De Bears hebben Caleb Williams bij QB en een aantal van dezelfde problemen beschermen hem

HOUSTON – Houston Texanen kwamen overal vandaan. Alle hoeken, alle snelheid, allemaal samenkomend voor een bijeenkomst op het gemeentehuis bovenop Chicago Bears quarterback Caleb Williams.

Toen het voorbij was, was de nr. 1 overall draftkeuze van de Bears zeven keer ontslagen, meer dan welke quarterback in de wedstrijd dan ook dit jonge seizoen. Volgens Next Generation League Stats werd Williams 20 keer geraakt in passerende situaties en 36 keer onder druk gezet in 37 afwijzingen – bij deze laatste statistiek leek het alsof de Texanen in de rij stonden voor elke klik in hun SUV’s.

Het eindresultaat was een voorspelbare nederlaag van 19-13 die maar al te bekend aanvoelde in Chicago: met een worstelende quarterback, een verdediging die de eindscore respectabel hield en een hele reeks problemen die misschien niet snel worden opgelost. Dat alles… en pijn.

“Een beetje gekneusd”, zei Williams achteraf, toen hem werd gevraagd naar de straf die hij opliep door het verlies. ‘Weet je, ik heb vandaag een paar klappen gekregen. Ik ga het ijsbad in en doe wat ik moet doen om ervoor te zorgen dat mijn lichaam klaar is voor morgen, de andere dagen trainen en uiteraard de volgende wedstrijd.

Voor de Bears is het vroeg in het seizoen een verontrustend keerpunt. Misschien geen tijd om in paniek te raken na slechts twee games, maar zeker een teken dat er misschien iets fundamenteel moet veranderen in het plan om een ​​aantal zeer reële beveiligingsproblemen op te lossen. Een deel hiervan kunnen ze voor elkaar krijgen tegen een worstelend Tennessee Titans-team Ook rende over het midden van de aanvalslinie van de Bears tijdens de overwinning van Chicago in week 1. Maar ze komen er niet mee weg tegen een franchise als de Texans, die is gebouwd met het soort architectuur waar de Bears naar streven: een hectische, vervelende verdediging vooraan met een gierige secundaire; een franchise-quarterback die voorbestemd lijkt om de komende tien jaar en daarna een speciaal soort verschilmaker te worden; en een omringende ploeg van topspelers die elke andere overtreding in de competitie aankunnen.

Er zijn verschillende fundamentele verschillen voor Texanen. Ze hebben een aanvalslinie die in de loop van de tijd is veranderd in een presentabele eenheid, en een running game die heeft geleid tot belangrijke investeringen buiten het seizoen in de overname van Joe Mixon en Cam Akers, samen met Dameon Pierce. Dat trio zou een respectabele rotatie moeten vormen als alle drie de spelers uiteindelijk gezond zijn.

De intentie van de Texanen voor dit seizoen was duidelijk. Zelfs nadat quarterback CJ Stroud een historisch soepel rookieseizoen heeft neergezet, zal de franchise er niet op vertrouwen dat hij een 40+ pass rusher wordt. In plaats daarvan was aanvallende coördinator Bobby Slowik van plan het soort evenwicht te bereiken dat zijn aanvalslinie hielp Stroud te beschermen. Daarom zag je Houston in week 1 36 haastpogingen verdelen tussen de run en de pass. Het is een formule die ook tegen de Bears de bedoeling was, voordat Mixon vroeg in het derde kwartaal met een heupval uit de wedstrijd werd gegooid.

Zelfs met de beenblessure van Mixon zou zondagavond resonantie moeten hebben met de Bears. Wat de Texanen voor Stroud deden, moeten de Bears doen voor Williams. Te beginnen met een aanvalslinie die al zo overbelast lijkt dat deze kan worden vergeleken met de eenheden die Justin Fields de afgelopen seizoenen vaak plat hebben achtergelaten. In die mate dat Williams vanuit elke positie op zijn linie meerdere keren onder druk werd gezet. Van links naar rechts en alles daar tussenin. En een paar keer, van dichtbij.

Dit veroorzaakte een aanvallende stroom die nooit stabiel of scherp leek, waarbij Williams meerdere worpen over de hoofden van zijn ontvangers zeilde, of onverstandige passes gaf tijdens de vlucht – waarvan sommige zinspeelden op de chaos buiten de structuur die sommige talentbeoordelaars zorgen baarde in de aanloop naar 2024. NFL Draft Maar als je wilt dat Williams in een structuur opereert, moet je een structuur bieden waarop hij kan vertrouwen. Dat is niet wat er gebeurde tegen de Texanen, en dat is de reden waarom hij de tweede week van het reguliere seizoen verlaat zonder een touchdown tot nu toe en een paar passerende prestaties die ronduit lelijk waren.

“Kijk, we hebben duidelijk zeven zakken in de aanvalslinie – iedereen gaat daarover praten”, zei Bears-hoofdcoach Matt Eberflus. ‘Ik geloof dat bescherming voor iedereen is. De verdediging bestaat uit de strakke uiteinden, het zijn de running backs, het is de aanvalslinie, het is de quarterback. Iedereen is inbegrepen. … Wat het rennen van de bal betreft, willen we de bal uiteraard beter rennen dan wat we hebben gedaan. Het was oké, maar niet goed genoeg. We moeten een lopend spel opzetten. Ik denk dat dat altijd een goede vriend is voor een jonge quarterback als je dat kunt doen.”

15 september 2024; Houston, Texas, VS; Houston Texans voordat ze werden opgeroepen voor een ruwe pass tegen Chicago Bears quarterback Caleb Williams (18) in de tweede helft in NRG Stadium. Verplichte credit: Thomas Shea-Imagn Images

Caleb Williams verdiende tijd in het ijsbad na de pak slaag die de Texanen hem en de Bears zondagavond hadden gegeven. (Thomas Shea/Imagn-afbeeldingen)

De druk zal ongetwijfeld op de nieuwe coördinator Shane Waldron liggen, wiens hardloopspel in twee wedstrijden 353 meter aan overtreding heeft opgeleverd, met een van de slechtste passerende wedstrijden in de competitie. Dat staat in schril contrast met wat Waldron op tafel had moeten brengen na een periode van twee jaar als aanvallende coördinator van de Seattle Seahawks – toen hij hielp bij het balanceren van het plan tussen de run en de pass. Van zijn werk in Chicago werd verwacht dat hij het tegenovergestelde zou doen: de Bears weghouden van een zware aanval en Williams ‘vermogen om een ​​passer met een hoog octaangehalte in het midden van het plan te plaatsen, in evenwicht brengen. Het resultaat was een puinhoop, en het was volledig te zien tegen de Texanen.

Hoewel Waldrons bijdrage aan het plan de aandacht zal trekken, zal het niet genoeg zijn om de aanvalslinie weg te nemen, die de Texanen herhaaldelijk op vele manieren hebben doorbroken. De inkapseling kwam laat in het vierde kwartaal, op een drive die de Bears een comeback-overwinning had kunnen opleveren. Bears reed met momentum en keek naar de tweede en tiende op hun eigen 48-yardlijn. de quarterback zag dat nooit aankomen. Dat maakte effectief een einde aan de wedstrijd, waardoor al het momentum uit Chicago werd weggezogen en de Bears nog twee fluitspelen moesten aanbieden die leidden tot een run van 1 yard door Williams en een zwaar gemiste onvoltooiing die met volle kracht terugkaatste van rookie wide-out Roma Odunze.

Abonneer u op Yahoo Sports NFL Hij Apple-podcasts, Spotify of waar je ook luistert.

Dit soort problemen met de aanvalslinie kunnen zelden tijdens het seizoen worden opgelost, tenzij je dekkingspakketten kunt bedenken die de quarterback verplaatsen en de druk van zijn linie wegnemen, of een running game inbouwen waarmee de blokkers zichzelf kunnen opdringen en wat chemie kunnen vinden. De tijd zal leren of de Bears beide kunnen doen. Maar het doel en de maatstaf moeten nu duidelijk zijn. Ze hebben enkele kenmerken van wat Texanen zijn geworden. Nu weten ze hoe ver ze achterlopen in de bouw. Dat was onderdeel van de boodschap die Stroud aan Williams overbracht toen de twee elkaar op het middenveld ontmoetten, nadat Williams het grootste deel van de nacht gebroken was.

‘Ik zei het net [Williams] dat alles wat je hier heeft gebracht op de lange termijn voor je zal zorgen, ‘zei Stroud. ‘Leg je hoofd niet naar beneden. Laat moeilijke tijden je niet naar beneden halen. Het zal niet gemakkelijk zijn. Je bent niet voor niets verkozen tot nummer 1.”

Stroud vertelde over het talent van Williams. Hij kon gemakkelijk praten over de eerdere mislukkingen van de laatste quarterback met hoge verwachtingen die leidden tot de draftkeuze van Williams. Nadat de Texanen zondag Williams te lijf gingen, lijken de mislukkingen van Justin Fields en enkele van de problemen die hen veroorzaakten in de achteruitkijkspiegel dichterbij dan iemand zich realiseerde.