Critici van het Internationale Ruimtestation missen het punt

Het Internationale Ruimtestation (ISS) nadert het einde van zijn levensduur en agentschappen over de hele wereld plannen zijn ondergang rond 2030. Deze orbitale reus werd bijna 24 jaar lang onafgebroken bezet door astronauten en kosmonauten uit de VS, Rusland, Europa, Japan, Canada en vele andere regio’s, maar hij wordt oud. Het is bijna tijd om het neer te halen (zie “Inside NASA’s ambitieuze plan om het neergestorte ISS terug te brengen naar de aarde”) voordat de oude onderdelen het op een veel gevaarlijkere manier uitschakelen.

De poging om zo’n enorm laboratorium in een baan om de aarde te houden was controversieel, en sommigen zeiden dat het geldverspilling was of dat het al veel eerder had moeten gebeuren. Critici beweren dat het niet al zijn beloften heeft waargemaakt, en dat de wetenschappelijke resultaten van onderzoeken naar het station niet genoeg hebben gedaan om de zaken op aarde te helpen. Deze kritiek kan wel of niet waar zijn, maar ze missen het punt.

Het ISS heeft, als mondiale samenwerking bij een zeer moeilijke onderneming in de ruimte, altijd de mogelijkheid vertegenwoordigd van een betere wereld, een wereld van vrede en samenwerking. De twee belangrijkste spelers, de VS en Rusland, zijn al lange tijd met elkaar in conflict, maar dat weerhoudt astronauten en kosmonauten er niet van om op het ruimtestation samen te werken in een poging de mondiale kennis te vergroten en het zonnestelsel te bereiken. Het is een symbool van de mensheid die streeft naar een gemeenschappelijk doel.

Als het ISS eenmaal verdwenen is, is het onwaarschijnlijk dat we ooit nog zoiets zullen zien. NASA en andere ruimtevaartorganisaties concentreren zich op de maan, en de mogelijkheid om daar een internationaal astronautendorp te bouwen, hoewel een opwindend vooruitzicht, is voorlopig een droom. Ons ultieme voorbeeld van internationale samenwerking zal in de atmosfeer opbranden en in de oceaan wegzinken, en dat verlies zal weerklank vinden buiten de ruimtewetenschap. Het vertegenwoordigt de teloorgang van de mondiale samenwerking, precies wat we nodig hebben om te reageren op de grote uitdagingen waarmee de wereld nu wordt geconfronteerd, zoals de klimaatverandering – en het is een verlies waar we allemaal om moeten rouwen.