Christian Pulisic, Jarrod Bowen, Dušan Vlahović en de meest overschatte aanvallers van Europa dit seizoen

Vorige week hebben we je meegenomen het kwintet van Europa’s meest onderschatte aanvallers. Maar er kan geen ying zijn zonder yang, dus nu is het tijd om op twee benen te gaan, om enkele van deze grote idolen echt op maat te snijden. Niet echt. Als je deze spelers overschat noemt, wil dat niet zeggen dat ze niet waardevol zijn voor de teams waarin ze spelen, of dat ze geen geweldige individuele seizoenen hebben. Dit stuk is misschien meer een oproep tot gematigdheid: misschien moeten de Europese superteams zich niet haasten om veel geld te betalen voor deze spelers, of moeten de verwachtingen van een aanhoudende scorereeks worden getemperd. Laat je gewoon niet meeslepen door deze jongens.

Kijk, wat ik probeer te zeggen is dat ik moeilijk nieuws heb voor degenen onder jullie die op de Christian Pulisic-hypewagen zitten, en ik heb liever niet dat je het uit wraak naar mijn huis stuurt. Laten we erop ingaan.

1. Kristijan Pulišić, Milaan

Zes doelpunten en vijf assists in 22 Serie A-wedstrijden, een gemiddelde van een directe bijdrage aan een doelpunt elke 147 minuten: het is zo gemakkelijk om naar die cijfers te kijken en je in het gelijk gesteld te voelen als je een van de talloze Amerikaanse voetbalfans bent die tot de conclusie zijn gekomen dat het antwoord op elke vraag Chelsea heeft de afgelopen vier jaar “meer tegen Pulisic gespeeld”. Een reeks spelletjes en hij levert eindelijk wat op, toch? Niet echt.

Doelpunten zijn geweldig, en sommige doelpunten van Pulisic zijn echt geweldig. Een 26-jarige na een ontslag voor zijn eerste keer in een Milan-shirt? Top spul.

Wat veel groter is, zijn de prestaties die suggereren dat deze doelen zullen worden herhaald. En er is heel weinig bewijs dat Pulisic, die nu 25 jaar oud is, zijn huis verlaat. Om te beginnen is de directe score op het scorebord sinds begin 2024 snel opgedroogd, zijn enige bijdrage in de Serie A was een assist bij een 3-0-zege op Empoli op 7 januari. Vijf dagen eerder stuurde hij een pass naar Rafael Leau voordat de Portugees langs zijn man stormde en de vierde scoorde in een 4-1 overwinning op Cagliari. Dat is jouw lot tot nu toe.

Over 601 minuten competitie- en bekervoetbal heeft Pulišić in totaal 1,56 verwachte doelpunten zonder strafschoppen en verwachte assists (npxG+xA). Een goede aanvaller in de top vijf van Europa zou kunnen hopen een score van 0,6 npxG+xA te bereiken op 90. Pulisic schommelde zelf rond dat aantal toen hij voor het eerst naar Chelsea verhuisde. Tot nu toe is dit in 2024, met een kleine steekproefomvang en zo, slechts gemiddeld 0,24. Breid dat uit tot een volledig Serie A-seizoen en met 0,36 wordt het niet veel beter.

Dat alles zou gecompenseerd kunnen worden als Pulisic iets anders had meegebracht aan deze Milanese ploeg. Afgezien van de bereidheid om zich in te zetten en het vermogen om verdedigers te verslaan in één-op-één-situaties – een aspect van het spel dat minder vaak door Italiaanse ploegen wordt gebruikt dan door de rest van Europa – is er niets waar de helderste ster van de USMNT in uitblinkt. bij.

Met zijn baldragen en passen tilt hij Milan niet bepaald over het veld. Het is voor hen ook geen goede uitlaatklep. Hij is geen kansschepper, noch is hij het enige archetype waar Thomas Tuchel hem op Stamford Bridge in leek te kneden, een soort stroper die klaar staat om kansen te grijpen op de achterste stick. De doelpunten vielen misschien aan het begin van het seizoen, maar de schoten vielen nooit, slechts één keer in de Serie A scoorde hij meer dan drie in een wedstrijd.

Natuurlijk wordt zijn statistiek niet geholpen doordat hij de man is die op de rechterflank zit voor een ploeg die naar links leunt tegen het uitstekende duo Theo Hernandez en Leao. Die off-the-ball-aanvaller moet echter nog steeds iets te bieden hebben, of het nu gaat om terugkaatsen (een ander facet van het spel waar hij geen aandacht aan besteedt) het aanraken of wegrennen van het strafschopgebied, waardoor er ruimte ontstaat voor anderen. Vaker wel dan niet wint Milan wedstrijden zoals Pulisic in de 1-0 overwinning op Napoli, waarbij je simpelweg niet kunt ontkennen dat hij 81 minuten op het veld stond.

Misschien zien we aan de andere kant een andere Pulisic. Afgelopen zomer maakte hij de sprong van de rol van vijftiende speler in een team dat alom tot de beste van Europa behoorde tijdens zijn tijd als rookie in de periferie van de Champions League. Het is niet slecht voor het Amerikaanse voetbal dat het beide rollen kan vervullen. Als hij nog een stapje terug zou doen, zou hij misschien kunnen laten zien wat de internationale versie van hem kan in het clubspel. Het zou zomaar de waarheid kunnen blootleggen dat de blessures die hem tijdens zijn tijd bij Chelsea zo hebben gehinderd, zijn plafond hebben verlaagd. Op dit moment lijkt hij zeker niet op de speler die zo kortstondig, maar zo fel schitterde in de Premier League. Met alles wat er de afgelopen jaren is gebeurd, kun je je afvragen of dit ooit zal gebeuren.

2. Borja Mayoral, Getafe

Hier hebben we een van de beroemdste verhalen uit het Europese voetbal. Het wonderkind heeft de wereld aan zijn voeten bij een van de grootste clubs, slaagt daar niet in en wordt in de steek gelaten, vaak op huurbasis. Het breekt de speler vaak. Soms maakt het ze. Gelukkig voor Borjo Mayoral lijkt het laatste het geval te zijn.

Nadat hij was afgestudeerd aan de jeugdopleiding van Real Madrid, ooit vergeleken met de legendarische Raul, vond Borja Mayoral het moeilijk om zichzelf te vestigen als spits in het Santiago Bernabeu in een tijd waarin Cristiano Ronaldo, Gareth Bale en Karim Benzema in hun beste jaren waren. Uitleenperiodes bij Roma en Getafe brachten aanvankelijke beloften met zich mee die niet genoeg waren om beide clubs ervan te overtuigen geld over te maken voor zijn diensten. In plaats daarvan nam laatstgenoemde hem in 2022 definitief over en kreeg hij in het eerste jaar van een vijfjarig contract relatief weinig van hem. Dat is nu echter allemaal veranderd, met vijftien doelpunten waarmee hij op de zesde plaats staat van de topscorers in de vier beste competities van Europa.

Plotseling wordt Mayoral opnieuw in verband gebracht met een verhuizing naar de topclubs van Europa, waarbij Arsenal naar verluidt hem in januari voor een verhuizing had aangezocht. The Gunners willen een van de beste aanvallers tot hun beschikking hebben wanneer ze deze zomer hun verwachte uitstapje naar de markt maken, en het is moeilijk om met overtuiging te zeggen dat Mayoral een van hen is. Om te beginnen waren vier van die doelpunten in La Liga dit seizoen strafschoppen, en één ding waar de ploeg van Mikel Arteta niet mee worstelt, is bekering vanaf de stip. Een doelpunt per wedstrijd is een redelijk rendement, maar Mayoral speelt behoorlijk ver boven zijn xG.

Sterker nog, één ding dat de meeste van de beste slagmensen in de sport gemeen hebben, is dat ze schoten krijgen, heel veel schoten. Zelfs de Robert Lewandowski’s van de wereld hebben hun xG niet altijd gebroken, maar ze worstelen altijd. Mayoral speelt voor het mid-table team van La Liga en scoort gemiddeld 1,89 schoten per 90, iets minder dan Tottenham-middenvelder Pape Saro of Inter-vleugelverdediger Federico Di Marco. Misschien stijgt dat aantal een beetje in een eliteclub, maar elite slagtalent vindt een manier om hun slag te slaan, ongeacht de omgeving.

3. Jarrod Bowen, West Ham

Wie is momenteel de beste ballenschieter van Europa? Je zou aan Harry Kane kunnen denken vanwege zijn vermogen om altijd goed aan te sluiten bij de bal, de tweevoetige Heung-min Son of de brute kracht van Erling Haaland. Het is waarschijnlijk de Zoon, maar dat is voor een ander artikel. Hoe dan ook, volgens Opti’s Shots on Goal-statistiek, die de xG-waarde van een schot schat voor en nadat het is genomen, is het antwoord een andere ster in de Londense voetbalscene. 58 opnames gemaakt door Jarrod Bowen hebben een xG-waarde van 8,33. Hun post-shot xG – een maatstaf die effectief meet hoe goed inspanningen worden bespaard – is 11,92.

Zijn schotgemiddelde van 3,59 is op enige afstand het grootste verschil in de Big Four-competities van Europa. Marco Reus is de enige andere man die de drie haalt. En die betere schoten op doel vertalen zich naar het scorebord, waar Bowen elf doelpunten heeft gemaakt. Je voelt de man in vorm in die doelpunten, de lage drive van zijn zwakkere voet om Wolves te verslaan vlak voor Kerstmis, de prachtige krultang waarmee hij zijn seizoensrekening opende tegen Bournemouth.

Zien we dan de opkomst van een nieuwe ster in de Premier League? Maar niet echt. Om te beginnen moet er bij zo’n kleine steekproef van slechts 58 opnames variatie in de prijs worden verwerkt. Je kunt er zeker van zijn dat bijvoorbeeld het afgeweken schot dat Emiliano Martinez deed rammelen in de nederlaag tegen Aston Villa een veel hogere xG-na-schot-waarde had van 0,02 vóór het schot, de groene stip binnen de stip die je linksonder ziet zijn opnamegrafiek hierboven.

Verleng de steekproef van Bowen naar het begin van het seizoen 2020-2021 en je krijgt een speler die 1,37 schoten maakte van zijn 265 schoten. Dat lijkt meer op wie de West Ham-aanvaller is, en niet noodzakelijkerwijs een plus-ball-aanvaller op dezelfde manier als Son. Bowen doet nog steeds indrukwekkend werk aan de top van de aanval van David Moyes – een eenzame klus als die er ooit was – maar de doelpuntenwinst van dit seizoen heeft de kenmerken van een hete streak die niet lang zal duren.

4. Dusan Vlahovic, Juventus

Het moet gezegd worden dat Dusan Vlahovic, de Serie A Speler van de Maand van januari, er veel beter uitziet dan de speler die in zijn eerste volledige seizoen bij Juventus geen succes boekte. Hij krijgt goede schoten, met een gemiddelde van 4,44 per 90 in de competitie dit seizoen. Zelfs als je doet wat velen vergaten te doen terwijl hij ademloos zijn mogelijke overstap van Fiorentina in januari 2022 besprak – de straffen uit de schietgegevens schrappen – ziet hij er behoorlijk dienstbaar uit. Twaalf doelpunten, 0,68 npxG per 90: dat zijn geen Haaland-cijfers, maar het zijn behoorlijk nuttige dingen.

Het punt is: tenzij je Haaland-cijfers ophangt, wordt het steeds moeilijker om alleen maar scoren op elite-niveau te rechtvaardigen. Vlahovic heeft het grootste deel van zijn carrière heel weinig voor anderen gecreëerd, en zelfs in een meer gefocust Juventus-team dit seizoen heeft hij een gemiddelde van slechts 0,06 xA. Hij biedt niet veel aan de bal en heeft sinds het begin van het laatste Serie A-seizoen slechts achttien keer balbezit teruggewonnen in de aanvallende derde klasse.

Er zijn redenen waarom de transferverhalen over Vlahovic en de Premier League nooit tot rust zijn gekomen. Natuurlijk zijn er geldproblemen bij Juventus en de 24-jarige met 73 Serie A-goals op zijn naam is beter vervangbaar dan velen in de Premier League. Bianconeri. Maar als hij zo transformerend was, zou deze club er alles aan doen om hem te behouden.

5. Deniz Undav, Stuttgart

Dit gaat minder over Denise Undava, een huurling uit Brighton, dan over de zeer vreemde dingen die dit seizoen in de Bundesliga in het algemeen gebeuren. Vier van de vijf leiders in npxG op 90 in de vier beste Europese competities komen uit de Duitse topklasse. Twee van hen – Undav en Serhou Guirassy – oefenen hun beroep uit in Stuttgart. Het is moeilijk te geloven dat Undav in iets meer dan 1200 minuten gemiddeld bijna net zoveel schoten maakt als Darwin Nunez.

Dan kom je kijken naar zijn doelpunten en is de verdediging eerlijk zo slecht. Een hattrick tegen RB Leipzig waarbij elke competente verdediging alle drie de kansen die hij bekeerde, had kunnen vernietigen. Er is ook het doelpunt dat hij scoorde tegen Augsburg. Misschien heb ik te lang gekeken naar de fraai vervaardigde reeks pick-and-rolls die de Arsenal- of Brentford-hoek is. Maar ik ben in de war.

Ze geven hem gewoon de bal door en hij trapt hem recht in het doel? Een pas van meer dan 20 meter waar niemand op reageert? Zijn er geen ingedrukte triggers in de hoeken?

Ik heb Victor Boniface vorige week een ondergewaardeerde tag gegeven omdat hij veel meer lijkt te bieden dan alleen scoren, wat hij op elitair niveau doet. Het is echter moeilijk om de positieve kant te zien van iemand die de Bundesliga in het zonnetje zet – ja, zelfs jij, Kane – als het zo gemakkelijk lijkt om de bal in het net te stoppen.