De Australische brief is de wekelijkse nieuwsbrief van ons Australische bureau. Toepassen om deze per e-mail te ontvangen.
Wanneer er regen wordt voorspeld voor het woestijnstadje Mparntwe, ook wel bekend als Alice Springs, komt meestal dezelfde vraag naar voren: “Denk je dat Todd zal stromen?”
Deze week was het antwoord ja. Volgens het Bureau of Meteorology is de normaal droge Todd-rivier opgezwollen met water van een week regen, dat 184 mm (ongeveer 7,2 inch) uit de lucht viel na maanden van aanhoudende hitte. De regen pakte stapels puin op, spoelde wegen weg en veranderde het normaal pastelrode en gele landschap van het centrale Australische gebied in een rijk bruin en groen tapijt.
Lokale functionarissen gaven waarschuwingen voor ernstige overstromingen, maar in een regio die doorgaans wordt gekenmerkt door droge hitte waren de mensen opgewonden – vooral toen het water begon te stijgen. Mensen stroomden naar de oevers van de Todds en genoten van het prachtige zicht op de bewegende rivier.
Het is iets dat mensen in dit deel van de wereld maar een paar keer per jaar te zien krijgen. Hoewel het land nooit helemaal droog is – het rijke grondwater is zichtbaar door de rijen rijp rood riviergom langs de oevers – zijn stromingen over land van enige betekenis afhankelijk van hevige regenval.
John Wischusen, een hydrogeoloog uit Alice Springs, zei dat de gebruikelijke formule om te bepalen of Todd 40 millimeter regen zou laten vallen, 50 millimeter per uur was. Het is een zware stortbui die typerend is voor een onweersbui in de zomer, maar hij voegde eraan toe dat opeenvolgende dagen van nat weer met een lagere intensiteit ook (en deze week) de balans zouden doen doorslaan.
“Het is als een dak en een waterreservoir”, zei de heer Wischusen, terwijl hij uitlegde hoe de hoge concentratie Precambrium-gesteenten (waaronder gneis en graniet) in en rond Alice Springs de afvoer van water stimuleerde. “Maar de grond eronder moet tot een bepaald niveau nat zijn voordat deze kan stromen. Je hebt dus een bepaalde hoeveelheid regen en/of intensiteit nodig om het water over het land en in de riviergeulen en door de stad te laten stromen.”
Terwijl het reist, vult water het landschap. Dieren die voorheen stil waren, verschijnen plotseling. “Je zult alle kikkers die een jaar in de grond hebben geslapen, naar buiten horen komen en beginnen te fluiten”, zei de heer Wischusen. Valleien veranderen in waterpoelen en grondwateropslagsystemen vullen hun voorraden aan.
De watercorridors zijn niet meer wat ze ooit waren – verstedelijking, invasief onkruid en vervuiling hebben het landschap getransformeerd – en toch wordt het rivierecosysteem genezen, gevoed en gevoed door deze jaarlijkse stromen.
‘Die grote gebouwen die langs de oevers van de Todd zijn gebouwd, zijn behoorlijk lastig voor de ogen. Maar na een paar stromen merk je dat ze plotseling verdwijnen, opgeslokt door de groei van rood tandvlees uit de rivier”, zegt Peter Renehan, een man uit Central Arrernte die het Center for Appropriate Technology leidt, een wetenschaps- en technologiecentrum gevestigd in Alice Springs. “Voor ons is het een land dat zijn werk doet.”
Vele jaren lang heeft dhr. Renehan heeft leiding gegeven aan programma’s en taakgroepen die proberen de beschadigde rivierbedding te verjongen. Hij wees op het afval (van kleine plasticfolie tot echte matrassen) dat stroomafwaarts van illegale kampeerders drijft, de goten die te snel leeglopen zodat de rivier ze niet goed kan absorberen, en de massa’s invasief Buffelgras die de gangen verstikken. In tegenstelling tot inheemse planten omringt dit onkruid de basis van oud inheems riviergom, waardoor het niet meer in staat is als frontlinieverdediging te dienen tegen dodelijke bosbranden en het water moeilijk kan bewegen zoals het hoort.
“We willen echt een licht kunnen laten schijnen op de watersystemen van de stad om daadwerkelijk te laten zien hoe mooi het zou kunnen zijn en hoe het vroeger was,” zei Renehan, eraan toevoegend dat de manier waarop de stad ademt als de rivier stroomt, is wat garandeert het weer, hulpbronnen en duurzame investeringen.
“Alle negativiteit rond de stad verdwijnt gewoon als iedereen samenkomt om de rivier te zien.”
De laatste tijd is er veel negativiteit over deze stad, een plek die door de nationale media en politici is aangemerkt als een broeinest van jeugdcriminaliteit. Deze week riep de hoofdminister van het Northern Territory de noodtoestand uit voor Alice Springs, beval een avondklok voor jongeren en riep – samen met andere functionarissen – de federale regering op om de Australische federale politie te sturen om voor de veiligheid te zorgen.
De politieke chaos en het gepraat over een ‘stad die wordt belegerd’ stonden in schril contrast met de gevoelens die Todd naar voren bracht.
De heer Renehan was bot: hij zei dat het verhaal moest veranderen. Hij wil dat de regering de energie die zij in de openbare orde steekt, richt op het beschermen, behouden en revitaliseren van juist die dingen die de stad drijven.
Aboriginals leren door observatie – ‘voelen en zien’, zei hij – en niet door de ‘klap in het gezicht’-aanpak van de overheid van grotere gebouwen en beladen gebouwde omgevingen.
“We denken dat we vooruitgang boeken, maar dan gaan ze iets doen zoals het veranderen van de hoogtelimiet”, zei hij en voegde eraan toe: “Het is een nooit eindigende strijd om hen het belang van de rivier te laten begrijpen.”
Dit zijn onze verhalen van deze week.
Geniet je van een brief over Australië? Schrijf je hier in of stuur het door naar een vriend.