Vergroten (Credit: SEAN GLADWELL)
Ontdekken hoe bewustzijn voortkomt uit bepaalde configuraties van organische materie is een zoektocht die wetenschappers en filosofen al jaren in beslag neemt. Nu AI-systemen zich gedragen op manieren die verrassend bewust lijken, is het belangrijker dan ooit om te begrijpen wie en wat in staat is om het leven op een bewust niveau te ervaren. Zoals Christof Koch schrijft Dan ben ik de wereld, “Dat je goed bekend bent met hoe het leven voelt, is een bruut feit van de wereld dat om uitleg schreeuwt.” Zijn verklaring – beperkt door de grenzen van het huidige onderzoek en ingekaderd door Kochs voorkeurstheorie over het bewustzijn – is wat hij welsprekend probeert te geven.
Koch, een natuurkundige, neurowetenschapper en voormalig president van het Allen Institute for Brain Science, heeft zijn carrière doorgebracht met het zoeken naar de zetel van het bewustzijn en het doorzoeken van de hersenen naar fysieke afdrukken van subjectieve ervaringen. Het blijkt dat de achterste hete zone, een gebied aan de achterkant van de neocortex, nauw verbonden is met zelfbewustzijn en de ervaringen van geluid, zicht en aanraking. Dichte netwerken van neocorticale neuronen in dit gebied zijn in een lus met elkaar verbonden; het uitgangssignaal geeft feedback aan de ingangsneuronen, waardoor de achterste hete zone zijn eigen gedrag kan beïnvloeden. En daar, zo beweert Koch, ligt de sleutel tot bewustzijn.
In de hete zone
Volgens de geïntegreerde informatietheorie (IIT) – waar Koch een sterke voorkeur voor heeft boven een groot aantal concurrerende bewustzijnstheorieën – is de Steen van Rosetta van de subjectieve ervaring het vermogen van een systeem om zichzelf te beïnvloeden: om zijn vroegere staat te gebruiken om zijn huidige staat en zijn toestand te beïnvloeden. huidige staat om zijn toekomstige staat te beïnvloeden.
Lees de twaalf resterende paragrafen | Opmerkingen