiets niet”, zegt ze. Maar het experiment bootste niet volledig de manier na waarop VIBES bij mensen zou kunnen worden gebruikt. Varkens zijn slecht in het slikken van pillen zonder te bijten of te kauwen, dus stopten de onderzoekers de pil via een voedingssonde in de maag van de dieren. De capsules werden aan een externe batterij bevestigd en geactiveerd voordat de varkens hun tweemaal daagse portie voerkorrels kregen.
Als dit ooit de mens zou bereiken, zouden mensen elke dag meerdere bio-elektrische capsules innemen. De dieren konden gemiddeld in vier dagen veilig één capsule leegmaken, maar “we weten niet wat het effect op mensen zal zijn”, zegt Srinivasan. De pillen zouden sneller door het lichaam kunnen gaan.
Srinivasan hoopt dat ze het over een jaar of twee kunnen testen. De VIBES-technologie maakt geen gebruik van dure materialen, dus het team verwacht dat het voor een dollar of minder per tablet in massaproductie kan worden genomen. “Het feit dat het een pil is, maakt het toegankelijk voor de wereldbevolking die zich deze andere, meer invasieve of dure opties, die meestal via implantaten of operaties worden verkregen, niet kan veroorloven”, voegt ze eraan toe. “Ik denk dat het extreem toegankelijk zou zijn voor de massa.”