De Russische invasie van Oekraïne schaadt de klimaatwetenschap: NPR

Een gebrek aan informatie over de omstandigheden in het Russische Noordpoolgebied belemmert nu al de klimaatwetenschap en zal steeds meer hiaten creëren in ons begrip van hoe klimaatverandering de snelst opwarmende regio van de planeet beïnvloedt, waarschuwen wetenschappers.

Het noordpoolgebied warmt vier keer sneller op dan de rest van de aarde. En Rusland heeft meer Arctisch land dan enig ander land. Maar sinds Rusland Oekraïne is binnengevallen, is het voor Russische klimaatwetenschappers steeds moeilijker geworden om samen te werken of informatie te delen over de omstandigheden in de uitgestrekte bevroren regio van het land.

Deze omvatten basismetingen van temperatuur en sneeuwval in het Russische Noordpoolgebied, maar ook meer geavanceerde details over de uitstoot van broeikasgassen en wat er gebeurt met planten en dieren in de regio.

Het uitsluiten van dergelijke gegevens uit klimaatmodellen maakt ze minder nauwkeurig en het probleem zal in de loop van de tijd verergeren, waarschuwt een nieuwe studie. “Door de Russische locaties te verwaarlozen, verkleinen we de mogelijkheid om de negatieve gevolgen van de klimaatverandering te verminderen”, zegt Efren López-Blanco van de Universiteit van Aarhus in Denemarken, een van de auteurs van het artikel dat in het tijdschrift is gepubliceerd. Klimaatverandering in de natuur.

Om klimaatmodellen te bouwen die nauwkeurig kunnen voorspellen wat er in de toekomst met het Noordpoolgebied zal gebeuren, hebben wetenschappers metingen in het Noordpoolgebied nodig. Als de beschikbare gegevens zich concentreren op een paar plaatsen zoals Alaska, Canada en Scandinavië en de uitgestrekte Arctische uitgestrektheid van Rusland uitsluiten, zullen de modellen steeds onnauwkeuriger worden, zo blijkt uit de studie.

“Het is een enorme landmassa”, zegt Ken Tepp, een ecoloog aan de University of Alaska Fairbanks. “Je kunt het niet negeren.”

De toegang tot bevers is gesloten voor westerse wetenschappers

Tepp ziet in zijn onderzoek nu al de negatieve effecten van oorlog. Hij bestudeert bevers, die over de toendra zwerven en vaak impopulaire buren zijn.

“Het lijkt op een indringer”, zegt hij. ‘Dat is niet positief, weet je. Vooral als vissen een grote aanwinst voor je zijn, zou je heel wantrouwig zijn tegenover iemand die langskomt en de visdragende stroom afdamt.’

Wetenschappers als Tepp bestuderen waar bevers verschijnen en proberen te begrijpen hoe snel en op welke schaal de populatie naar het noorden zal trekken. Dergelijk onderzoek kan lokale gemeenschappen helpen de dieren te beheren: bevers zijn er bijvoorbeeld berucht om dat ze in beken veranderen, wat de waterkwaliteit voor mensen in de buurt kan beïnvloeden.

Het onderzoek is ook belangrijk omdat wanneer bevers dammen bouwen, ze de bevroren grond kunnen verstoren, waardoor opgesloten broeikasgassen vrij kunnen komen als deze ontdooit.

Een paar jaar geleden hielp Tepp bij het opzetten van het Arctic Beaver Observation Network, zodat wetenschappers rond het Noordpoolgebied konden samenwerken en gegevens konden delen. Maar met de invasie van Oekraïne werden dromen over Russische samenwerking in het project opgeschort, zei hij. “Eind februari hebben we een bijeenkomst, en het zijn voornamelijk Alaska, Canada en Scandinavië. Niemand komt uit Rusland”, zei hij.

Bovendien hebben westerse wetenschappers geen toegang meer tot veldlocaties in Rusland, zegt hij. In plaats daarvan moeten ze vertrouwen op wat ze vanuit de ruimte kunnen zien, op satellietbeelden van de Beaver Dam. “Je kunt veel vanuit de ruimte doen, maar je moet wel een paar laarzen op de grond hebben om te bevestigen wat je ziet”, legt Tepp uit.

Voor sommigen is het een herinnering aan de wetenschap uit de Koude Oorlog

Voor Russische klimaatwetenschappers die hun carrière in de Sovjet-Unie zijn begonnen, kan de huidige situatie maar al te bekend aanvoelen.

“In het verleden waren – net als in het verleden van de Sovjet-Unie – de gegevens voor dit deel van de wereld beperkt”, zegt Vladimir Romanovsky, een permafrost-expert aan de Universiteit van Alaska Fairbanks die in Moskou een opleiding volgde. Halverwege de jaren zeventig hadden jonge wetenschappers vrijwel geen contact met westerse collega’s, herinnert hij zich.

Maar toen de zaken in de jaren negentig opengingen, zegt hij, explodeerde zijn vakgebied. “Destijds waren er veel gegevens beschikbaar uit de Russische permafrostregio”, herinnert hij zich. Internationale wetenschappers zijn begonnen samen te werken met Russische wetenschappers om te onderzoeken hoe de permafrost verandert.

En de onderzoeksresultaten waren explosief. Permafrost is permanent bevroren grond die overal in het noordpoolgebied te vinden is. Terwijl het smelt, veroorzaakt het enorme problemen voor de infrastructuur die er bovenop is gebouwd, waardoor wegen worden geblokkeerd, funderingen van gebouwen barsten en pijpleidingen kapot gaan.

Er kunnen ook grote hoeveelheden planeetverwarmende gassen vrijkomen die gevangen zitten in de bevroren aarde. Wetenschappers waarschuwen nu dat vrijwel alle permafrost aan het oppervlak tegen het einde van de eeuw uit het Noordpoolgebied kan zijn verdwenen.

Maar nu drogen de gegevens die cruciaal zijn voor de permafrostwetenschap op, zegt Romanovsky.

In het verleden hebben hij en andere westerse wetenschappers temperatuur- en bodemmetingen verkregen van Russische onderzoeksfaciliteiten. “Dit jaar is er mogelijk geen informatie”, zei hij. ‘Als dit zich in de toekomst voortzet, kan dit uiteindelijk enig effect hebben op ons begrip [of permafrost changes.]”

Romanovsky maakt zich ook zorgen over jonge Russische wetenschappers die cruciaal zijn voor de toekomst van het klimaatonderzoek in de regio. “Het is heel ontmoedigend”, zei hij. “Uiteindelijk geloof ik dat we weer openlijk zullen kunnen communiceren.”