Voor mensen bepalen de regio’s waarin we leven alles, van onze voedselvoorkeuren tot de manier waarop we communiceren. Hetzelfde kan gezegd worden voor veel niet-menselijke dieren, waaronder walvissen, vleermuizen, elanden en zelfs naakte molshopen. Sommige vogels houden van gele amazones (Amazona auropalliata) dat pijlen over bomen van Mexico naar Midden-Amerika ook regionale dialecten hebben. De bevindingen worden gedetailleerd beschreven in een studie die op 21 augustus in het tijdschrift werd gepubliceerd Proceeding van de Royal Society B en laat zien dat deze dialecten kunnen veranderen als gevolg van klimaatverandering en verlies van leefgebied.
[Related: What happened when scientists taught parrots to video chat?]
Deze grote vogels, ook wel de Amazone-geelhalspapegaai genoemd, zijn ongeveer 30 tot 45 centimeter lang en variëren sterk van Zuid-Mexico tot Noord-Costa Rica. Zoals veel papegaaien hebben geelkopamazones een lange levensduur en kunnen ze 20 tot 30 jaar in het wild leven, of 60 tot 90 jaar in gevangenschap. Ze staan onder vogelliefhebbers bekend vanwege de langdurige paarbanden die ze met elkaar vormen. Geelhalsamazones hebben de neiging om ‘s nachts in grote groepen te verblijven, maar foerageren vervolgens in kleinere groepen naar fruit, noten en zaden die ze overdag eten.
Wat hun zang betreft, het is bekend dat ze verschillende oproepen gebruiken die ze van elkaar lijken te leren. De meeste van deze oproepen zijn contactoproepen die vogels gebruiken om contact te houden met andere groepsleden en locaties en andere belangrijke informatie te delen. Deze contactoproepen zijn de vocalisaties die de meest duidelijke geografische verschillen laten zien.
Het geluid opgenomen door de onderzoekers van de oorspronkelijke roep van de geelhalsamazonepapegaai in de noordelijke regio. Er zijn een paar “noten” achter elkaar te horen. KREDIET: Audio – Christine Dahlin, Universiteit van Pittsburgh in Johnstown. Afbeelding – Charles J. Sharp, CC BY-SA 4.0.
Geluid opgenomen door onderzoekers van de oorspronkelijke roep van de geelpootamazonepapegaai in de zuidelijke regio. In deze oproep stijgt een drietal “noten” achtereenvolgens. KREDIET: Christine Dahlin, Universiteit van Pittsburgh in Johnstown. Afbeelding – Roshan Tailor, Texas A&M Universiteit.
In het onderzoek keek het team terug op de eerste onderzoeken naar vogeloproepen die in 1994 in Costa Rica werden uitgevoerd. Ze merkten op dat er drie akoestisch verschillende soorten contact zijn: noordelijk, zuidelijk en Nicaraguaans. Elk van deze oproepen werd in een specifiek gebied gebruikt. Verschillende oproepen verschillen in het aantal tonen en de melodische progressie.
Het team onderzocht deze gebieden in 2005 opnieuw en ontdekte dat zowel de akoestische structuur als de dialectgrenzen in alle drie de gesprekken ongeveer hetzelfde waren als elf jaar geleden.
Hun derde onderzoek uit 2016 gaf echter een ander beeld. Er hebben zich de afgelopen elf jaar aanzienlijke culturele veranderingen voorgedaan. De grens tussen het noordelijke en het zuidelijke dialect leek te verschuiven, waarbij nieuwe oproepvarianten verschenen in een gebied dat voorheen alleen het zuidelijke dialect gebruikte. Ze merkten ook dat er meer tweetalige vogels zijn die beide dialecten gebruiken.
[Related: New Zealand’s quest to save its rotund, flightless parrots.]
Deze periode van 2005 tot 2016 was er een van grote veranderingen en ontwrichting voor de soort. Ontbossing en klimaatverandering hebben bijgedragen aan de scherpe daling van de gele Amazonepopulatie. Ze staan als ernstig bedreigd op de Rode Lijst van de IUCN. Hun felgroene verenkleed, lange levensduur en vocalisatie maken ze ook tot een veelbejaagde papegaai.
Volgens de studie kunnen deze waargenomen culturele veranderingen adaptieve reacties vertegenwoordigen op veranderende groepsgroottes en sociale bindingspatronen als gevolg van habitatverlies en andere gevolgen.
Aanvullend onderzoek is nodig om de culturele veranderingen die het team heeft waargenomen in aangeleerde vocalisaties rechtstreeks te koppelen aan deze demografische verstoringen die de soort ervaart. De dataset laat zien hoe belangrijk langetermijnstudies en observaties zijn om te begrijpen hoe cultuur evolueert en welke krachten deze verandering aandrijven. Het benadrukt ook hoe het vocale leervermogen van papegaaien in het wild behoorlijk adaptief kan zijn.