De actrice van Shining en Annie Hall is op 75-jarige leeftijd overleden

De Amerikaanse actrice Shelley Duvall, bekend van films als The Shining, Annie Hall en Nashville, is op 75-jarige leeftijd overleden.

Haar partner Dan Gilroy bevestigde het nieuws aan The Hollywood Reporter.

“Mijn lieve, lieve, geweldige levenspartner en vriendin heeft ons verlaten. Te veel lijden de laatste tijd, nu is ze vrij. Vlieg weg, mooie Shelly”, meldt hij.

Ze stierf in haar slaap aan complicaties als gevolg van diabetes in haar huis in Texas, zei Gilroy.

Andere credits van Duvall zijn onder meer het drama 3 Women uit 1977, geregisseerd door Robert Altman, waarvoor ze de beste actrice won op het filmfestival van Cannes en werd genomineerd voor een BAFTA.

Drie jaar later speelde ze de rol van Olive Oyl tegenover Robin Williams in Altmans muzikale versie van Popeye.

Maar Duvall raakte uit de gratie in Hollywood en was twintig jaar lang niet op het scherm te zien, voordat hij in 2023 terugkeerde in The Forest Hills.

Met haar grote bruine ogen en ongewone charisma was Duvall een herkenbare en meeslepende aanwezigheid.

Ze begon haar carrière en samenwerking met Altman in de duistere komedie Brewster McCloud uit 1970, en het paar werd in 1971 herenigd voor McCabe en Mrs Miller.

Na het filmen van haar optreden als een vrouw die verliefd wordt op een bankrover uit de jaren dertig in hun volgende film, Thieves Like Us, zei Altman tegen haar: “Ik wist dat je goed was, maar ik wist niet dat je geweldig was.”

Ze zei dat de opmerking “de reden was dat ik ermee doorging en actrice werd”.

De regisseur bleef bij haar en zei ooit dat ze ‘de slinger naar alle kanten kon laten zwaaien: charmant, dom, verfijnd, zielig en zelfs mooi’.

Altman castte haar opnieuw in de film Nashville uit 1975, zijn satire op de Amerikaanse samenleving, politiek en countrymuziek.

In hun volgende samenwerking, 3 Women, speelde Duvall een spraakzame, spa-trendsetter. Anne Billson van de Guardian noemde het zo haar beste rol en “gewoon een van de beste uitvoeringen van de jaren zeventig”.

Ondertussen, ook in 1977, speelde Duvall op gedenkwaardige wijze Pam, een Rolling Stone-verslaggever die op date gaat met Woody Allen’s Alvy in Annie Hall.

Misschien wel haar bekendste rol was Wendy, de vrouw van Jack Nicholsons angstaanjagende hotelmanager in Stanley Kubricks horrorklassieker The Shining uit 1980.

Het filmen was een beproeving. “Ik moest de afgelopen negen maanden twaalf uur per dag, de hele dag, huilen, vijf of zes dagen per week”, herinnerde ze zich ooit.

Vervolgens omvatten Duvall’s filmcredits Terry Gilliam’s Time Bandits en Roxanne met Steve Martin.

Ze richtte ook haar eigen productiebedrijven op en creëerde en presenteerde het geliefde kindertelevisieprogramma Fairytale Theatre uit de jaren 80.

Haar acteerrollen namen af ​​in de jaren negentig, waarbij haar vertolking van Dame Jane Campion haar eerste keuze was, en ze verdween in 2002 van de radar.

De New York Times schreef haar schijnbare verdwijning toe aan de aardbeving van 1994 die haar huis in Los Angeles beschadigde en de stress van het feit dat haar broer kanker kreeg.

Terwijl ze haar langdurige afwezigheid van het scherm bespreekt, vertelde ze de krant in mei werd ze slachtoffer van de wispelturige filmindustrie. “Ik was een ster. Ik had hoofdrollen. Mensen denken dat het gewoon ouder worden is, maar dat is niet zo. Het is geweld”, zei ze.

Gevraagd om het uit te leggen, zei ze: “Hoe zou je je voelen als mensen heel aardig waren en ze zich dan ineens voor een dubbeltje tegen je keerden?

‘Je zou het nooit geloven, tenzij het jou overkwam. Doe jezelf pijn, want je kunt niet geloven dat het waar is.’

Bezorgdheid over haar gezondheid ontstond toen ze in 2016 in het tv-programma Dr. Phil verscheen en tegen hem zei: “Ik ben erg ziek. Ik heb hulp nodig.”

Ze sprak ook over het ontvangen van berichten van Robin Williams die na zijn dood ‘van vorm veranderde’, en sprak over kwaadaardige krachten die haar kwaad wilden doen, aldus de krant.

Over die periode gesproken, vertelde Gilroy aan The New York Times dat ze ‘paranoïde en een beetje waanvoorstellingen’ werd.

Op de vraag van verslaggevers waarom ze ermee instemde terug te keren naar het scherm in The Forest Hills, antwoordde ze: “Ik wilde weer acteren. En toen bleef deze man bellen, dus ik deed het.”

Romanschrijver Nicole Flattery schreef voor de Financial Times 2023 toen haar terugkeer aantoonde dat haar magie intact bleef.

In een artikel waarin ze haar ‘de ultieme filmster’ noemde, vatte Flattery haar talent samen door te schrijven: ‘Ze is een meester in het spelen van personages die blij doen als ze verdrietig zijn, en wier dwaasheid diepte verbergt.’