Op elk moment staan er tussen de vijf en acht telefoons op mijn bureau. En met ‘mijn bureau’ bedoel ik elke combinatie van bureaus en werkbladen in mijn huis. Dus toen ik vorige week zag dat de Humane AI Pin-recensies begonnen te dalen, deed ik wat elk logisch persoon zou doen: ik pakte de dichtstbijzijnde telefoon en probeerde er mijn AI-wearable van te maken.
Humane wil je graag laten geloven dat zijn AI Pin de consumententechnologie op zijn hoogtepunt vertegenwoordigt. De recensies en de essentie van de pin zeggen anders: hij gebruikt een Snapdragon-processor van vier jaar geleden en lijkt een aangepaste versie van Android 12 te draaien.
“Het is een Android-telefoon uit het middensegment!” Verklaarde ik tijdens de volgende teamvergadering, terwijl ik met een Android-telefoon uit het middensegment zwaaide voor het effect. “Je kunt Gemini gewoon downloaden en dit op je t-shirt plakken!” Eenvoudig. Triviaal. Geef me tien minuten en ik heb een krachtiger AI-apparaat, zei ik.
Hardware is zwaar, jullie allemaal.
Idealiter wilde ik een naar buiten gerichte camera en een fatsoenlijke stemassistent die ik handsfree kon gebruiken. Een iPhone in de zak van een overhemd was een intrigerende oplossing, maar het was een non-starter omdat a) geen van mijn shirts zakken heeft en b) Siri gewoon niet zo slim is. Mijn eerste prototype was dus een Motorola Razr Plus die aan de halslijn van mijn shirt was bevestigd. Het is geen verrassing dat dit mislukte, maar om redenen die ik niet had verwacht.
Ten eerste kun je Gemini niet downloaden vanuit de Play Store op een klaptelefoon. Dat was nieuws voor mij. Maar zelfs toen ik het sideloadde en instelde als de standaardassistent, kwam ik nog een hindernis tegen: het is erg moeilijk om de stemassistent op de cover van de klaptelefoon te gebruiken. De Razr wil dat je de telefoon ontgrendelt voordat je iets anders kunt doen dan zijn aandacht trekken met ‘Hey Google’.
Door Gemini in Chrome op het startscherm te starten, kwam ik dichter bij wat ik zocht. Maar proberen op knoppen op het scherm te tikken om de Assistent te activeren werkte niet zo goed, en Google Lens werkte ook niet vanuit mijn ooghoeken. Bovendien interpreteerde Gemini het ‘recyclen’ op de tube tandpasta verkeerd als ‘bacicle’, waarvan hij mij verzekerde dat het een oud woord voor bril was. Het is niet!
Prototype twee was dezelfde Razr-fliptelefoon met ChatGPT in chatmodus op het startscherm. Dit betekende dat de app altijd actief was en altijd luisterde, dus het was niet praktisch. Maar ik probeerde het toch, en het was een vreemde ervaring om tegen een AI-chatbot te praten die ik niet kon zien.
Ik wil een AI die dingen voor mij kan doen, en niet alleen maar nadenkt over de ingrediënten om te bakken
ChatGPT is een goede gesprekspartner, maar we hadden al snel geen gespreksstof meer nadat ik had uitgeput wat nodig was voor een chatbot: dinerrecepten en tips voor de verzorging van planten. Ik wil een AI die dingen voor mij kan doen, en niet alleen maar nadenkt over de ingrediënten om te bakken.
Ik liet het opvouwbare concept achterwege en pakte in plaats daarvan de Pixel 8 en Pixel Watch 2. Ik stelde Gemini in als de standaardassistent op de telefoon en dacht dat dit op de een of andere manier van toepassing zou zijn op het horloge. Fout. Ik had echter nog een kaart om uit te spelen: een goede oude draadloze hoofdtelefoon. Een leven op het snijvlak van technologie, schat.
Maar weet je wat? Het werkte wel. Ik moest Gemini open en actief laten op mijn telefoon omdat Google Gemini Assistant op hoofdtelefoons niet volledig ondersteunt. Maar ik nam een foto van het recept voor het blauwe schort dat ik aan het maken was voor het avondeten, zei tegen Gemini dat hij het moest onthouden en liet de telefoon op het aanrecht liggen. Terwijl ik door de keuken liep, stelde ik Gemini-vragen die ik normaal gesproken naar een recept moest kijken om te beantwoorden, zoals: “Hoe lang rooster ik de groenten?” Het leverde mij elke keer de juiste antwoorden op.
Wat nog indrukwekkender was, was dat ik hem oppervlakkige vragen kon stellen. Het hielp me om ingrediënten uit de voorraadkast te gebruiken om een kruidenmix te maken die ik niet bij de hand had. Ik vroeg waarom het recept de saus in twee delen kon verdelen, en hij gaf me een geloofwaardig antwoord. En het deed iets wat de Humane-pin nog niet kan: een timer instellen.
Het was niet perfect. Eerst moest ik de Google Home-puck loskoppelen die op het aanrecht stond, omdat deze steeds probeerde aan te sluiten. De Gemini vertelde me ook dat hij geen album op Spotify kon afspelen, iets wat de Google Home-luidspreker al tientallen jaren doet. Daar kwam het horloge in ieder geval goed van pas.
Wat begon als een dwaze stunt heeft mij van twee dingen overtuigd: ik denk echt dat we AI in de toekomst voor meer dingen zullen gebruiken, en bovendien bestaat de toekomst van AI-apparaten alleen uit telefoons. Het zijn de telefoons!
Ik ben dol op gadgets, maar jongens, ik heb het tijdperk meegemaakt waarin camerabedrijven ons ervan probeerden te overtuigen dat we allemaal een compactcamera en onze telefoons overal mee naartoe moesten nemen. De telefoons hebben gewonnen. Telefoons worden al geleverd met krachtige processors, behoorlijke warmteafvoer en geavanceerde draadloze connectiviteit. Een AI-gadget dat onafhankelijk van je telefoon werkt, moet het allemaal uitzoeken.
En weet je wat er een stuk minder stom uitziet dan een lasernaald op je borst? Koptelefoon. Mensen dragen ze nu graag overdag. En de doofy-factor doet er zeker toe als het om wearables gaat. Ik kan me moeilijk voorstellen hoe een op zichzelf staand gadget de eenvoudige telefoon plus een koptelefoon of iets als Meta Ray Bans kan verslaan. Misschien is er een plek voor speciale AI-hardware in ons leven en onze portemonnee – de gadgetliefhebber in mij is er helemaal voor. Maar ik denk dat het waarschijnlijker is dat we alle ingrediënten hebben die we nodig hebben om goede AI-hardware te bouwen.