Yoren voor Star Warsontwerpers van videogames begonnen galactische luchtgevechten te verkennen. In 1962 Ruimteoorlog!Het eerste formele computerspel was een rudimentaire maar invloedrijke poging: twee smalle driehoeken draaiden rond de zwaartekracht van een ster en lanceerden torpedo’s op elkaar. Nadat ze de eerste principes van het medium hadden vastgesteld, probeerden honderden programmeurs het genre te verfijnen en te perfectioneren, dat in de mode opkwam en daalde, maar nooit helemaal vervormde. Cygni is misschien wel de grootste productie-inspanning tot nu toe, een debuut van een kleine Schotse studio die de onwaarschijnlijke vraag beantwoordt: wat als Steven Spielberg had geregisseerd Ruimte-indringers?
Als eenzame vechter beweeg je je over een buitenaardse planeet en val je wervelende zwermen UFO’s en paarse ruimtekwallen aan terwijl ze over het scherm fluiten. Stilistisch lijkt het op een arcadeklassieker met omkering van de polariteit Ikaruga, Cygni is een technologische masterclass, je ruimteschip vliegt over verre robotslagvelden, beschoten door duizend vuurwerk. Het orkest, het ene moment uitzinnig en het andere moment melancholisch, biedt aanvullende ondersteuning aan de actie, die eb en vloed wordt met momenten van rust tussen uitbarstingen van activiteit.
Vijanden vliegen door de lucht of vliegen ver beneden op de grond. Je moet tussen wapens wisselen om je aanvallen op een reeks doelen te richten. Elke paar minuten sta je tegenover een veel grotere vijand en moet je rond zijn zwaai- en uitvalbewegingen draaien terwijl je de hoek van je aanvallen compenseert. Vijanden laten power-ups vallen (verloren, één voor één, telkens wanneer je schade oploopt) die kunnen worden omgeleid tussen je schildsysteem of je wapensysteem, een ietwat kieskeurige laag van complicaties die verdere strategie toevoegt.
De game biedt een enorme uitdaging en de meeste spelers moeten op de gemakkelijkste moeilijkheidsgraad beginnen, waar laserkogels neerregenen in plaats van hagelen, en je een bescheiden voorraad levens hebt die tussen elk van de zeven opeenvolgende fasen van de game regenereert. Soms wordt het herhaald en CygniDe nieuwe systemen van het genre zullen ongetwijfeld verdeeldheid zaaien onder de toegewijde en vaak conservatieve volgers van het genre. Maar voor wie het met een open geest en behendige vingers benadert, blijft het een opwindende visie.