Ongeveer 2,6 miljoen jaar geleden begonnen reusachtige primaten, die bijna 3 meter lang waren en 250 kilo wogen, door de vlakten van Zuid-China. Gigantopithecus zwarti (Meneer Blacki) torende ongeveer anderhalve meter boven de grootste apen van vandaag uit en wordt beschouwd als de grootste primaat die ooit op aarde rondzwierf. De soort stierf echter uit, net toen andere primaten – zoals de orang-oetan – floreerden.
[Related: These primate ancestors were totally chill with a colder climate.]
Nu gelooft een team van wetenschappers uit China, Australië en de Verenigde Staten dat deze reuzenaap tussen 295.000 en 215.000 jaar geleden is uitgestorven omdat hij zijn voedselvoorkeuren en gedrag niet kon aanpassen en kwetsbaar was voor extreme veranderingen in het klimaat op onze planeet. De bevindingen worden gedetailleerd beschreven in een onderzoek dat op 10 januari in het tijdschrift werd gepubliceerd Natuur.
“Het verhaal van Meneer Blackie is een raadsel in de paleontologie: hoe kon zo’n krachtig wezen verdwijnen in een tijd waarin andere primaten zich aanpasten en overleefden? De onverklaarde oorzaak van zijn verdwijning is de heilige graal van de discipline geworden”, zegt Yingqi Zhang, co-auteur en paleontoloog aan het Instituut voor Vertebrate Paleontologie en Paleoantropologie van de Chinese Academie van Wetenschappen (IVPP).
Seizoensgebonden verschuivingen
Ongeveer 700.000 tot 600.000 jaar geleden bestond er een rijke bosomgeving Meneer Blackie levens begonnen te veranderen. Een nieuwe studie suggereert dat de vier seizoenen op aarde sterker zijn geworden Die van meneer Blackie Er was een grotere variabiliteit in temperatuur en neerslag in het leefgebied, de structuur van deze bosgemeenschappen begon te veranderen.
in antwoord, Meneer BlackieNaaste familieleden van orang-oetans hebben in de loop van de tijd hun leefgebiedvoorkeuren, gedrag en grootte aangepast. Echter, Meneer Blackie hij was niet zo behendig. Gebaseerd op hun tandanatomie waren deze reuzenapen dat wel herbivoren die zich hebben aangepast om vezelrijk voedsel zoals fruit te eten. Toen de voedselbronnen van hun voorkeur echter niet beschikbaar waren, geloofde het team erin Meneer Blackie het was afhankelijk van een minder voedzame reservevoedselbron, waardoor de verscheidenheid van zijn dieet afnam. Ze hadden waarschijnlijk last van een kleiner geografisch foerageerbereik, werden minder mobiel en kregen te maken met chronische stress en afnemende aantallen.
“Meneer Blackie was de ultieme specialist, vergeleken met meer wendbare adapters zoals de orang-oetan, en dat leidde uiteindelijk tot zijn ondergang, ‘zei Zhang.
Perfect voor een date
Meneer Blackie liet ongeveer 2.000 gefossiliseerde tanden en vier kaken achter die paleontologen hielpen het verhaal van te achterhalen Die van meneer Blackie tijd op aarde, maar een preciezere datering van deze overblijfselen was nodig om het uitstervingsverhaal vast te stellen. Om definitief bewijs van hun uitsterven te vinden, ondernam het team een groot project waarbij 22 grotten in een grote regio van de provincie Guangxi in het zuiden van China werden onderzocht.
[Related: Nice chimps finish last—so why aren’t all of them mean?]
Door het exacte tijdstip te bepalen waarop een soort uit het fossielenbestand verdwijnt, kunnen paleontologen bepalen welk tijdsbestek ze kunnen reconstrueren op basis van ander bewijsmateriaal.
“Zonder vaste dateringen zoek je alleen maar naar aanwijzingen op de verkeerde plaatsen”, zeiden co-auteur Kira Westaway en een geochronoloog aan de Macquarie University in Australië in een verklaring.
In het onderzoek gebruikte het team zes dateringstechnieken voor sedimentmonsters uit grotten en tandfossielen. De technieken leverden 157 radiometrische leeftijden op die werden gecombineerd met acht bronnen van ecologisch en gedragsmatig bewijs. Ze namen dit gecombineerde cijfer en pasten het toe op de elf grotten met bewijsmateriaal G zwarten daarin ook 11 grotten van een vergelijkbare leeftijd zonder overblijfselen Meneer Blackie.
De belangrijkste techniek die het team hielp het datumbereik te beperken, was luminescerende datering. Het meet het lichtgevoelige signaal dat wordt aangetroffen in de sedimenten van de graven die ze hebben gemaakt Meneer Blackie fossielen. Uraniumreeksen en elektronenspinresonantie waren ook van cruciaal belang bij de datering Meneer Blackie de tanden zelf.
“Door de fossiele overblijfselen rechtstreeks te dateren, hebben we bevestigd dat hun leeftijd overeenkwam met de volgorde van luminescentie in de sedimenten waarin ze werden gevonden, wat ons een uitgebreide en betrouwbare chronologie voor het uitsterven opleverde. Meneer Blackie“aldus Renaud Joannes-Boyau, co-auteur en geochronoloog van de Southern Cross University in Australië.
De wereld opbouwen van tanden en stuifmeel
De onderzoekers gebruikten ook gedetailleerde stuifmeelanalyses om te reconstrueren hoe de plantenwereld er honderdduizenden jaren geleden uitzag, stabiele isotopenanalyse van tanden en gedetailleerde analyse van grotsedimenten om de omgevingsomstandigheden te reproduceren die tot die tijd leidden. G zwarten uitgestorven. Door de textuur van de tanden van de aap te analyseren op sporenelementen en de tandmicrobe kon het team modelleren wat Die van meneer Blackie gedrag zag er waarschijnlijk uit zoals toen ze bloeiden, vergeleken met hun dood.
[Related: An ‘ancestral bottleneck’ took out nearly 99 percent of the human population 800,000 years ago.]
“Tanden bieden een verbluffend inzicht in het gedrag van een soort, wat wijst op stress, diversiteit aan voedselbronnen en repetitief gedrag”, zegt Joannes-Boyau.
Fossiele dadels gecombineerd met stuifmeel- en tandanalyse brachten dit aan het licht Meneer zwart het stierf tussen 295.000 en 215.000 jaar geleden uit, eerder dan wetenschappers hadden gedacht. Het team is van mening dat het bestuderen van hun gebrek aan aanpassing gevolgen heeft voor het huidige veranderende klimaat en de behoefte aan aanpassing.
“Nu we geconfronteerd worden met een zesde massale uitsterving, is het dringend nodig om te begrijpen waarom soorten uitsterven”, aldus Westaway. “Het onderzoeken van de redenen voor onopgeloste uitstervingen in het verleden geeft ons een goed startpunt voor het begrijpen van de veerkracht van primaten en het lot van andere grote dieren, uit het verleden en de toekomst.”