Close-upfoto’s van de zaden laten hun ingewikkelde schoonheid zien

Sinds de opkomst van zaden zo’n 360 miljoen jaar geleden zijn planten tot bloei gekomen – van de meest imposante mammoetbomen tot de zoetste kruiden. Nieuw boek Zaden: Tijdcapsules van het leven van beeldend kunstenaar Rob Kesseler en botanicus Wolfgang Stuppy onderzoeken deze kleine natuurwonderen met behulp van een mix van scanning-elektronenmicroscopie en close-upfotografie.

In de afbeelding linksboven omringt een delicate, bladachtige structuur, bekend als een kelk, de vrucht van een Peruaanse appel (Nicandra fysalodes). Rechts ervan ziet u een 3,4 mm brede doorsnede van blauwe passiebloemen (Passiflora caerulea) eierstok, gevuld met volwassen eitjes die zich na de bevruchting tot zaden ontwikkelen.

Stoere, getextureerde schedelnoot met gele bloemen (Scutellaria oriëntalis) is hierboven weergegeven. Noten zijn hele kleine versies van noten met een harde buitenkant en droge zaden erin.

De Mesembryanthemum tetragonumeen kleine struik afkomstig uit zuidelijk Afrika, met spectaculaire, felrode zaden van slechts 1,3 mm in diameter (linksboven). Ernaast, op slechts 0,8 mm, bevindt zich een Douglas phacelia-zaadje (Phacelia douglasii). Honingraatvormige zaden Caiophora arechavaletaezoals hieronder weergegeven, is het licht genoeg om door de wind te worden verspreid. In het middelpunt van de aandacht (hoofdafbeelding, bovenaan) bevindt zich een levendige dwarsdoorsnede van de eierstok van een Lady Margaret-passiebloem, die 4 mm uitsteekt.

De levensvormen op aarde zijn verbazingwekkend, zegt Stuppy. “Miljoenen jaren lang hebben ze deze absoluut ongelooflijke aanpassingen bedacht die hen helpen om te communiceren met dieren en het milieu.”