Tien jaar geleden verloor Abubakar Salim zijn vader. Dat verdriet leeft in hem. Acteur van beroep, met credits Opgevoed door wolven En Huis van de DraakHet komende seizoen zocht hij jarenlang naar het juiste medium om de pijn te overwinnen. De film. Tv programma. Niets was goed voor hem – totdat hij probeerde een videogame te maken. “Als je verdriet echt op een waarheidsgetrouwe en eerlijke manier in beeld brengt, is het zo open en chaotisch dat je het eigenlijk een beetje kunt gamificeren”, zegt hij.
Salim is de CEO en Creative Director van Surgent Studios, de ontwikkelaar achter de aankomende Metroidvania-game Verhalen van Kenzera: Zau. De game, die op 23 april wordt gelanceerd, volgt een jonge sjamaan, Zau, die een deal sluit met de god van de dood om zijn vader weer tot leven te wekken in ruil voor drie grote geesten. Zijn verhaal is een weerspiegeling van het omgaan met verlies; zelfs het uitgangspunt ervan is gebaseerd op onderhandelen, een gebruikelijk podium voor iemand die met de dood te maken heeft. Het masseren van knopen, het verwisselen van maskers – het zijn allemaal, zegt Salim, representatief voor de waanzin die mensen kunnen ervaren.
Games over rouw weerspiegelen deze gevoelens op veel manieren. Een platformgame Korrel maakt de stadia van verdriet letterlijk terwijl haar heldin in stilte navigeert door een wereld die kleur en muziek gebruikt om emoties uit te drukken. Wat er overblijft van Edith Finch onderzoekt de dood van een gezin door hun bezittingen te doorzoeken, met vignetten gewijd aan de verlorenen.
Kenzer heeft zijn eigen methoden. Tijdens het spel neemt Zau de tijd om te stoppen en over zijn gevoelens te praten. Dit is het resultaat van het feit dat Salim en de game-ontwikkelaars proberen uit te vinden hoe het personage zijn gezondheid terug kan krijgen. De oplossing bleek vrij letterlijk: een ruimte creëren waar Zau gewoon onder een boom zit en reflecteert.
Elke bioom in de gamewereld is een weerspiegeling van de reis door die beproeving. Salim, die opgroeide met het spelen van spelletjes met zijn vader, denkt terug aan iets dat zijn vader hem als kind vertelde: “Als je geboren wordt, ben je alleen, en als je sterft, ben je alleen.” Kenzer‘s ontwikkelaars hebben dat idee in de Woodlands-setting geïnjecteerd, wat bedoeld is om het gevoel op te roepen van de vraag: ‘Zal ik herinnerd worden? Zal ik vergeten worden?”
De verhalen die de vader van Salim hem vertelde, hadden een grote invloed op het spel, net als de Bantu-cultuur, die volgens hem eerder als een vorm van viering werd gespeeld dan als een poging om mensen te onderwijzen. De laatste jaren spelen games zoals God van de oorlog En Hades bracht nieuwe kennissen met de Noorse en Griekse mythologie. Speel als Kenzer iets soortgelijks zou kunnen doen voor de cultuur van zuidelijk Afrika. “Het is bedoeld om mensen te inspireren deze verhalen te zien en op die verhalen te vertrouwen”, zegt Salim.
Hoewel KenzerGevechten zijn in de loop van de tijd geëvolueerd, dat klopt onder invloed van Dambe, een vorm van Nigeriaans boksen. Zau verandert van masker om zijn vechtstijl te veranderen: zon- en maanmaskers die leven en dood vertegenwoordigen. In de Bantu-cultuur, legt Salim uit, houden de twee elkaar in evenwicht. “Dat is echt waar de inspiratie voor deze twee maskers vandaan kwam”, zegt hij. Het zonnemasker heeft een hitte- en vlamzwaar karakter, terwijl het maanmasker een meer ijzige uitstraling heeft. Beide maskers zijn prachtig en doordrenkt van energie, een ode aan hoe andere culturen de dood met zich meedragen. “Vooral in Afrikaanse culturen, [death] wordt op een bepaalde manier bijna gevierd”, zegt hij. “Het is een overgang naar het nieuwe.”