Een juryfotowedstrijd heeft een van de afbeeldingen gediskwalificeerd die oorspronkelijk waren gekozen als de top drie in de nieuwe kunstcategorie voor kunstmatige intelligentie. Reden voor diskwalificatie? De foto is feitelijk genomen door een man en Nee gegenereerd door een AI-model.
De 1839 Awards werden vorig jaar gelanceerd als een manier om “fotografie als kunstvorm te vieren”, met een panel van ervaren juryleden die met foto’s werken bij onder meer The New York Times, Christie’s en Getty Images. De concurrentieregels probeerden AI-beelden in hun eigen categorie te verdelen als een manier om het werk van steeds indrukwekkender beeldgeneratoren te scheiden van “degenen die de camera als hun artistieke medium gebruiken”, zoals de 1839 Awards-site het stelt.
Voor niet-AI-categorieën vermelden de regels van de 1839 Awards dat ze “zich het recht voorbehouden om bewijs te vragen dat de afbeelding niet door AI is gegenereerd, evenals een bewijs van eigendom van de originele bestanden.” Blijkbaar vereisten de prijzen echter geen goed bewijs dat de inzendingen in de categorie AI vielen waren gegenereerd door AI.
Dat is de reden waarom fotograaf Miles Astray zijn foto ‘FLAMINGONE’ kon inzenden in die door AI gegenereerde categorie, waar deze op de shortlist kwam en vervolgens als derde werd verkozen boven een groot aantal andere inzendingen die Nee gemaakt door een man die een camera vasthoudt. De foto won ook de People’s Choice Award voor de categorie Kunstmatige Intelligentie nadat Astray herhaaldelijk publiekelijk bij zijn volgers op sociale media had gelobbyd om erop te stemmen.
Een verklaring afleggen
Op zijn website vertelt Astray het verhaal van een fotoshoot om 05.00 uur op Aruba, waar hij een foto maakte van een flamingo die zijn kop leek te hebben verloren. Astray zei dat hij de foto in de categorie kunstmatige intelligentie had geplaatst ‘om te bewijzen dat de menselijke inhoud zijn relevantie niet heeft verloren, dat Moeder Natuur en haar menselijke tolken de machine nog steeds kunnen verslaan, en dat creativiteit en emotie meer zijn dan alleen een reeks cijfers. “
Dat is geen geheel ongegronde zorg. Vorig jaar haalde de Duitse kunstenaar Boris Eldagsen de krantenkoppen nadat zijn AI-gegenereerde afbeelding “The Electrician” de eerste prijs won in de categorie Creative bij de Sony World Photography Awards van de World Photography Organization. Eldagsen sloeg de prijs uiteindelijk af en schreef dat hij zich “als een brutale aap had aangemeld om erachter te komen of de wedstrijden voorbereid waren op AI-beelden. Dat was niet het geval.”
In een verklaring aan de media nadat Astray zijn bedrog had onthuld, merkten de organisatoren van de Awards van 1839 op dat de inzending van Astray werd gediskwalificeerd omdat deze “niet voldeed aan de vereisten voor de categorie van afbeeldingen gegenereerd door kunstmatige intelligentie. We begrijpen dat dit de bedoeling was, maar Ik wil niet voorkomen dat andere artiesten winnen in de AI-categorie.
Astray van zijn kant zegt dat zijn diskwalificatie voor de onderscheiding van 1839 “een volledig gerechtvaardigde en correcte beslissing was die ik had verwacht en die ik volledig steunde”. Maar hij schrijft ook dat het aanvankelijke succes van de prijsuitreiking “niet alleen een overwinning voor mij was, maar voor veel creatievelingen.”
Ik ben er echter niet zeker van dat ik deze interpretatie aanvaard. Kunst is niet zoals schaken, waarbij de brute kracht van machinaal leren zelfs de beste menselijke spelers relatief hulpeloos heeft gemaakt. In plaats daarvan, zoals de conceptuele kunstenaar Danielle Baskin tegen Ars zei toen ze de DALL-E-beeldgenerator besprak, “is alle moderne kunstmatige kunst samengekomen op een manier die op een vergelijkbare stijl lijkt. [so] mijn optimistische speculatie is dat mensen nu veel meer menselijke artiesten inhuren.” De hele situatie doet denken aan de George Carlin-achtige, zogenaamd door AI gegenereerde komediespecial die eerder dit jaar werd uitgebracht en waarvan de makers later toegaf dat deze volledig door een mens was geschreven. Ik heb af en toe gemerkt hoe onze kijk op kunstwerken meteen gekleurd wordt zodra het label ‘gegenereerd door kunstmatige intelligentie’ wordt aangebracht. voor de automaat‘), of hem misschien strenger beoordelen vanwege zijn kunstmatige creatie (‘Dat is duidelijk niet het geval de menselijke aanraking“).
In ieder geval zijn de reacties op de kunstwerken van kunstmatige intelligentie ‘een weerspiegeling van alle angst en belofte die inherent zijn aan computers die terreinen blijven binnendringen waarvan we onlangs dachten dat ze uitsluitend ‘menselijk’ waren, evenals de economische en filosofische impact van die trend”, terwijl ik schreef over de nep-AI Carlin. En die op de mens gerichte vooroordelen zorgen ervoor dat we niet anders kunnen dan een ander oog gebruiken bij het beoordelen van kunstwerken die als AI-creaties worden gepresenteerd.
Het inzenden van een menselijke foto in een door AI gegenereerde fotowedstrijd zegt meer over hoe we die vooroordelen kunnen uitbuiten dan over de inherente superioriteit van mens of machine in een veld dat zo subjectief is als de kunst. Dit is niet John Henry die de stoommachine trotseert, het is Homer Simpson die een ontwerpwedstrijd voor een kerncentrale wint die niet voor hem bedoeld was.