De VS en Israël zijn in het verleden met elkaar in botsing gekomen over Gaza: NPR

De betrekkingen tussen de VS en Israël zijn nu gespannen in Gaza – en het is niet de eerste keer dat de militaire operaties van Israël daar kritiek krijgen van het Witte Huis.

Het was 1956. Israël, Groot-Brittannië en Frankrijk waren zojuist Egyptisch grondgebied binnengevallen om het Suezkanaal te veroveren, dat Egypte besloot te nationaliseren.

De Amerikaanse president Dwight Eisenhower maakte een einde aan het korte conflict. Maar in de maanden die volgden verzette Israël zich tegen een VN-resolutie waarin het land werd opgeroepen zijn troepen terug te trekken uit de door Egypte gecontroleerde Gazastrook.

Eisenhower zei in een toespraak die op de nationale televisie werd uitgezonden: “Herhaalde, maar tot nu toe onsuccesvolle, pogingen zijn ondernomen om Israël vrijwillig terug te trekken.” “Het was een kwestie van diepe teleurstelling voor ons dat de regering van Israël, ondanks het optreden van de VN, zich nog steeds niet bereid voelde zich terug te trekken.

Israël begreep de boodschap en trok zich kort daarna terug uit Gaza.

Dus hier zijn we weer, 68 jaar later, met een paar nieuwe wendingen.

President Biden steunt Israël in zijn oorlog met Hamas. Maar hij waarschuwt de Israëli’s voor een militaire aanval op de stad Rafah in het zuiden van Gaza, in een tijd waarin meer dan een miljoen Palestijnse burgers daar schuilen.

Topfunctionarissen van de VS en Israël hielden maandag een virtuele bijeenkomst, maar slaagden er niet in een doorbraak te bewerkstelligen.

“Ze waren het erover eens dat zij het doel delen om Hamas in Rafah verslagen te zien worden. De Amerikaanse kant heeft zijn zorgen geuit over verschillende acties in Rafah. De Israëlische kant heeft ermee ingestemd rekening te houden met deze zorgen en vervolggesprekken te voeren”, aldus de VS en Israël. zei in een gezamenlijke verklaring.

Dus hoe spannend is de relatie nu?

“Ik zie een zeer, zeer reëel risico voor de staat Israël en zijn langetermijnbelangen”, zegt Jeremy Ben-Ami, hoofd van J Street, een groep uit Washington die zichzelf omschrijft als pro-Israël, pro-vrede en pro-democratie

Hij gaf de Israëlische leider Benjamin Netanyahu en zijn extreemrechtse coalitieregering de schuld.

‘Ze zorgen ervoor dat het land de internationale legitimiteit en Amerikaanse steun verliest’, zei Ben-Ami.

Tijdens zijn vele jaren aan de macht heeft Netanyahu zich aangesloten bij de Republikeinen in de Verenigde Staten. Hij heeft ook zeer openbare gevechten gevoerd met de afgelopen drie Democratische presidenten: Bill Clinton, over vredesbesprekingen met de Palestijnen; Barack Obama, over de nucleaire deal met Iran; En nu Biden, over de Gaza-oorlog.

Een van de grootste voorstanders van Israël, Chuck Schumer, leider van de meerderheid in de Senaat, een democraat uit New York, heeft onlangs de provocerende stap gezet door op te roepen tot de vervanging van Netanyahu.

“Ik geloof dat premier Netanyahu de weg kwijt is door zijn politieke overleving boven de belangen van Israël te laten gaan”, zei Schumer.

De betrekkingen tussen de VS en Israël zijn hersteld van eerdere meningsverschillen. Robert Satloff, hoofd van het Washington Institute for Near East Policy, gelooft dat dit opnieuw zal gebeuren.

“Ik hoop dat er, afgezien van de huidige moeilijkheden, in de loop van de tijd een hernieuwd engagement zal ontstaan ​​om deze relatie opnieuw te versterken”, zei hij.

Er zijn echter enkele dingen veranderd.

Oudere Amerikanen zagen vaak een strijdend Israël vechten voor zijn voortbestaan.

Een jongere generatie ziet de agressieve militaire operaties van Israël in Gaza, duizenden Palestijnse burgerdoden en de voortdurende bezetting van Palestijnse gebieden.

“Mijn ouders en hun grootouders hebben de Holocaust meegemaakt. De familie van mijn vader vocht voor de onafhankelijkheid van Israël”, zei Ben-Ami. “Het is een heel andere levenservaring dan die van een jong persoon geboren in de 21e eeuw. Het is helemaal niet verrassend dat universiteitscampussen totaal andere gesprekken voeren dan wat er in seniorencentra gebeurt.”

In elke generatie zijn er geleide gesprekken geweest tussen de Verenigde Staten en Israël.

Toen president George HW Bush in 1990 vredesbesprekingen in het Midden-Oosten probeerde te openen, had hij het gevoel dat Israël traag was.

Dus gaf zijn minister van Buitenlandse Zaken, James Baker, een botte boodschap als getuigenis voor de commissie Buitenlandse Zaken van het Huis van Afgevaardigden: “Het zal een hele goede trouw en positieve inspanning vergen van de kant van onze goede vrienden in Israël. Iedereen daar zou dat moeten weten. het telefoonnummer is 1 -202-456-1414. Als u vrede serieus neemt, bel ons dan.’

Dat was en is het telefoonnummer van het Witte Huis.

Het huidige moment omvat deze paradox. Biden biedt 14 miljard dollar aan militaire hulp aan Israël – nu al de grootste Amerikaanse ontvanger van dergelijke hulp. Toch bekritiseert de president de militaire operaties van Israël en vertelt hij het land wat het niet moet doen in Gaza.

In het verleden hebben Israëlische leiders vaak militair advies ingewonnen van Amerikaanse presidenten, zegt Robert Satloff.

‘Het historische precedent is dat de president zeker de macht heeft om zijn wil op te leggen als hij zo ver wil gaan’, zei Satloff.

Het is niet duidelijk wat er deze keer zal gebeuren. Netanyahu heeft gezegd dat hij zich zal verzetten tegen druk van waar dan ook, inclusief het Witte Huis.

“Ik denk dat we deze complexe relatie in realtime voor onze ogen zien ontvouwen”, zei Satloff.

Greg Maire is een nationale veiligheidscorrespondent van de NPR, gevestigd in Jeruzalem van 2000-2007. Volg hem @gregmyre1.